سامانه نشریات علمی

---

هدف از این تحقیق تعیین اثر درک رفتارهای رهبری مربیان بر جو انگیزشی و رضایتمندی بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایران بود. رفتارهای رهبری مربیان از طریق پرسش­نامه LSS، جو انگیزشی با پرسش­نامه PMCSQ و رضایتمندی بازیکنان از طریق پرسش­نامه ASQ اندازه­گیری شد. نمونه آماری برابر کل جامعۀ آماری 174n= بود. در تجزیه و تحلیل آماری از رگرسیون چندمتغیره و در راستای تحلیل­های تکمیلی و ارائه مدل از حیطه معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته­ها نشان داد در بین رفتارهای مربیان، رفتار تربیت و آموزش و بازخورد مثبت توان پیش­بینی رضایتمندی بازیکنان را داشتند (01/0p<). بین جو مهارتی با رضایتمندی بازیکنان ارتباط مثبتی برقرار بود (01/0p<) و جو مهارتی توان پیش­بینی رضایتمندی بازیکنان را داشت (01/0p<). از یافته­ها چنین استنباط می­شود که سبک رهبری مربیان به دو صورت مستقیم (01/0p<) و غیرمستقیم (01/0p<) از طریق جو انگیزشی می­تواند بر رضایتمندی بازیکنان اثرگذار باشد. می­توان نتیجه گرفت که مربیان برای ایجاد رضایتمندی بازیکنان باید به دو عامل سبک رهبری خود و جو انگیزشی­ای که در تیم تولید می­کنند توجه نمایند.

---

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تغییر مربی در طول فصل بر عملکرد تیم در لیگ برتر فوتبال ایران بود. روش تحقیق عل&zwj&zwjّی ـ مقایسه‌ای بود. جامعه پژوهش تمامی 54 تیم حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در سه فصل (88-1387، 89-1388 و 90-1389) بود و نمونه آماری 30 تیمی بودند که در طول فصل مسابقات مربی خود را تغییر داده بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تغییر مربی در هیچ­کدام از موارد (1، 2، 4، 8، 10، 12، 16، 18 و 20 مسابقه قبل و بعد از تغییر مربی) بر عملکرد تیم تأثیر نداشت (05/0

---

هدف این تحقیق بررسی ابعاد مختلف تکانش­گری ورزشکاران رشته­های برخوردی و غیربرخوردی بود. به همین منظور 120 نفر ورزشکار حرفه­ای در دو گروه 60 نفری رشته­های برخوردی (سن: 6/4±9/25) و ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی (9/4±6/27 سال) از فدراسیون­های مختلف ورزشی کشتی، تکواندو، دو و میدانی، شنا، جودو و قایقرانی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس تکانش­گری بارات[1] (BIS؛ بارات، 1994) را تکمیل و در آزمون عملکرد مداوم[2] (CPT) شرکت کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین ورزشکاران شرکت­کننده در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی از نظر آیتم­های آزمون عملکرد مداوم (89/0²=&eta Partial و 001/0=P، 27/3 =_2,117F) و نیز از نظر عامل­های مقیاس تکانش­گری (55/0²=&eta Partial و 001/0=P ، 66/47 =_3,116F) تفاوت معنی­داری وجود دارد. بدین­صورت که در عامل­های توجهی، حرکتی و بی­برنامگی از خرده­مقیاس­های تکانش­گری و تعداد تشخیص درست از آزمون عملکرد مداوم، ورزشکاران رشته­های برخوردی نسبت به ورزشکاران  رشته­های غیربرخوردی نمره بیشتری را کسب کردند؛ و برعکس ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی مقادیر بیشتری در متوسط زمان نادرست و تعداد تشخیص نادرست، از آزمون عملکرد مداوم نسبت به ورزشکاران غیربرخوردی داشتند. با توجه به نتایج این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که کنش­های تکانش­گری ورزشکاران در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی متفاوت است.
[1] Barratt’s Impulsivity Scale [2] Continues Performance Test

