سامانه نشریات علمی

---

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تمرین و تعلیم مفاهیم آمادگی بر عوامل آمادگی جسمانی با بررسی نقش میانجی عوامل روان­شناختی انجام گرفت. 84 نفر از دانش­آموزان سالم و غیر ورزشکار (با میانگین و انحراف سنی 49/0± 5/12، قد 1/6 ± 8/153 سانتی­متر و وزن 3/7±25/46 کیلوگرم) که به مدت 3 الی 6 ماه فعالیت منظم ورزشی نداشتند، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به روش تصادفی در سه گروه تمرین- تعلیم، تمرین و کنترل (n=28) تقسیم شدند. از پرسش­نامۀ بهداشتی– ورزشی و دانشی محقق­ساخته و پرسش­نامه انگیزش درونی  دسی وریان (1998) و آزمون­های مربوط به عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت برای جمع­آوری اطلاعات در مرحلۀ پیش و پس­آزمون استفاده شد. از تحلیل واریـانس چند متغیـره (MANOVA) و تحـلیل واریانس سـاده برای مقایسه آمادگی جسمانی و عوامل روان­شناختی و مقایسه هر یک از عوامل در بین گروه­ها و از آزمون­های تعقیبی (LSD) برای مقایسه جفتی هریک از عوامـل در بین گروه­ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین گروه­های مورد بررسی در شاخص­های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی- عروقی (p=0/001)، انعطاف­پذیری (p=0/000)، استقامت عضلانی (p=0/000)، قدرت پنجه (p=0/032) و شاخص­های روان­شناختی شامل انگیزش (p=0/009) و دانش (p=0/000) تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی (LSD) نشان دادند استقامت قلبی– عروقی گروه تمرین- تعلیم از هر ­دو گروه تمرین و کنترل بهتر است. انعطاف­پذیری و استقامت عضلات شکم گروه کنترل از هر دو گروه تمرین و تمرین- تعلیم کمتر بود، اما دو گروه تمرین و تمرین- تعلیم اختلاف معناداری با هم نداشتند. قدرت پنجه و انگیزه درونی گروه تمرین از گروه تمرین-  تعلیم و کنترل بهتر شد. درنهایت، میزان دانش گروه تمرین- تعلیم از هر دو گروه تمرین و کنترل بهتر بود، در حالی که دو گروه تمرین و کنترل برتری نسبت به یکدیگر نداشتند. به طور کلی، نتایج این پژوهش مؤید تأثیر تمرین- تعلیم مفاهیم آمادگی روی برخی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی از طریق افزایش سطح دانش و تغییر نوع نگرش افراد در جهت مثبت و بالا­بردن سطح انگیزه درونی بود.

---

هدف تحقیق حاضر بررسی الگوی ارتباطی بین جو انگیزشی ادراک­شده، خشنودی از نیاز روان­شناختی و انگیزش خودمختاری در ورزش کودکان پسر، بر اساس نظریه خودمختاری است. نمونه 255 نفری با محدوده سنی 12-14، از رشتـه­های مختلف ورزش­های تیمی، پرسش­نامـه­های جو انگیزشی برای ورزش کودکان، مقیاس نیازهای روان­شناختی در ورزش و پرسش­نامه تنظیمات رفتاری در ورزش را تکمیل کردند. برای آزمون فرضیه­ها از همبستگی پیرسون، تحلیل عامل تأییدی و تحلیل مدل­یابی معادله ساختاری استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد تأثیر جو تبحر­محور بر نیازهای وابستگی، شایستگی و استقلال، مثبت و معنی­دار بود. تأثیرشایستگی و وابستگی بر انگیزش خودمختاری، مثبت و معنی­دار بود، ولی تأثیر استقلال بر انگیزش خودمختاری معنی­دار نبود. نقش واسطه­ای نیازهای روان­شناختی در تأثیر جو انگیزشی تبحر­محور بر انگیزش خودمختاری، به ترتیب از طریق وابستگی، شایستگی و استقلال تأیید شد. این نتایج بیانگر آن است که جو انگیزشی تبحر­محور، متغیر انگیزشی مهمی در ورزش کودکان پسر است و از طریق نیازهای واسطه­ای بر انگیزش خودمختاری آنان تأثیر دارد.

