هدف این پژوهش بررسی تأثیر تغییرپذیری تمرین در تمرین جسمانی در مقایسه با تمرین مشاهدهای در اجرای ضربه گلف بود. به این منظور ۵۰ نفر دانشجو (۷/۳±۲۵ سال) در این پژوهش شرکت کردند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند (جسمانی مسدود، جسمانی متغیر، مشاهدهای مسدود، مشاهدهای متغیر و کنترل). در مرحله اکتساب، گروه جسمانی متغیر به صورت تصادفی ۵۰ کوشش ضربه گلف را از ۵ نقطه شروع متفاوت به سمت دو هدف مختلف انجام میداد اما گروه جسمانی ثابت ۵۰ کوشش تمرینی را از یک نقطه به سمت یک هدف از پیش تعیین شده انجام میداد. گروههای مشاهدهای متغیر و ثابت فیلم عملکرد گروههای جسمانی ثابت و متغیر را مشاهده میکردند. گروه کنترل فقط در پیشآزمون و پسآزمون شرکت میکرد. ۱۰ دقیقه و ۲۴ ساعت بعد از تمرین، شرکتکنندگان آزمونی مشابه با پیشآزمون را انجام دادند. دقت ضربه به عنوان متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغییرپذیری تمرین نسبت به تمرین ثابت هم در حالت جسمانی و هم در حالت مشاهدهای تاثیر مثبت معنیداری بر عملکرد داشته است. احتمالاً مکانیزمهای زیربنایی مشابه و همچنین اثر بازخوردی مشابه منجر به اثربخشی بهتر گروه متغیر نسبت به ثابت در اجرای جسمانی و مشاهده شده است.