---

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر اجرای یک دوره برنامه تمرین مهارت­های روان­شناختی[1]  بر مهارت­های ذهنی منتخب و عملکرد تکواندوکاران نوجوان زن تیم ملی ایران در سال 1388 بود. جهت اجرای این پژوهش 22 تکواندوکار ملی­پوش زن با میانگین 16 سال به طور هدفمند انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (12 نفر) تقسیم شدند. سپس هر دو گروه در پیش­آزمون، پرسش­نامه سنجش مهارت­های ذهنی اوتاوا (نسخه 3) را به منظور ارزیابی مهارت­های ذهنی و نیز چک­لیست محقق­ساخته را به منظور ارزیابی عملکرد تکمیل کردند. بر اساس اطلاعات به­دست­آمده از پرسش­نامه­ها در پیش­آزمون و با توجه به ضعف آزمودنی­ها در مهارت­های واکنش به استرس، کنترل ترس و  تمرکز، از یک برنامه تمرین مهارت­های روان­شناختی که شامل هدف­گزینی، آرام­سازی و  تصویرسازی بود استفاده شد و بعد از چهارماه اجرای برنامه تمرین مهارت­های روان­شناختی، از هر دو گروه پس­آزمون به­عمل آمد. نتایج آزمون آماری تی مستقل نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در مهارت­های واکنش به استرس و  تمرکز پس از اجرای یک دوره برنامه تمرین مهارت­های روان­شناختی تفاوت معنی­داری وجود داشت (05/0>P). اما در مهارت کنترل ترس بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (05/0P). درنهایت، نتایج این مطالعه نشان داد تمرین مهارت­های روان­شناختی می­تواند در ارتقای عملکرد نهایی تکواندوکاران نوجوان زن تیم ملی ایران تأثیرگذار باشد.
[1] Psychological skills training

---

این تحقیق روابط بین راهبردهای کنار­آمدن و ناهمخوانی عملکرد­–­هدف را با عاطفه مثبت و منفی ورزشکاران قبل و بعد از رقابت مورد بررسی قرار داده است. 62 نفر از دانشجویان دونده سرعتی با دامنۀ سنی 21 تا 26 سال، دو ساعت قبل و شش ساعت بعد از رقابت پرسش­نامه­های برایف کوپ و پاناس را پاسخ دادند. نمره ناهمخوانی عملکرد­–­هدف از تفاضل رکورد پیش­بینی­شده توسط فرد و رکورد ثبت­شده او در رقابت به دست آمد. نتایج نشان داد که قبل و بعد از رقابت راهبردهای مسئله­مدار با عاطفه منفی، به طور منفی، و راهبردهای هیجان­مدار با عاطفه مثبت، به طور مثبت، رابطه معنی­دار داشتند. بعد از رقابت نیز راهبردهای مسئله­مدار با عاطفه مثبت، به طور مثبت رابطه داشتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که راهبردهای کنار­آمدن قبل و بعد از رقابت در رابطه بین ناهمخوانی عملکرد­–هدف با عاطفه منفی، نقش میانجی ندارد.

---

بسیاری از روابط فردی در موقعیت­های ورزشی شکل می­گیرد (1). رابطه بین ورزشکار و مربی یکی از این ارتباطات است که به­لحاظ مدت زمان و شدت روابطی مرسوم بین رهبر و پیرو قلمداد می­شود. در چنین محیطی، مؤلفه کلیدی در تعیین اثربخشی رهبری اعتمادِ زیردستان به رهبر است (2) .بنابراین اهداف پژوهش حاضر تعیین ارتباط اعتماد ورزشکار به مربی با عملکرد و شناسایی سهم مقدمات و پیامدهای اعتماد در ارتقای عملکرد ورزشی بوده است. الگوی نظری پیشنهاد شد که در آن ویژگی و رفتارهای مربی مقدمات، و تعهد، همکاری، مخاطره­پذیری و عملکرد پیامدهای اعتماد معرفی شدند. گرایش به اعتماد و شهرت عوامل تعدیل­کننده فرض شدند. قهرمانان ژیمناستیک، شیرجه و ووشو جامعه آماری در دسترس را تشکیل دادند (142n=). ابزار تحقیق بسته پرسش­نامه­ای مشتمل بر پنج بخش بود. برای هنجاریابی پرسش­نامه­ها از تحلیل عامل و جهت تحلیل داده­ها از رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ها نشان داد در نیمه اول الگو، مقدمات اعتماد به مربی، یعنی  ویژگی­ها و رفتارهای مشهود مربی، پیش­بین­های معناداری برای اعتماد ورزشکار به مربی محسوب می­شوند و گرایش به اعتماد ورزشکار عامل تعدیل­کننده رابطه بین ویژگی­های مربی و اعتماد ورزشکار است. ازطرفی در نیمه دوم الگو، تعهد به مربی، تمایل به همکاری با مربی و مخاطره­پذیری ورزشکار، به­عنوان پیامدهای اعتماد به مربی، پیش­بین­های معناداری برای عملکرد مشهود ورزشکار هستند. اعتماد به مربی به­طور غیرمستقیم و به­واسطه تعهد و تمایل به همکاری با مربی، با عملکرد مشهود ورزشکار در ارتباط است. هیچ­گونه ارتباط معناداری بین اعتماد به مربی و پیامدهای حاصل از آن با عملکرد واقعی ورزشکار مشاهده نشد.

