35 نتیجه برای تمرین
فرهاد قدیری، اکرم ماشاءاللهی، علی اکبر جابری مقدم،
دوره 1، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده
خودپندارۀ بدنی میتواند تحت تأثیر برنامههای مداخلهای چون ورزش و تمرین بدنی قرار گیرد. بنابراین، فهم بیشتر از نحوۀ تأثیرپذیری آن بهوسیلۀ روشهای تمرینی مناسب به جهت افزایش ادراک فرد از ویژگیهای جسمانی خود و ایجاد انگیزۀ مشارکت در فعالیت بدنی از اهمیت بالایی برخوردار است. تحقیق حاضر برای تعیین اثر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر خودپندارۀ بدنی و کارکرد بدنی پسران فلج مغزی 13 تا 18 ساله طراحی شد. آزمودنیهای تحقیق را 16 پسر فلج مغزی دی پلژی (سن 2/1±05/16) تشکیل دادند که به طور تصادفی به دو گروه شاهد (7 نفر) و تجربی (9 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه تجربی به مدت 8 هفته یک برنامه تمرینی مقاومتی فزاینده شامل سه تمرین برای تقویت گروه عضلات حمایت کننده اندام پایین تنه را اجرا کردند. قبل و بعد از مداخله اطلاعات مربوط به خودپنداره بدنی آزمودنیها توسط «پرسشنامه خودتوصیفی بدنی» (PSDQ) و اطلاعات کارکرد بدن از طریق آزمونهای تعادل، پیادهروی، پله، قدرت عضلات بازکننده مچ پا، عضلات باز کننده زانو و عضلات بازکننده لگن خاصره مورد ارزیابی قرار گرفت. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی t جفت شده و وابسته تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی، کارکرد بدنی گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد تغییرات معنیداری در آزمونهای پله، پیادهروی، تعادل و قدرت بازکنندههای زانو، قدرت بازکنندههای مچ پا و بازکنندههای لگن خاصره نشان داد (05/0P&le). اما، بین میانگینهای پیشآزمون و پسآزمون گروه تجربی در خودپنداره بدنی کلی و خردهمقیاسهای خودپنداره بدنی تفاوت معناداری نسبت به گروه شاهد وجود نداشت (05/0P>). در نهایت، فرآیند تغییر در خودپنداره بدنی از طریق فعالیت بدنی به عواملی نظیر طول دوره تمرین، بافت تمرین و نگرش آزمودنیها وابسته است.
الهه عرب عامری، رسول حمایت طلب، ناصح کریمیانی، سعدی سامی،
دوره 1، شماره 2 - ( 9-1390 )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روشهای مختلف آرایش تمرین مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار بر اکتساب، یادداری و انتقال انواع مختلف پاس بسکتبال (دودستی بالای سر، دودستی سینهای و یکدستی از پهلو) انجام شد. آزمودنیهای این پژوهش (45=N؛ با میانگین و انحراف استاندارد 75/0±04/14 سال) دانشآموزان پسر دوره راهنمایی بودند که هیچگونه سابقهای در ورزش بسکتبال نداشتند و پس از انجام پیشآزمون در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار (به افزایش تدریجی تداخل زمینهای در طول تمرین اشاره دارد) گزینش شدند. آزمودنیها به مدت 9 جلسه طی 9 روز (هر جلسه شامل 9 کوشش) در شرایط ویژه گروه خود، مهارت ملاک را تمرین کردند. بعد از 24 ساعت، آزمونهای یادداری و انتقال با انجام 4 کوشش از هر پاس صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر روی عامل جلسات تمرین حاکی از تفاوت معنیدار بین جلسات تمرین بود، در حالی که اثر گروهها و تعامل گروهها و جلسات تمرین معنیدار نبود. نتایج مقایسه بین میانگین نمرات آزمون یادداری و انتقال گروهها تفاوت معنیدار بین گروهها را نشان داد، به طوری که گروه فزاینده برتری معنیداری نسبت به دو گروه دیگر داشت. نتایج آزمون یادداری و انتقال از نظریه مگیل و هال (1990) و فرضیه نقطه چالش گاداگنولی و لی (2004) حمایت میکند.