---

هدف این پژوهش تعیین ارتباط رفتارهای حمایتی– خودپیروی مربیان با انگیزش خودمختاری و تعهد ورزشی بازیکنان زن زیر­گروه لیگ برتر هندبال بود. روش پژوهش توصیفی (همبستگی) بود. بدین منظور کل جامعه آماری پژوهش شامل 237 بازیکن به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. رفتارهای حمایتی- خودپیروی، انگیزش خودمختاری و تعهد ورزشی به ترتیب با پرسش­نامه ادراک رفتارهای حمایتی-خودپیروی مربیان در زمینه ورزش، پرسش­نامه مقیاس انگیزش ورزشی و پرسش­نامه مقیاس تعهد ورزشی ارزیابی شد. روایی و اعتبار پرسشنامه­ها اندازه­گیری و تأیید شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از رگرسیون چند­متغیری و برای ارائه مدل از حیطه­ معادلات ساختاری (SEM) در سطح معنی­داری 05/0>P استفاده گردید.
یافته­ها نشان داد رفتارهای حمایتی- خودپیروی با انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و تعهد ورزشی بازیکنان ارتباط مثبت و معنی­دار و با بی­انگیزگی بازیکنان همبستگی منفی و معنی­دار دارد. از سوی دیگر، انگیزش درونی، انگیزش بیرونی خودپذیر و درون­فکنی شده با تعهد ورزشی بازیکنان ارتباط مثبت، و بی­انگیزگی ورزشکاران با تعهد ارتباط منفی دارد. نتایج رگرسیون چند­متغیره نشان داد رفتارهای حمایتی- خودپیروی پیش­بینی­کننده انگیزش و تعهد ورزشی بازیکنان است. تحلیل مسیر مدل پیشنهادی را تأیید کرده و بر نقش میانجی انگیزش درونی و بیرونی در ارتباط بین رفتار حمایتی- خودپیروی مربی و تعهد ورزشی بازیکنان صحّه گذاشت. یافته­ها اثر رفتارهای حمایتی- خودپیروی مربیان را در ایجاد انگیزش و تعهد ورزشی بازیکنان نشان داد، در نتیجه اصول نظریۀ خودمختاری در میان بازیکنان نخبه مورد تأیید قرار گرفت.      

---

هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه دوم پرسش­نامه فضای انگیزشی ادراک­شده در ورزش (PMCSQ-2) نیوتن و همکاران (2000) بود. بدین­منظور 533 نفر ورزشکار رشته­های تیمی با دامنه سنی 13 تا 23 سال  به صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسش­نامه­ها را تکمیل کردند. بعد از  تکنیک ترجمه-بازترجمه، ده تن از متخصصان نسبت روایی محتوا  (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) را به­دست آوردند (66/0CVR=، 97/0CVI=). جهت تعیین روایی سازه پرسش­نامه­ها از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی درونی پرسش­نامه از ضریب آلفای کرونباخ و ثبات آن از ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از آزمون-آزمون مجدد، استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که مدل اولیه PMCSQ-2 با 33 سؤال، برازش مطلوبی نداشت و با حذف 6 سؤال از پرسش­نامه، مدل نهایی با 27 سؤال شامل دو بُعد فضای تکلیف­محور و خودمحور شناسایی شد که شامل پنج عامل تلاش/ پیشرفت، نقش مهم و یادگیری مشارکتی، برای فضای تکلیف­محور (17 سؤال)  به­رسمیت­شناختن نابرابر و مجازات برای اشتباهات برای فضای خودمحور (10 آیتم) بود. این پرسش­نامه از شاخص­های برازندگی مطلق (054/0RMSEA=  ، 9/0= CFI)، همسانی درونی (618/0=&alpha) و ثبات (73/0=r) قابل قبولی برخوردار شد، که نشان­دهنده روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسش­نامه با 27 سؤال است. بنابراین می­توان از نسخه فارسی PMCSQ-2 به­عنوان ابزاری روا و پایا جهت بررسی فضای انگیزشی موجود در  جامعه ورزشکاران ایرانی با دامنه سنی 13 تا 23 سال استفاده کرد.

