سامانه نشریات علمی

---

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک­های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم­های انفرادی و گروهی حاضر در دهمین المپیاد ورزشی مؤسسات آموزش عالی کشور در تابستان 1389 است. نمونه این پژوهش 321 نفر از ورزشکاران (N=1906) حاضر در المپیاد بودند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسش­نامه 40 سؤالی مقیاس رهبری در ورزش (LSS) (چلادورای، 1980) و پرسش­نامه 18 سؤالی محیط گروهی (GEQ) (کارون و همکاران، 1985) بوده که به ترتیب ادراک ورزشکاران از سبک رهبری مربی خود و انسجام گروهی تیم­ها را مورد سنجش قرار می­دهد. ثبات درونی پرسش­نامه­ها در مطالعه­ای راهنما و با استـفاده از آزمـون آلفای کرونباخ به ترتیب 0.85 و 0.73 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های کالـموگراف اسمیرنوف،  tدو گـروه مستقل، ضریب همبسـتگی پیرسـون، تجزیـه و تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی­داری 05/0&leP استفاده شد .نتایج نشان داد مربیان از سبک رهبری آموزش و تمرین بیشتر و از سبک آمرانه کمتر استفاده می­کنند.میزان انسجام تکلیف و اجتماعی در میـان تیم­های انفرادی و گروهی تـفاوت معناداری نداشت. در پایـان، نتایج نشان داد میان سبک­های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با انسجام گروهی ارتباط مثبت و معنادار و میان سبک رهبری آمرانه با انسجام گروهی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.