دوره ۴، شماره ۸ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبکهای رهبری تحولگرا و عملگرا با شخصیت مدیران دانشکدههای تربیتبدنی دانشگاههای ایران بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری (۶۴N=) شامل تمام مدیران و معاونان دانشکدههای تربیتبدنی دانشگاههای ایران بود و نمونه آماری (۶۴n=) به صورت تمام‌شمار تعیین شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه رهبری چندعاملی MLQ-۵X باس (۲۰۰۶) و پرسش‌نامه شخصیت آیزنک (GEPQ) بود. بعد از تأیید روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامهها، در مطالعه‌ای مقدماتی، آلفای کرونباخ آن به‌ترتیب ۹۰/۰ و ۸۸/۰ برآورد شد. به منظور تحلیل داده‌های مطالعه از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون حاکی از آن است که سبک رهبری تحولگرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط معنیدار و منفی (۰۰۱/۰sig= و ۵۷۷/۰-r=) و با بعد درون‌گرایی شخصیت ارتباط معنیدار و مثبت (۰۰۱/۰sig= و ۵۴۷/۰r=) دارد. بین سبک رهبری عملگرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط نیز معنیدار و منفی (۰۴۶/۰sig= و ۲۵۱/۰-r= ) وجود دارد و با ابعاد شخصیتی ثبات، بیثباتی و درون‌گرایی رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نیز نشان داد که تنها مؤلفه برون‌گرایی پیشبین معناداری برای سبک رهبری تحولگرا است. با توجه به رابطه و نقش درون‌گرایی و برون‌گرایی در انتخاب سبک رهبری مدیران و اینکه ویژگی‌های شخصیتی افراد را مستعد انجام رفتارهای مختلف در موقعیتهای مختلف میکند، میتوان با درنظرگرفتن شخصیت مدیران از آنها در جایگاههای مناسب سازمان بهره برد و اینگونه در تعیین مدیران شایسته گام برداشت.
