دکتر عباس نظریان مادوانی، دکتر مریم مختاری دینانی،
دوره ۸، شماره ۱۵ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین سبکهای تصمیمگیری مربیان با میزان تحلیلرفتگی بازیکنان لیگهای برتر والیبال ایران بود. این پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن به صورت تمامشمار و با نمونهای آماری شامل ۲۴۰ نفر از بازیکنان زن و مرد (۱۰۰ نفر زن و ۱۴۰ نفر مرد) و ۴۰ مربی و سرمربی از تیمهای مردان و زنان شرکتکننده در لیگ برتر والیبال ایران در سال ۹۲-۱۳۹۱ انجام شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه سبک تصمیمگیری اسکات و بروس (۱۹۹۵) و پرسشنامه تحلیلرفتگی ورزشکاران رادک و اسمیت (۲۰۰۱) بود که پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی، رگرسیون گام به گام و آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین سبکهای تصمیمگیری مربیان (عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و تحلیلرفتگی ورزشکاران (فرسودگی عاطفی، کاهش عملکرد و بیعلاقگی) ارتباط معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵). همچنین، سبکهای تصمیمگیری عقلانی، وابستگی، آنی و اجتنابی مربیان در مجموع ۴۰ درصد از تغییرات تحلیلرفتگی بازیکنان والیبال را تبیین میکند.
