4 نتیجه برای تعادل پویا
خانم مرضیه جعفری، دکتر رخساره بادامی،
دوره 7، شماره 14 - ( 9-1396 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات پایه ژیمناستیک در محیط با رنگهای متفاوت بر تعادل ایستا و پویا بودهاست. شرکتکنندگان این پژوهش 40 دانشآموز دختر با دامنه سنی 8-10 سال بودند که در سه گروه "تمرین در محیط با رنگ گرم"، "تمرین در محیط با رنگ سرد" و "تمرین در محیط با رنگ ترکیبی" قرار گرفتند. از هر گروه در محیط رنگی خود پیشآزمون تعادل گرفته شد. تعادل ایستا و پویا با استفاده از خردهمقیاس تعادل آزمون تبحر حرکتی بروئینینکس ـ اوزرتسکی مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس گروهها، به مدت 24 جلسه به تمرین ژیمناستیک پرداختند و پس از 8 هفته در همان محیط پسآزمون دادند. 48 ساعت بعد از پسآزمون، آزمون انتقال در محیط با رنگ خنثی گرفته شد. دادهها با استفاده از آزمون کوواریانس و واریانس یکطرفه تحلیل شد. یافتهها نشان داد که رنگ محیط تأثیری بر میزان یادگیری حفظ تعادل ایستا و پویا نداشتهاست. به نظر میرسد رنگ مطلوب محیط یادگیری به نوع مهارت حرکتی وابسته است.
دکتر الهام عظیم زاده، خانم وحیده فقیهی، دکتر عبدالله قاسمی،
دوره 8، شماره 15 - ( 5-1397 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر، تعیین تاثیر دو نوع برنامه تمرینی تکلیف دوگانه شناختی و حرکتی بر تعادل پویای زنان سالمند بود. بهاین منظور 27 نفر از سالمندان زن 60 تا 82 ساله عضو مرکز نگهداری روزانه سالمندان شهر بیرجند با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند، سپس بر اساس نمرات پیشآزمون برخاستن و رفتن زماندار(TUG)، همتا‌سازی شده و در دو گروه آزمایشی تمرین دوگانه حرکتی و تمرین دوگانه شناختی و یک گروه کنترل جای‌گرفتند. گروههای تجربی تمرینات را به مدت چهار هفته، هفته‌ای سه جلسه 45 دقیقه‌ای انجام دادند. گروههای تمرین تکلیف دوگانه شناختی و حرکتی، همزمان با اجرای تکلیف تعادلی، بهترتیب برخی تکالیف شناختی و حرکتی را انجام می‌دادند. گروه کنترل نیز طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه داد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب (3 گروه * 2 عامل زمان) با تکرار سنجش عامل آخر نشان داد هردو نوع شیوه تمرینی تکلیف دوگانه شناختی و حرکتی باعث بهبود معنی‌دار در تعادل پویای سالمندان شد (05/0>p)، اما بین اثربخشی این دو روش تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0≤p). از این‌رو می‌توان با طراحی تمرینات تعادلی مبتنی بر روش‌های تکلیف دوگانه، توانایی‌های شناختی و حرکتی و تقسیم مناسب توجه را بهبود بخشید و با بهبود این توانایی‌ها خطر زمین‌خوردن را در این قشر از جامعه کاهش‌داد.
دکتر رسول یاعلی، دکتر ملیحه نعیمی کیا، دکتر امین غلامی،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات انتقال وزن بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بود. بدین منظور 20 آزمودنی در دسترس و واجد شرایط انتخاب و به روش تصادفی ساده به 2 گروه 10 نفره کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات انتقال وزن را به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه و هرجلسه 60 دقیقه انجام دادند. این تمرینات با استفاده از بخش تمرینات دستگاه تعادلی بایودکس و برنامه تمرینات انتقال وزن این دستگاه انجام شد. تعادل ایستا و پویای آزمودنی های 2 گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از بخش آزمون گیری دستگاه بایودکس اندازه گیری شد. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری های مکرر برای عامل زمان، بیانگر معنی داری اثر اصلی زمان یعنی قبل و بعد تمرین و اثر اصلی گروه و اثر تعاملی زمان-گروه تنها در شاخص های تعادل پویا شامل شاخص کلی تعادل پویا، شاخص قدامی خلفی تعادل پویا و شاخص میانی جانبی تعادل پویا بود. تحلیل های درون گروهی با استفاده از آزمون آماری t همبسته نشان داد تمرینات انتقال وزن اثر معنی داری بر شاخص های تعادل پویای زنان سالمند داشت، اما این اثر در مورد تعادل ایستا دیده نشد. بهبود تعادل پویای پیرو تمرینات انتقال وزن ممکن است به دلیل اثربخشی این تمرینات بر دستگاه های حسی و حرکتی درگیر در تعادل پویای سالمندان زن باشد.
دکتر شهناز شهربانیان، آقای ایوب هاشمی،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
علیرغم دارا بودن سطح هوشی متوسط و بالاتر در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، نارسایی حرکتی تأثیر بسزایی بر عملکردهای تحصیلی و اجتماعی آنان میگذارد. این احتمال وجود دارد که غنی نمودن تجارب حرکتی، توانایی کودک را در درک و شناخت هدف های حیطه شناختی، عاطفی و روانی حرکتی افزایش دهد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و زمان عکس العمل کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. از بین کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی شهر تهران، 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات زمان واکنش، تعادل ایستا و تعادل پویا به ترتیب از آزمون های عملکرد پیوسته، اصلاح شده لک لک و تعادل وای استفاده شد. بعد از پیش آزمون، گروه تجربی به مدت 8 هفته ، هر هفته 3جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه تجربی پیشرفت معناداری را در هر سه متغیر زمان واکنش، تعادل ایستا و پویا کسب کرده است (05/0≥P)؛ در حالی که در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0≤P). یافته های پژوهش حاضر نشان داد که برای ارتقاء سطح مهارت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، برنامه‌های فعالیت بدنی ویژه ای که شامل تمرینات ثبات مرکزی جهت بهبود تعادل و زمان واکنش باشد در کنار دیگر برنامه های آموزشی می تواند مفید واقع شود.