---

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان ارتباط رفتارهای مربی‌ با انگیزش موفقیت و عملکرد تیمی ورزشکاران لیگ برتر هندبال بود. بدین­منظور از پرسش‌نامه رفتار مربیگری (CBQ) مارتین و بارنز (1999) و پرسش‌نامه انگیزش رقابت ورزشی ویلیس (SAI) برای بررسی انگیزش موفقیت استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد تیم‌های هندبال، رتبه آن‌ها در جدول ملاک قرار گرفت. پایایی ابزار تحقیق پس از یک مطالعه مقدماتی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (پرسش‌نامه رفتار مربی‌، 75/0= &alpha، پرسش‌نامه انگیزش رقابت ورزشی،74/0= &alpha)  به‌دست آمد. جامعه آماری، شامل ورزشکاران حاضر در لیگ برتر هندبال در سال90-1389 بود. با درنظرگرفتن 14بازیکن برای هر تیم، 168 نفر      به­عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، جداول و نمودارها) و آمار استنباطی (آلفای کرونباخ جهت سنجش تجانس درونی سؤالات پرسش­نامه‌ها، تحلیل عامل تأییدی C‏FA[1] جهت سنجش روایی سازه ابزار گردآوری داده‌ها، مدل‌یابی معادلات ساختاریSEM[2] به‌منظور به آزمون گذاشتن مدل پیشنهادی، و نیز آزمون فرضیه‌ها) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بین رفتارهای واکنشی مثبت و انگیزش موفقیت بازیکنان رابطه معنی‌داری وجود دارد. یافته‌ها حاکی از ارتباط منفی و معنی‌دار رفتارهای واکنشی منفی و انگیزش موفقیت بازیکنان بود. بین رفتارهای واکنشی مثبت و منفی و رفتارهای طبیعی با عملکرد تیمی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد. یافته‌ها نشان داد بین رفتارهای طبیعی و انگیزش موفقیت رابطه معنی‌داری وجود دارد. ارتباط بین انگیزش موفقیت و عملکرد تیمی هم معنی‌دار بود. با توجه به یافته‌های تحقیق، برنامه­ریزی به‌منظور توسعه آگاهی مربیان از رفتارهای مربیگری و اطلاع­رسانی در جهت اثراتی که مربی می‌تواند بر عملکرد و موفقیت کلی تیم و ورزشکاران داشته باشد، ضروری به نظر می‌رسد.
[1] Confirmatory Factor Analysis [2] Structural Equations Modeling

---

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی ورزشکاران شرکت­کننده در مسابقات فوتسال لیگ برتر تهران بود که از 196 بازیکن، 153 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.به منظور‌‌ جمع‌آوری داده‌ها از پرسش­نامه‌های جو‌‌‌ انگیزشی درک­شده در ورزش (PMCSQ) با 21 سؤال و رضایتمندی ورزشکاران(ASQ) با 14 سؤال استفاده کردیم و روایی آنها را شش متخصص تأیید کردند. در یک مطالعه راهنما، ضریب پایایی این پرسش­نامه­ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 82/0 و 89/0 برآورد شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی­داری p&le 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد جو انگیزش مهارتی میانگین بالاتری نسبت به جو عملکردی دارد. بین ابعاد چهارگانه رضایتمندی ورزشکاران نیز تفاوت معنی­داری وجود داشت و رضایت ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی بیشتر بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که فقط رضایت ورزشکار از عملکرد تیمی نسبت به ابعاد دیگر کمتر بود. رابطه مثبت و معنی­داری بین جو انگیزشی مهارتی تیم با رضایت از عملکرد تیمی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از آموزش و تمرین مربی مشاهده شد. رابطه جو انگیزشی عملکردی نیز فقط  با رضایت از عملکرد فردی مثبت و معنی‌دار بود. بنابراین، مربیان با ایجاد جو انگیزشی مهارتی بیشتر می‌توانند رضایت ورزشکاران را تأمین کنند.

