دوران کودکی زمان حیاتی برای رشد مهارت های حرکتی به وسیله تمرینات بدنی مناسب، در نظر گرفته می شود؛ که در نهایت آن، بهبود فعالیت مناطق مختلف مغزی و در نهایت بهبود عملکرد حاصل می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی بر کنترل اجرایی و حرکتی کودکان با اختلال یادگیری بود. بدین منظور، ۳۶ نفر از کودکان دختر با میانگین و انحراف معیار سنی (۴۹/۰± ۳۹/۸)، با مراجعه به مراکز اختلال یادگیری شهر مشهد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (گروه حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی، گروه حسی ـ حرکتی با رویکرد هدفمدار) و یک گروه کنترل جایدهی شدند. گروه های تمرین به صورت دو جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته، در بازه زمانی ۸ هفته در تمرینات یکپارچگی حسی ـ حرکتی شرکت کردند. در طی این مدت، گروه کنترل فعالیت های عادی خود را انجام داد. تغییرات در کنترل اجرایی (کنترل بازداری) و کنترل حرکتی (مهارت های حرکتی درشت) آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین به ترتیب توسط آزمون های استروپ و برونینکس ـ اوزرتسکی سنجیده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی موجب بهبود کنترل اجرایی و حرکتی در تمامی متغیرها در مقایسه با گروه کنترل شده است و در مقایسه با گروه هدفمدار تنها موجب بهبود در متغیر سرعت دویدن و چابکی در مهارت های حرکتی درشت شده است(۰۵/۰>p). بنابراین، تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی به عنوان یک مداخله می توانند به بهبود کنترل اجرایی و حرکتی این کودکان کمک کنند.