مهدی نمازی زاده، محمدرضا شهابی کاسب، سیدمحمدکاظم واعظ موسوی،
دوره 2، شماره 3 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف از این پژوهش مقایسه مدتزمان و تکرار لازم برای اکتساب تکلیف حرکتی متوالی زمانبندی شده (TMST[1]) ساده و پیچیده بین شرایط تمرینی مختلف و تعیین مناسبترین شیوههای تمرینی برای اکتساب مهارت حرکتی ظریف با توجه به ویژگیهای فردی بود. در ابتدا 114 دانشجو با دامنه سنی 25-19 بر اساس آزمونهای هوش ریون، انگیزه پیشرفت، زمان سنجش واکنش و مهارت حرکتی ظریف پردو بر اساس چارکهای اول، دوم و سوم به 4 گروه تقسیم شدند و به طور تصادفی در یکی از دو گروه TMST ساده و پیچیده ونیز در یکی از شرایط تمرینی حاصل از تعامل سازماندهی تمرین (تصادفی، مسدود، ثابت) و توزیعپذیری تمرینی (انبوه، فاصلهدار) قرار گرفتند. آزمودنیها در 6 روز تحت شرایط تمرینی خاص خود به تمرین TMST ساده یا پیچیده پرداختند، تا اینکه در یک بلاک تمرینی به حد نصاب اکتساب (75% دقت، 25% زمانبندی و 15% پایداری) برسند. تعـداد تکرارها و زمـان طـیشده (زمانهایی که فرد در حال تمرین تکلیف نیست) تا قبل از این بلاک مورد نظر، بهعنوان حداقل زمان و تکرار لازم برای اکتساب TMST در نظر گرفته شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس دو عاملی، t مستقل و خی- 2 در سطح احتمال 0.1=&alpha تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که افراد با ویژگی های متفاوت، تکلیف حرکتی متوالی زمانبندی شده ساده را در شرایط تمرینی مسدود و انبوه (به جزء گروه ) به طور متوسط در 30 تکرار و 1347 دقیقه و تکلیف حرکتی متوالی زمانبندی شده پیچیده را در شرایط تمرینی تصادفی و فاصله دار (به جزء گروه ) به طور متوسط در 25 تکرار و 1228 دقیقه اکتساب نمودند. همچنین یافتههای تحقیق نشان داد که اصول حاکم بر برنامهریزی تمرینی هم تحت تأثیر سطح دشواری و پیچیدگی تکلیف و هم متأثر از ویژگیهای فردی است. درنهایت به نظر میرسد به تحقیقات بیشتری در مورد اثر تعاملی محیط، فرد و تکلیف بر اکتساب مهارتهای حرکتی نیاز است.
[1] Timed Motor Sequences Task
مهدی روزبهانی، سیدمحمدکاظم واعظ موسوی، حسن خلجی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف این مطالعه بررسی کارآمدی تعداد کوششهای تمرینی در تعیین میزان پیچیدگی تکالیف است. 60 آزمودنی بنا به نوع تکلیف الف- ب و شیوه ارائه بازخورد(100درصدی، حذفی، خودکنترل) بهشکل تصادفی در شش گروه قرار گرفتند. آزمودنیها در طی دو روز نخست و در هر روز 100 مرتبه به تمرین تکالیف مورد نظر پرداختند. آزمونهای یادداری در روزهای دوم و سوم و آزمونهای بازاکتساب در روز سوم از ایشان به عمل آمد.با استفاده از آزمون آماری ANOVA مشخص شد که عملکرد آزمودنیها بهواسطه دسته کوششهای تمرینی در هر دو روز بهبود یافت، اما این بهبودی در روز دوم، در تکلیف ب بهشکل معناداری بهتر از تکلیف الف بود. عملکرد آزمودنیها در آزمون یادداری و بازاکتساب دوم به شکل معناداری بهتر از آزمـون یادداری و بازاکتساب نخـست بود. در ضمن گـروههای تمرینی تکلیف ب در آزمونهای یادداری بهشکل معناداری بهتر از گروههای تمرینی تکلیف الف عمل کردند (p<0.05). نتایج نشان میدهد تکلیف الف نسبت به تکلیف ب پیچیدهتر است و میزان بهینهای از کوششهای تمرینی لازم است تا تکلیف دشوارتر تشخیص داده شود.