---

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان ارتباط رفتارهای مربی‌ با انگیزش موفقیت و عملکرد تیمی ورزشکاران لیگ برتر هندبال بود. بدین­منظور از پرسش‌نامه رفتار مربیگری (CBQ) مارتین و بارنز (1999) و پرسش‌نامه انگیزش رقابت ورزشی ویلیس (SAI) برای بررسی انگیزش موفقیت استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد تیم‌های هندبال، رتبه آن‌ها در جدول ملاک قرار گرفت. پایایی ابزار تحقیق پس از یک مطالعه مقدماتی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (پرسش‌نامه رفتار مربی‌، 75/0= &alpha، پرسش‌نامه انگیزش رقابت ورزشی،74/0= &alpha)  به‌دست آمد. جامعه آماری، شامل ورزشکاران حاضر در لیگ برتر هندبال در سال90-1389 بود. با درنظرگرفتن 14بازیکن برای هر تیم، 168 نفر      به­عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، جداول و نمودارها) و آمار استنباطی (آلفای کرونباخ جهت سنجش تجانس درونی سؤالات پرسش­نامه‌ها، تحلیل عامل تأییدی C‏FA[1] جهت سنجش روایی سازه ابزار گردآوری داده‌ها، مدل‌یابی معادلات ساختاریSEM[2] به‌منظور به آزمون گذاشتن مدل پیشنهادی، و نیز آزمون فرضیه‌ها) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بین رفتارهای واکنشی مثبت و انگیزش موفقیت بازیکنان رابطه معنی‌داری وجود دارد. یافته‌ها حاکی از ارتباط منفی و معنی‌دار رفتارهای واکنشی منفی و انگیزش موفقیت بازیکنان بود. بین رفتارهای واکنشی مثبت و منفی و رفتارهای طبیعی با عملکرد تیمی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد. یافته‌ها نشان داد بین رفتارهای طبیعی و انگیزش موفقیت رابطه معنی‌داری وجود دارد. ارتباط بین انگیزش موفقیت و عملکرد تیمی هم معنی‌دار بود. با توجه به یافته‌های تحقیق، برنامه­ریزی به‌منظور توسعه آگاهی مربیان از رفتارهای مربیگری و اطلاع­رسانی در جهت اثراتی که مربی می‌تواند بر عملکرد و موفقیت کلی تیم و ورزشکاران داشته باشد، ضروری به نظر می‌رسد.
[1] Confirmatory Factor Analysis [2] Structural Equations Modeling

---

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین سبک رهبری خدمت­گزار با اثربخشی و عملکرد تیم­های والیبال لیگ برتر مردان ایران بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه­ آماری 173 نفر بازیکن و 65 نفر کمک مربی درقالب 15 تیم بود. برای جمع­آوری داده­ها از دو ابزار استفاده شد: الف) پرسش­نامه ارزیابی رهبری خدمت­گزار تیم­های ورزشی که محقق از روی پرسش­نامه ارزیابی رهبری خدمت­گزار سازمانی (لاب، 1999) تهیه و تنظیم کرد، ب) پرسش­نامه نظرسنجی برتری تیمی (لارسون و لافاستو، 1989). با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی عوامل هر دو پرسش­نامه تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تی، همبستگی (پیرسون و اسپیرمن) و رگرسیون (ساده و چندگانه) استفاده شد. یافته­ها نشان داد درک بازیکنان و کمک­مربیان از رهبری خدمت­گزار تیم­ها به ترتیب در سطح متوسط و عالی است و بین رهبری خدمت­گزار با اثربخشی تیمی و عملکرد تیمی، رابطه آماری مثبت و معنادار وجود داشت. رهبری خدمت­گزار پیش­بین معناداری نیز برای اثربخشی تیمی و عملکرد تیمی بود. یافته­های این پژوهش امکان استفاده از سبک رهبری خدمت­گزار را در ورزش حرفه­ای حمایت می­کند.  

