سامانه نشریات علمی

---

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک­های رهبری تحول­گرا و عمل­گرا با شخصیت مدیران دانشکده‌های تربیت­بدنی دانشگاه­های ایران بود. مطالعه حاضر از نوع  همبستگی و جامعه آماری (64N=) شامل تمام مدیران و معاونان دانشکده­های تربیت­بدنی دانشگاه­های ایران بود و نمونه آماری (64n=) به صورت تمام‌شمار تعیین شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه رهبری چندعاملی MLQ-5X باس (2006) و پرسش‌نامه شخصیت آیزنک (GEPQ) بود. بعد از تأیید روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه­ها، در مطالعه‌ای مقدماتی، آلفای کرونباخ آن به‌ترتیب 90/0 و 88/0 برآورد شد. به منظور تحلیل داده‌های مطالعه از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون حاکی از آن است که سبک رهبری تحول­گرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط معنی­دار و منفی (001/0sig= و 577/0-r=) و با بعد درون‌گرایی شخصیت ارتباط معنی­دار و مثبت (001/0sig= و 547/0r=) دارد. بین سبک رهبری عمل­گرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط نیز معنی­دار و منفی (046/0sig= و 251/0-r= ) وجود دارد و با ابعاد شخصیتی ثبات، بی­ثباتی و درون‌گرایی رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نیز نشان داد که تنها مؤلفه برون‌گرایی پیش­بین معناداری برای سبک رهبری تحول­گرا است. با توجه به رابطه و نقش درون‌گرایی و برون‌گرایی در انتخاب سبک رهبری مدیران و اینکه ویژگی‌های شخصیتی افراد را مستعد انجام رفتارهای مختلف در موقعیت­های مختلف می­کند، می­توان با درنظرگرفتن شخصیت مدیران از آنها در جایگاه­های مناسب سازمان بهره برد و این­گونه در تعیین مدیران شایسته گام برداشت.