مریم نزاکت الحسینی، عباس بهرام، احمد فرخی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیمیافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهدهای بود. 90 آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهدهای (بازخورد خودکنترلی، جفتشده، آزمونگر) تقسیم شدند و برای اجرای تکلیف از دستگاه زمانبندی متوالی استفاده شد. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمانبندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوششهای اکتساب معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفتشده داشت. در مرحله یادداری و انتقال اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمانبندی نسبی معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی دارای خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروههای جفتشده و آزمونگر بود.
علی اکبر جابری مقدم، ابراهیم متشرعی، شهزاد طهماسبی بروجنی، جواد افشاری،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر محیطهای مختلف تمرینی، نوع مهارت و تعامل این دو بر عملکرد در مراحل اکتساب و یادداری مهارتهای باز و بسته بود. جامعه آماری همه دانشجویان ساکن در کوی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 88-89 بوده است. نمونهای 60 نفری به صورت در دسترس از بین افرادی که هیچ سابقهای در مهارتهای بدمینتون نداشتند برگزیده شدند. آزمودنیها براساس پیشآزمون در 6 گروه ده نفره (غیررقابتی، رقابتی و ترکیبی) همسانسازی شدند. آزمودنیهای هر شش گروه تمرینات خود را در محیطهای تعریفشده به مدت 10جلسه و هر جلسه 40 کوشش انجام دادند. در این تحقیق از آزمونهای سرویس بلند بدمینتون برای اندازهگیری مهارت باز و از آزمون تاس برای اندازهگیری مهارت بسته استفاده شد. امتیازات آزمودنیها در مراحل آزمون از میانگین امتیاز دهضربه محاسبه شد. از آمار توصیفی برای تعیین شاخصهای میانگین و انحراف معیار و برای دستیابی به اهداف تحقیق از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد تمرین در هریک از محیطهای تمرینی موجب افزایش اکتساب و یادداری هریک از مهارتهای مذکور در سطوحی متفاوت میشود (05/0p<). همچنین نتایج تحلیل واریانس عاملی نشان داد که دو عامل مهارت و شرایط محیطی در هر دو مرحله اکتساب و یادداری غیرمعنیدار، اما هریک از مهارتها در تعامل با محیط تمرینی معنیدار (05/0p<) بود. بهعلاوه، تمرین هریک از مهارتها در محیطی واحد دارای سطوحی متفاوت از اکتساب و یادداری بود.
مریم عبدالشاهی، احمد فرخی، علی اکبر جابری مقدم، سیدمحمدکاظم واعظ موسوی، انوشیروان کاظم نژاد،
دوره 3، شماره 5 - ( 6-1392 )
چکیده
یافتههای جدید نشان دادهاند تمرینِ زیاد یک مهارت، موجب توسعه بازنمایی حافظهای خاصی میشود که به دلیل اجرای بالایش، نسبت به بقیه مهارتهای همان طبقه، منحصربهفرد میشود و مهارت برجسته نام میگیرد. هدف این پژوهش بررسی ظهور مهارت برجسته و بازآزمایی فرضیه زمینه بینایی با استفاده از بازیکنان بدمینتون در سه سطح مهارت (خبره، ماهر، کمتجربه) و تکلیف سرویس کوتاه بکهند با دو وضعیت محیطی (زمین معمولی و پوشیده) بود. آزمودنیها (هر گروه 10 نفر، میانگین سنی 85/3 ± 13/23) 100 سرویس را از 5 فاصله (5/1، 2، 5/2، 3، 5/3 متری از تور) در هریک از موقعیتهای محیطی اجرا کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت برجسته در اجرای دو گروه خبره و کمتجربه دیده نشده است، اما دقتِ گروه ماهر در نقطه 2 متری بهطور معنیداری از پیشبینی معادله رگرسیون بالاتر بود و از اثر مهارت برجسته حمایت کرد (05/0p<). این برتری خاصِ بهوجودآمده از تمرین در این نقطه، هنگام فقدان نشانههای بینایی از بین رفت که حمایتی از فرضیه زمینه بینایی بود.