---

خودگفتاری نوعی گفتگوی درونی فرد با خود است که به وسیله‌ی آن شخص دریافت‌ها و احساسات درونی خود را تعبیر و تفسیر می‌کند، ارزیابی خود را تنظیم کرده و تغییر می‌دهد و برای خود دستورالعمل‌هایی تعیین می نماید. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر الگوی هماهنگی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال بود، تا مشخص شود که هر یک از انواع خودگفتاری چه تاثیری بر نیاز‌های مهارت پرتاب آزاد بسکتبال (الگوی هماهنگی، دقت) دارند. به این منظور 20 بازیکن بسکتبال مرد با میانگین سنی 5/5±5/23 سال که حداقل 5 سال سابقه‌‌ی فعالیت در رشته‌‌ی ورزشی بسکتبال را داشته و در یکی از لیگ­های معتبر کشور بازی می­کردند بعنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب ‌شدند. در این تحقیق اجرای مهارت‌ پرتاب آزاد بسکتبال در دو مرحله بدون استفاده از خودگفتاری و با استفاده از خودگفتاری (آموزشی و انگیزشی) طی دو جلسه با فاصله‌‌ی زمانی 24 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر دو مرحله آزمون داده­های مربوط به الگوی حرکتی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال ثبت شد و از اطلاعات کینماتیکی ثبت شده برای محاسبه ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ دست پرتاب به منظور بررسی الگوی هماهنگی استفاده شد. برای تحلیل آماری، داده­ها بدست آمده در دو دسته آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جداول و نمودارها) و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون t وابسته) تحلیل شد. نتایج نشان داد که تنها استفاده از خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری موجب بهبود دقت پرتاب آزاد بسکتبال شد(002/ p=، 388/4 =₍₉₎t). همچنین بین تاثیر خودگفتاری آموزشی و خودگفتاری انگیزشی بر دقت پرتاب آزاد بسکتبال اختلاف معنی­داری به نفع خودگفتاری آموزشی مشاهد شد(001/ = p، 364/14= _{(18، 1)} F ، 444/ = h2). همچنین بررسی نتایج نشان داد که خودگفتاری آموزشی به طور معنی­داری (048/ p=، 288/2 =₍₉₎t) موجب کاهش ریشه میانگین مجذور خطا آرنج- مچ و در نتیجه بهبود هماهنگی درون عضوی آرنج- مچ در اجرای پرتاب آزاد بسکتبال می­شود. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از خودگفتاری آموزشی به منظور بهبود اجرای مهارت­های که نیازمند هماهنگی حرکتی و دقت در اجرا هستند، سودمند است و بر استفاده از خودگفتاری انگیزشی به این منظور برتری دارد.

