دکتر عباس نظریان مادوانی، دکتر مریم مختاری دینانی،
دوره 8، شماره 15 - ( 5-1397 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین سبکهای تصمیمگیری مربیان با میزان تحلیلرفتگی بازیکنان لیگهای برتر والیبال ایران بود. این پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن به صورت تمامشمار و با نمونهای آماری شامل 240 نفر از بازیکنان زن و مرد (100 نفر زن و 140 نفر مرد) و 40 مربی و سرمربی از تیمهای مردان و زنان شرکتکننده در لیگ برتر والیبال ایران در سال 92-1391 انجام شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه سبک تصمیمگیری اسکات و بروس (1995) و پرسشنامه تحلیلرفتگی ورزشکاران رادک و اسمیت (2001) بود که پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی، رگرسیون گام به گام و آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین سبکهای تصمیمگیری مربیان (عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و تحلیلرفتگی ورزشکاران (فرسودگی عاطفی، کاهش عملکرد و بیعلاقگی) ارتباط معناداری وجود دارد (P<0/05). همچنین، سبکهای تصمیمگیری عقلانی، وابستگی، آنی و اجتنابی مربیان در مجموع 40 درصد از تغییرات تحلیلرفتگی بازیکنان والیبال را تبیین میکند.