دوره 5، شماره 9 - ( 1-1394 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثربخشی دارودرمانی، تمرینهای ادراکی- حرکتی و درمان ترکیبی در کارکردهای توجهی
- 6 ساله با اختلال کمبود توجه-بیشفعالی است. در این مطالعه نیمهتجربی 3 گروه 21 نفره دختر و پسر ) 6 - کودکان 21
21 سال( با اختلال کمبود توجه-بیشفعالی به صورت دردسترس و براساس پیشآزمون انتخاب شدند. ابزار این پژوهش،
پرسشنامه کانرز والدین، سیاهه رفتاری کودکان و آزمون عملکرد مداوم بود. برنامه حرکتی منتخب که شامل تمرینهای
ادراکی – حرکتی بود به مدت 21 جلسه در 6 هفته برای کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه-بیشفعالی اجرا و داروهای
انجام شد و از روش آزمون تحلیل واریانس Spss منتخب ریتالین و ریسپریدون مصرف شد. تحلیل دادهها با نرمافزار 16
اندازههای مکرر جهت بررسی تأثیر هر روش بر آزمودنیها و تحلیل واریانس یکطرفه برای آزمون تفاوت میانگین
نمرات آزمودنیها در زیرمؤلفههای آزمون عملکرد مداوم برای مقایسه روشهای مختلف درمانی استفاده شد. با سطح
اطمینان 59 درصد در مؤلفههای آزمون عملکرد مداوم )نقص توجه، تکانشگری و زمان واکنش( قبل و بعد از اجرای
روشهای اختلاف معنیداری دیده شد. نتایج تحقیق وجود تفاوت معنیدار بین اثربخشی گروههای دارودرمانی،
21 ساله با اختلال کمبود توجه-بیشفعالی - تمرینهای ادراکی-حرکتی و درمان ترکیبی در کارکردهای توجهی کودکان 6
در سطح اطمینان 59 درصد را تأیید نکرد و اثربخشی روشها در مؤلفههای نقص توجه و زمان واکنش با روشهای
دیگر مشابه است. اما اثر روش ترکیبی در مقایسه با روش دارودرمانی بر متغیر تکانشگری بیشتر است.
دکتر بهروز عبدلی، دکتر نصور احمدی، خانم اعظم قزی،
دوره 6، شماره 12 - ( 9-1395 )
چکیده
طبق فرضیۀ اختصاصی تمرین، دردسترسبودن بینایی- بهخصوص هنگام اجرای تکالیفی که بینایی نقش مهمی در بهبود
دقت اجرای آنها دارد به تخریب اجرا در آزمون انتقال بدون بینایی- منجر میشود. شاید تفاوت یا تغییر در الگوی
کینماتیکی را بتوان از جمله دلایل تاثیرگذار محسوب کرد. هدف این تحقیق بررسی اثر بینایی و مقدار تمرین بر دقت و
کینماتیک پرتاب دارت است. به این منظور، 02 نفر از دانشجویان دختر غیرتربیتبدنی راستدست و بدون تجربه قبلی در
مهارت پرتاب دارت انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه با بینایی کامل و بدون بینایی تقسیم شدند. مراحل اکتساب شامل
دو مرحله، 54 کوشش تمرینی ) 3 بلوک 54 کوششی( و 322 کوشش تمرینی ) 02 بلوک 54 کوشش( بود. 52 دقیقه بعد از
3( در × شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب ) 0 KR هر مرحلۀ آزمودنیها در آزمون انتقال بدون بینایی و بدون
مراحل اکتساب نشان داد که بینایی نقش مهمی برای بهبود دقت اجرا در تکلیف پرتاب دارت دارد. تحلیل دادههای
کینماتیکی در مراحل اکتساب، تفاوت معنیداری بین دو گروه در متغیرهای کینماتیکی دامنۀ جابهجایی زاویهای مچ، آرنج و
دو گروه پساز 322 )p=2/ و مدتزمان پرتاب ) 220 )p=2/ درحالیکه سرعت زاویهای ) 220 ،)p<2/ شانه نشان نداد ) 24
کوشش تمرینی با یکدیگر تفاوت داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که در تکلیف پرتاب دارت فرضیۀ اختصاصیبودن
تمرین در مورد دقت اجرا، پساز تعداد کوششهای تمرینی زیاد صدق میکند، اما الگوی کینماتیکی اجرای پرتاب دارت،
صرفنظر از مقدار تمرین، از فرضیۀ اختصاصی تمرین حمایت نمیکند.
