دکتر شهرام نظرپوری، دکتر عباس بهرام،
دوره ۱۰، شماره ۲۰ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین انگیزش‌حرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک بود. جامعۀ آماری این پژوهش، شامل کلیۀ والدین دارای اطفال پسر ۱۰ الی ۱۱ ماهۀ شهر تهران بود که از بین آنان ۱۵۰ طفل دارا و ۱۵۰ طفل بدون تجربۀ مهدکودک، به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی اطفال، و مقیاس رشدحرکتی پی‌بادی ویراش دوم (PDMS-۲)، بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و آزمونt مستقل، در سطح معنی‌داری ۰۵/۰≥ P، انجام شد. نتایج ارتباط مثبت و معنی‌داری )۰۰۰/۰= (P، را بین انگیزش‌حرکتی و رشدحرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، نشان داد. از طرفی، تفاوت بین میزان انگیزش‌حرکتی و رشدحرکتی اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، معنی‌دار )۰۰۰/۰= (Pو اطفال بدون تجربۀ مهدکودک، انگیزش‌حرکتی و رشدحرکتی بالاتری داشتند. این نتایج نشان می‌دهد که نگهداری و مراقبت اطفال در مراکز مهدکودک ممکن است به‌علت ضعف برنامه ها و امکانات اثرات منفی بر انگیزش‌حرکتی و میزان رشدحرکتی آنان داشته باشد.