---

هدف این پژوهش، توصیف و تحلیل عملکرد، پتانسیل و کارایی تیم­های فوتبال لیگ حرفه­ای ایران است؛  به­نحوی­که آنها در کنار توصیف عملکرد، پتانسیل و کارایی تیم­ها، جایگاه آنها در جدول رده­بندی لیگ با جایگاه برمبنای پتانسیل (مقام قابل کسب توسط هر تیم در لیگ) و جایگاه آنها برمبنای کارایی (میزان نزدیکی عملکرد به پتانسیل)مقایسه و تحلیل شود.روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری هیجده تیم فوتبال حاضر در فصل 89-1388 لیگ حرفه­ای ایران است. امتیاز و رتبه کسب­‌شده در لیگ به­مثابه عملکرد ‌مد‌نظر بوده ‌است. پتانسیل (امتیاز و رتبه قابل‌کسب) و کارایی (نسبت امتیاز کسب‌شده به امتیاز قابل‌کسب) تیم­ها نیز با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها محاسبه شده است. طبق جدول لیگ، تیم‌های سپاهان، ذوب‌آهن و استقلال ‌تهران، رتبه‌های اول تا سوم و از‌ نظر کارایی، تیم‌های ملوان، سپاهان، استقلال تهران و مقاومت‌‌سپاسی ‌‌شیراز، چهار تیم رتبه اول، و ذوب‌آهن و تراکتورسازی، تیم‌های رتبه‌ پنجم و ششم هستند. بر‌مبنای پتانسیل، پیش­بینی می­شد تیم‌های سپاهان، پرسپولیس و فولاد‌خوزستان، رتبه‌های اول تا سوم را به‌دست آوردند. وضعیت مشابهی درباره تیم‌های دیگر، به‌ویژه تیم‌های انتهای جدول، دیده می‌شود. نظام ارزیابی لیگ بر‌اساس نتایج ورزشی بدون توجه به پتانسیل و کارایی تیم‌‌ها است. بنابراین ضروری به‌‌‌نظر می‌رسد عملکرد تیم‌ها بر‌‌‌‌‌اساس شاخص کارایی نیز ارزیابی شود.

---

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قابلیت یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی در اداره­های ورزش و جوانان استان­های شمالی ایران بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه مدیران، معاونان و کارشناسان مسئول اداره­های کل ورزش و جوانان شمال ایران (استان­های گیلان، مازندران و گلستان) به همراه مدیران و معاونان پنج شهرستان منتخب تابعه در سال 1391 تشکیل دادند (N=108). به علت محدود­بودن جامعه، نمونه آماری به­صورت تمام­شمار در نظر گرفته شد (n=108). ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه قابلیت یادگیری سازمانی (گومز، 2005) و عملکرد سازمانی (براون، 2001) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی) و استنباطی (کالموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل عاملی تأییدی) در سطح معنی­داری 05/0 p&le انجام گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که خرده­مقیاس دید سیستمی بیشترین میانگین را نسبت به دیگر قابلیت­های یادگیری سازمانی به دست آورد (35/3=µ). همچنین یادگیری سازمانی رابطه معناداری با عملکرد سازمان دارد (05/0p&le، 621/0r=). با توجه به وجود رابطه هم­خطی بین متغیرها و فرض استقلال خطاها از یکدیگر، متغیرهای پیش­بین (قابلیت­های یادگیری سازمانی) 37 درصد تغییر در میزان عملکرد سازمانی را تبیین می­کنند. همچنین ضمن تأیید شاخص­های مدل برازش­شده، می­توان گفت مدل ارائه­شده مناسب و داده­های تجربی به­خوبی با آن منطبق هستند. درمجموع با عنایت به یافته­های پژوهش پیشنهاد می­شود مدیران سطوح مختلف برای درک اهمیت یادگیری سازمانی و چگونگی ایجاد این قابلیت­ها در کارکنان اهتمام کافی بورزند.