اقای آریا فتحی نیازی، دکتر منصور اسلامی، دکتر سمیه نامدار طجری، اقای مرتضی همایون نیا،
دوره 8، شماره 15 - ( 5-1397 )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ذهنی در مقایسه با تمرین عملی بردامنه حرکتی مفاصل پا و دقت در ضربهی پنالتی با روی پا در فوتبال بود. روش تحقیق از نوع میدانی و نیمه تجربی بود. تعداد33 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه تمرین ذهنی، تمرین عملی و گروه کنترل (هر گروه شامل 11 نفر) قرار گرفتند. پس از انجام پیشآزمون، گروههای تمرین ذهنی و عملی به مدت 10 جلسه به ترتیب به تمرین ذهنی و عملی ضربهی پنالتی فوتبال پرداختند و سپس پسآزمون اجرا شد. اجرای بازیکنان بویسلهی دوربین فیلمبرداری با سرعت فیلمبرداری HZ200 ضبط شد. دامنهی حرکتی مفاصل لگن، زانو و مچ پا بوسیلهی نرم افزار MATLAB محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری ANOVA و آزمون تعقیبی توکی بوسیلهی نرم افزار SPSS انجام شد(05/0>P). نتایج نشان داد که دامنهی حرکتی مفاصل لگن و مچ پا تاثیر مثبت و معناداری روی دقت دارد (به ترتیب 415/0 r =و 562/0r =) اما دامنهی حرکتی مفصل زانو تاثیر مثبتی روی دقت ندارد. با توجه به نتایج این پژوهش میتوان به مربیان پیشنهاد کرد با توجه به شرایط و امکانات خود به هر یک از این روشهای تمرینی به یک اندازه اعتماد کنند.
دکتر رسول یاعلی، دکتر ملیحه نعیمی کیا، دکتر امین غلامی،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات انتقال وزن بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بود. بدین منظور 20 آزمودنی در دسترس و واجد شرایط انتخاب و به روش تصادفی ساده به 2 گروه 10 نفره کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات انتقال وزن را به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه و هرجلسه 60 دقیقه انجام دادند. این تمرینات با استفاده از بخش تمرینات دستگاه تعادلی بایودکس و برنامه تمرینات انتقال وزن این دستگاه انجام شد. تعادل ایستا و پویای آزمودنی های 2 گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از بخش آزمون گیری دستگاه بایودکس اندازه گیری شد. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری های مکرر برای عامل زمان، بیانگر معنی داری اثر اصلی زمان یعنی قبل و بعد تمرین و اثر اصلی گروه و اثر تعاملی زمان-گروه تنها در شاخص های تعادل پویا شامل شاخص کلی تعادل پویا، شاخص قدامی خلفی تعادل پویا و شاخص میانی جانبی تعادل پویا بود. تحلیل های درون گروهی با استفاده از آزمون آماری t همبسته نشان داد تمرینات انتقال وزن اثر معنی داری بر شاخص های تعادل پویای زنان سالمند داشت، اما این اثر در مورد تعادل ایستا دیده نشد. بهبود تعادل پویای پیرو تمرینات انتقال وزن ممکن است به دلیل اثربخشی این تمرینات بر دستگاه های حسی و حرکتی درگیر در تعادل پویای سالمندان زن باشد.