---

با وجود اینکه اهمیت فعالیت­های جسمانی به روشنی توسط همه پذیرفته شده، انگیزش و مشارکت در فعالیت­های تربیت­بدنی با افزایش سن کاهش می­یابد. لذا هدف از این تحقیق بررسی رابطه رفتار حمایت اجتماعی دبیران تربیت­بدنی و بی­انگیزگی دانش­آموزان در فعالیت­های تربیت­بدنی می­باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود. به این منظور، 381 دانش­آموز  مقطع متوسطه شهرستان بوکان  به روش تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای به عنوان نمونه­های آماری انتخاب شدند و مقیاس رفتار بین فردی (IBS) پلیتر و همکاران (2008)  با پایایی (78/0=α) و پرسشنامه بی­انگیزگی در تربیت­بدنی (AI-PE) شن و همکاران (2010) با پایایی (81/0=α) را پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و مدل معادله ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین مولفه­های رفتار حمایت اجتماعی؛ حمایت از استقلال، حمایت از شایستگی  و حمایت از تعلق با بی­انگیزگی رابطه منفی و معنی­داری وجود دارد (به ترتیب؛207/0- =r ، 255/0- =r ، 216/0- =r ؛ 01/0>p). همچنین، بر اساس نتایج مدل­سازی معادله ساختاری (SEM)، رفتار حمایت اجتماعی دبیران تربیت­بدنی به میزان (21/0) بر بی­انگیزگی دانش­آموزان اثرگذار می­باشد. با توجه  به اینکه، کاهش رفتار حمایت اجتماعی دبیران تربیت­بدنی می­تواند منجر به بی­انگیزگی دانش­آموزان شود، پیشنهاد می­گردد دبیران تربیت­بدنی با افزایش حمایت اجتماعی از دانش­آموزان، مشارکت آنان را در فعالیت­های تربیت­بدنی توسعه دهند

---

ورزشکار هنگامی که یک  موفّقیّت یا شکست را تجربه می‌کند، به طور طبیعی به آن موفّقیّت یا شکست می­اندیشد و در واقع مسئول آن وضعیت را جستجو می‌کند. هدف این پژوهش بررسی سبک های اسنادی و انگیزش ورزشکاران زن نخبه و زیر نخبه ورزش­های انفرادی بود. جامعه آماری تحقیق، ورزشکاران زن رشته­های شنا، بدمینتون، کاراته، تکواندو، تنیس روی میز و تیراندازی بودند که از بین آنها 120 نمونه­ها به طور در دسترس و به روش مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از دو پرسشنامه­ی سبک‌های اسنادی و همچنین انگیزه ورزشی، جمع‌آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و همبستگی پیرسون در سطح معنی‌داری 0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها نشان داد که اسنادهای ورزشکاران نخبه و زیر نخبه بطور معنی‌داری متفاوت بود (P≤0.05). همچنین بین سطح بی‌انگیزشی ورزشکاران نخبه و زیر نخبه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (P≥0.05). نتایج نشان داد که بین سبک اسناد و انگیزش ورزشکاران نخبه و زیرنخبه رابطه‌ای وجود نداشت (P≥0.05). می‌توان نتیجه گرفت که سبک اسناد و سطوح انگیزش(به جز بی‌انگیزشی) در ورزشکاران نخبه و زیر نخبه، تفاوت معنی­داری وجود دارد و بین سبک اسناد و سطوح انگیزش این دو گروه در ورزش‌های انفرادی، رابطه معنی‌داری وجود ندارد.

---

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در بزرگسالان بود. 60 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی گرگان بر اساس نمره­های پرتاب آزاد بسکتبال در پیش­آزمون به سه گروه مساوی 20 نفره شامل گروه های خودگفتاری انگیزشی آشکار، انگیزشی پنهان و کنترل  تقسیم شدند. مرحله اکتساب 12جلسه و هر جلسه 30 تکرار پرتاب آزاد بسکتبال بود. گروه خودگفتاری انگیزشی آشکار قبل از هر پرتاب عبارت "من می توانم" را با صدای بلند و گروه خودگفتاری انگیزشی پنهان آن را با صدای آهسته تکرار کردند. آزمون یادداری و انتقال به ترتیب  48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه اکتساب صورت گرفت. از تحلیل واریانس با اندازه گیری­های مکرر و یک راهه و آزمون تعقیبی LSD جهت تحلیل داده ها (05/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر جلسات تمرین(01/0˂P)، اثرگروه (01/0˂P) و اثر متقابل گروه و جلسات تمرینی (05/0˂P) معنی دار  بود. گروه­های خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان در مرحله اکتساب، یادداری و انتقال بهتر از گروه کنترل عمل کردند، اما تفاوت معنی داری بین دو گروه خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان یافت نشد( 05/0<P). با توجه به نتایج تحقیق ورزشکاران می توانند جهت یادگیری مهارتی جدید همچون پرتاب آزاد بسکتبال از خودگفتاری انگیزشی به صورت آشکار و پنهان  استفاده کنند.