---

جایگاه ویژه اداره­های تربیت بدنی دانشگاه­ها در ارتقای سلامت قشر دانشجو اقتضا می­کند تا عملکرد آنها به طور مرتب تحت بازنگری قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف به­کارگیری روش مناسب جهت ارزیابی عملکرد اداره­های تربیت­بدنی دانشگاه­ها انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و اطلاعات­به ­شکل­ میدانی­ جمع­آوری­ شده­اند. جامعه­ تحقیق ­شامل­ کلیه­ خبرگان­ ورزش­ دانشگاه ­اعم ­از استادان دانشگاه، ارزیابان ­اداره­ کل­ تربیت­بدنی و مدیران اداره­های تربیت­بدنی دانشگاه­ها بود؛ که براساس مبانی نظری روش دلفی 25 نفر به­طور هدفمند براساس مدرک تحصیلی و سابقه ­کار انتخاب شدند. درنهایت از نظرات 17خبره که به­طور کامل  پرسش­نامه­ها را تکمیل کردند در تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. ابزار تحقیق­پرسش­نامه محقق­ساخته بود که­ روایی صوری و محتوایی آن را گروهی از استادان تأیید کردند و اعتبار آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (78/0=&alpha) تأیید شد. خبرگان پس از اجرای دو مرحله نظرسنجی (703/0W=) 13معیار­ با 61 زیرمعیار را در چهاربعد اصلی کارت امتیاز متوازن قرار دادند. ­ضریب هر معیار در هر بعد با استفاده از روش تحلیل عاملی محاسبه شد. در بعد مالی جذب منابع دولتی، در بعد مشتری برنامه­های اجرایی جهت مشارکت مشتری، در بعد فرآیندهای داخلی مدیریت و برنامه­ریزی و در بعد رشد و یادگیری معیار رشد از ضریب بالاتری برخوردار شد. کارت پیشنهادی ارائه شده در این پژوهش می­تواند همچون ابزاری توانمند در برای ارزیابی و تدوین استراتژی اداره­های تربیت­بدنی دانشگاه­ها در اختیار مدیران این اداره­های قرار گیرد.

---

هدف پژوهش حاضر، ارتباط بین سبک­های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی رؤسای فدراسیون­های ورزشی ایران بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که به­شکل میدانی انجام شد. جامعه شامل تمام رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور (رؤسا و نایب­رئیسان) بود که با توجه به تعداد 52 فدراسیون، کل جامعه (150 نفر) به­منزله نمونه انتخاب شدند و تحت بررسی قرار گرفتند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسش­نامه­های استاندارد ارزیابی عملکرد هرسی و گلداسمیت (1985) و سبک­های مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون (1991) انجام گرفت و روایی و پایایی آن به تأیید رسید. یافته­های تحقیق نشان داد رؤسا و نایب­رئیسان فدراسیون­های ورزشی کشور به ترتیب سبک تشریک مساعی، مصالحه، احتراز و تسلط را ترجیح می­دهند و درباره عملکرد سازمانی نیز عامل توانایی، وضوح نقش، اعتبار، محیط، ارزیابی، حمایت سازمانی و انگیزش به ترتیب اهمیت قرار گرفتند. بین سبک تشریک مساعی و عملکرد رابطه مثبت و معنادار، بین سبک تسلط و مدار با عملکرد رابطه منفی و معنادار و بین احتراز و مصالحه با عملکرد سازمانی رابطه­ای در سطح 05/0>P یافت نشد. با عنایت به یافته­های مطالعه حاضر، رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور برای مقابله با تعارض­های سازمانی از سبک­های مطلوبی بهره می‌برند.