دکتر شهناز شهربانیان، آقای ایوب هاشمی،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
علیرغم دارا بودن سطح هوشی متوسط و بالاتر در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، نارسایی حرکتی تأثیر بسزایی بر عملکردهای تحصیلی و اجتماعی آنان میگذارد. این احتمال وجود دارد که غنی نمودن تجارب حرکتی، توانایی کودک را در درک و شناخت هدف های حیطه شناختی، عاطفی و روانی حرکتی افزایش دهد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و زمان عکس العمل کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. از بین کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی شهر تهران، 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات زمان واکنش، تعادل ایستا و تعادل پویا به ترتیب از آزمون های عملکرد پیوسته، اصلاح شده لک لک و تعادل وای استفاده شد. بعد از پیش آزمون، گروه تجربی به مدت 8 هفته ، هر هفته 3جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه تجربی پیشرفت معناداری را در هر سه متغیر زمان واکنش، تعادل ایستا و پویا کسب کرده است (05/0≥P)؛ در حالی که در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0≤P). یافته های پژوهش حاضر نشان داد که برای ارتقاء سطح مهارت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی، برنامههای فعالیت بدنی ویژه ای که شامل تمرینات ثبات مرکزی جهت بهبود تعادل و زمان واکنش باشد در کنار دیگر برنامه های آموزشی می تواند مفید واقع شود.
دکتر شهاب پروین پور، دکتر میترا روحی، خانم فاطمه رعد،
دوره 9، شماره 17 - ( 6-1398 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه روش تمرینی دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی در یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور 24 دانش‌آموز دختر که هیچ سابقهی تمرینی در شوت بسکتبال نداشتند، با دامنه سنی 13 تا 15 سال انتخاب شده و بر اساس نمرات پیشآزمون در دو گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی همتا‌سازی شدند. هدف تمرین در افراد گروه دوتایی رقابتی جلو زدن از همتایشان در کسب امتیاز شوت بسکتبال بود و در پایان هر جلسه تمرینی برنده مورد تشویق قرار می‌گرفت؛ اما افراد گروه دونفره مشارکتی در صورتی تشویق می‌شدند که جمع امتیاز آنها در پایان هر جلسه به 75 می‌رسید. در پایان جلسه دهم آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمونهای یادداری و انتقال انجام شد. نتایج نشان داد دو گروه در طول مرحله اکتساب صرفنظر از روش تمرینی تغییر معناداری از خود نشان دادند، اما بین گروهها در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معناداری مشاهده نگردید. درحالیکه در آزمون انتقال گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی به‌صورت معناداری بهتر از گروه تمرین دونفره با رویکرد رقابتی ظاهر شد. در نتیجه چنانچه تمرین دوتایی با رویکرد مشارکتی همراه شود اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد رقابتی به ارمغان خواهد آورد.
لیدا متقیان، سامان نونهال، رضا مولودی، جعفر حسنی،
دوره 9، شماره 18 - ( 9-1398 )
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی ویژگی های روانسنجی نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین در ورزشکاران رشتۀ پرورشاندام بود. به این منظور، 400 نفر از ورزشکاران مرد رشتۀ پرورشاندام، به صورت در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس تمایل به عضلانی بودن، مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، پرسشنامۀ بررسی اختلال‌های خوردن، و مقیاس اختلال در عملکرد، پاسخ دادند. اعتبارِ مقیاس، بر اساس همسانیِ درونی بررسی شد. دامنۀ آلفای کرونباخ (76/0 تا 82/0) نشان داد که نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، از اعتبارِ مطلوب برخوردار است. تحلیل عاملی تأییدی، از الگوی هفت عاملیِ مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین حمایت کرد. روابط درونی بین خردهمقیاسها (22/0 تا 59/0) و روایی همزمانِ مقیاس (09/0 تا 78/0) نیز مناسب و رضایتبخش بود. نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، ویژگیهای روانسنجیِ رضایتبخشی در جمعیت ایرانی دارد و در موقعیتهای مختلفِ بالینی و پژوهشی، قابل استفاده است.