---

هدف پژوهش حاضر، تعیین جنبه‌های روان سنجی نسخۀ فارسی پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی اطفال  3 تا 11 ماهه بود. بدین‌منظور، 528 نفر از والدین و اطفال‌شان (239 دختر و 289 پسر) از شهر تهران به‌ روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا با استفاده از روش ترجمه – بازترجمه، پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی توسط سه متخصص رفتارحرکتی و دو متخصص آموزش زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شد. روایی سازۀ پرسش‌نامه با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، همسانی(ثبات) درونی پرسش‌نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی سؤالات (ثبات پاسخ) با استفاده از ضریب هبستگی درون طبقه‌ای به روش آزمون – آزمون‌ مجدد، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی نشان دادند، پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی اطفال چند عاملی است، به‌طوری که چهار عامل فعالیت، اکتشاف، انگیزش و سازگاری در مجموع 32/53%، از کل واریانس را تبیین و شاخص‌های برازندگی مدل استخراج شده (71/0PGFI=، 92/0NFI=، 078/0RMSEM=)، و نیز ضرایب آلفای‌کرونباخ (93/0= α) و همبستگی درون‌طبقه‌ای (88/0r ₌)، نسخۀ فارسی  IMMQ، مشابه نسخه اصلی با 27 سؤال از همسانی درونی و پایایی زمانی قابل‌ قبولی برخوردار بودند. بنابراین براساس نتایج، نسخۀ فارسی پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی اطفال، می‌تواند برای اهداف بالینی یا تحقیقاتی و همچنین به عنوان یک ابزار آموزشی برای والدین مورد استفاده قرار گیرد.

---

 مشاهده یک مدل به یادگیرنده امکان شکل دادن طرحی از عمل می‌دهد. همچنین، خودگفتاری مکالمه‌ای است که اجرا کننده‌گان از این طریق بر اجرایشان فکر کرده و باعث تقویت آن می‌گردند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یادگیری مشاهده‌ای، خودگفتاری و تلفیق آنها بر عملکرد پسران بود. نمونه‌های تحقیق حاضر را 60 نفر(24/25±1/12) از پسران مقطع چهارم و پنجم ابتدایی تشکیل داد که به صورت نمونۀ در دسترس انتخاب و پس از پیش‌آزمون سرویس والیبال ایفرد به 6 گروه خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی، یادگیری مشاهده‌ای،تلفیق خودگفتاری آموزشی و یادگیری مشاهده‌ای، تلفیق خودگفتاری انگیزشی و یادگیری مشاهده‌ای و گروه کنترل تقسیم شدند و به مدت یک جلسه تحت مداخله مربوط به خود قرار گرفتند. شرکت کنندگان در روز اول در مرحله اکتساب وآزمون اکتساب و 48 ساعت بعد درآزمون یادداری و انتقال شرکت کردند و در تمامی مراحل خودکارآمدی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بین همۀ گروه‌های تمرینی با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0 P≤). ولی بین گروه‌های تمرینی تفاوت معنی‌دار نبود هرچند با توجه به میانگین امتیازات، گروه‌های خودگفتاری آموزشی و ترکیب خودگفتاری و یادگیری مشاهده‌ای نسبت به سایر گروه‌ها عملکرد بهتری داشتند. این نتایج از به کارگیری عوامل شناختی خودگفتاری و یادگیری مشاهده‌ای و تلفیق یادگیری مشاهده‌ای و خودگفتاری آموزشی به عنوان تسهیل‌کننده یادگیری حمایت می‌کند.

---

---

---