---

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی ورزشکاران شرکت­کننده در مسابقات فوتسال لیگ برتر تهران بود که از 196 بازیکن، 153 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.به منظور‌‌ جمع‌آوری داده‌ها از پرسش­نامه‌های جو‌‌‌ انگیزشی درک­شده در ورزش (PMCSQ) با 21 سؤال و رضایتمندی ورزشکاران(ASQ) با 14 سؤال استفاده کردیم و روایی آنها را شش متخصص تأیید کردند. در یک مطالعه راهنما، ضریب پایایی این پرسش­نامه­ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 82/0 و 89/0 برآورد شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی­داری p&le 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد جو انگیزش مهارتی میانگین بالاتری نسبت به جو عملکردی دارد. بین ابعاد چهارگانه رضایتمندی ورزشکاران نیز تفاوت معنی­داری وجود داشت و رضایت ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی بیشتر بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که فقط رضایت ورزشکار از عملکرد تیمی نسبت به ابعاد دیگر کمتر بود. رابطه مثبت و معنی­داری بین جو انگیزشی مهارتی تیم با رضایت از عملکرد تیمی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از آموزش و تمرین مربی مشاهده شد. رابطه جو انگیزشی عملکردی نیز فقط  با رضایت از عملکرد فردی مثبت و معنی‌دار بود. بنابراین، مربیان با ایجاد جو انگیزشی مهارتی بیشتر می‌توانند رضایت ورزشکاران را تأمین کنند.

---

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تغییرات مدیریتی بر عملکرد باشگاه­های فوتبال لیگ برتر ایران است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر تمامی باشگاه­های حاضر در دوازده دورۀ لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند. داده­های پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکۀ سپاهان استخراج شدند. بهبود یا تنزل رتبۀ باشگاه­های فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته براساس تغییر یا عدم تغییر مدیرعامل باشگاه­ها بررسی شده است. از آزمون­های تجزیه و تحلیل واریانس یک­طرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل داده­ها در سطح معنی­داری کمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مدیرعامل باشگاه تأثیر معنی­داری بر بهبود عملکرد داشت و تغییرات پیاپی مدیرعامل باشگاه نیز تأثیر معنی­داری در کاهش عملکرد باشگاه گذاشته است. همچنین، نتایج نشان داد تغییر مدیرعامل سبب 48/2 کاهش رتبه در جدول رده­بندی لیگ برتر و ثبات مدیرعامل سبب 00/1 رتبه بهبود در رده­بندی تیم شده است. به­طورکلی، تحلیل یافته­های پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مدیریتی و عدم تغییرات پیاپی، با ایجاد زمان کافی برای مدیران جهت پیاده­سازی برنامه­ها و تحقق اهداف بلندمدت و کوتاه‌مدت، درنهایت، سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.

---

هدف از پژوهش حاضر ، تعیین  تاثیر سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری بر عملکرد سازمانی می‏باشد. پژوهش  توصیفی از نوع همبستگی است .جامعه آماری این پژوهش شامل 150 نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه است که از بین آن‌ها 110 نفر به‏ عنوان نمونه در نیمه اول سال 1395 انتخاب شدند. ابزار این پژوهش استفاده  از سه پرسشنامه استاندارد ، سرمایه اجتماعی (پاتنام، 2000 )، سرمایه فکری بنتیس (2004 ) و  پرسشنامه عملکرد سازمانی بهارستان و همکاران (1391)، بود. در این پژوهش روایی صوری و محتوایی  پرسش‌نامه ها مورد تأیید 10 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی قرار گرفت. و به‌منظور تعیین پایایی پرسش‌نامه‏‏ ها ، سازگاری درونی آن با کمک نرم‌افزار Amos ضریب آلفای کرونباخ برای عوامل مختلف پرسش‌نامه به ترتیب 77/0 ، 87/. ، 80/0  محاسبه شد.. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری و استفاده از نرم افزار Amos  استفاده شد. نتایج  تجزیه و تحلیل نشان داد که سرمایه اجتماعی بر متغیرهای سرمایه فکری، عملکرد سازمانی و سرمایه فکری بر عملکرد سازمانی تأثیر مثبت و معنی‏داری دارند. از سوی دیگر نتایج بررسی‏ها نشان داد که  سرمایه فکری در تأثیرگذاری سرمایه اجتماعی بر عملکرد سازمانی ، نقش تعدیل کننده را دارا می‏باشد.

---

---

چکیده

---

---

---