محسن وکیل زاده، فرحناز آیتی زاده، حمید عباسی،
دوره 9، شماره 18 - ( 9-1398 )
چکیده
یکی از مهارتهای روانی که امروزه روانشناسان ورزشی آن را به ورزشکاران توصیه می کنند تصویرسازی ذهنی است.تصویرسازی فرآیند درونی هوشیارانه است که تجربه زندگی واقعی را در غیاب تجربه ادراکی و حسی زندگی واقعی تقلید می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر روش های تمرین ذهنی سنتی، پتلپ و فیزیکی در یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال می باشد. در این پژوهش تعداد 40 آزمودنی مشارکت کرده بودند که پس از داشتن شرایط ورود به تحقیق بصورت تصادفی به چهار گروه تمرین ذهنی سنتی (10)، تمرین ذهنی پتلپ (10)، تمرین بدنی (10) و کنترل (10) تقسیم شدند. برای تجزیه تحلیل آماری، از تی همبسته به منظور بررسی تغییرات درون گروهی، واریانس یک طرفه برای بررسی تغییرات برون گروهی، از آزمون لون برای بررسی توزیع طبیعی داده ها و از توکی تعقیبی برای مشخص کردن جایگاه تفاوت ها برای عوامل درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری نشان داد که گروه تمرین ذهنی سنتی نسبت به پیش آزمون بهبودی در یادگیری نداشته است (05/0<p) اما گروه تمرین بدنی نسبت به تمرین ذهنی سنتی اختلاف معنی داری را تجربه کرده است (05/0>p)، همچنین نشان داده شد که گروه تمرین ذهنی پتلپ نسبت به تمرین بدنی نیز اختلاف معنی داری از خود نشان داده است (05/0>p). بنابراین طبق نتایج پژوهش حاضر تمرین ذهنی پتلپ نسبت به تمرین بدنی و تمرین ذهنی سنتی تاثیر بیشتری دارد.
محمد تقی اقدسی، بهزاد بهزادنیا،
دوره 10، شماره 19 - ( 6-1399 )
چکیده
این پژوهش خودکارآمدی تمرینی و شاخص های بهزیستی را بر اساس جهت گیری های مختلف نسبت به فعالیت ها را در جانبازان و معلولین جسمی-حرکتی مقایسه کرد. 123 نفر از جانبازان و معلولین جسمی- حرکتی در شهرهای ارومیه و تبریز پرسشنامه های خودکارآمدی تمرینی، انگیزه لذت گرایی و فضیلت گرایی برای فعالیت ها، عاطفه مثبت و منفی و سرزندگی ذهنی را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که تنها انگیزه فضیلت گرایی با عاطفه مثبت و سرزندگی ارتباط مثبتی داشت. خودکارآمدی تمرینی با بهزیستی فضیلت گرا رابطه مثبت داشت. تفاوت معناداری بین چهار نوع جهت گیری در زندگی در شاخص عاطفه مثبت و سرزندگی وجود داشت. افرادی که دارای میزان بالاتری از فضیلت-گرایی بودند، درجات بالاتری از عاطفه مثبت و سرزندگی ذهنی را به نسبت افرادی که میزان پایین تری از فضیلت گرایی و لذت گرایی (زندگی تهی) داشتند. همچنین افرادی که دارای میزان بالاتری از هر دو فضیلت گرایی و لذت گرایی بودند (زندگی کامل) دارای میزان بالاتری از عاطفه مثبت به نسبت افراد با زندگی تهی هستند. نتایج نقش مهم فضیلت گرایی در بهزیستی جانبازان و معلولین جسمی - حرکتی نشان می دهد، و ترکیب این دو نوع انگیزه می تواند مرتبط با بهزیستی بهینه در این گروه از افراد باشد.
لیلی علیزاده، محمدتقی اقدسی، ولی علیزاده،
دوره 11، شماره 21 - ( 4-1400 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر روانسنجی نسخه فارسی پرسشنامه وابستگی به تمرین، بررسی میزان شیوع و برخی عوامل مرتبط با آن در ورزشکاران مرد و زن باشگاه های شهر ارومیه بود. تعداد 325 نفر (206 مرد و 119زن) به صورت در دسترس و داوطلبانه با میانگین سنی (8±06/28) رشته های ورزشی (تیمی 195 نفر و انفرادی 130 نفر) در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه وابستگی به تمرین هازنبلاس و داون (2002) بود. برای تعیین اعتبار و روایی از تحلیل عاملی اکتشافی و برای تعیین ثبات درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج نشان داد پرسشنامه از اعتبار سازه مطلوبی برخوردار است. همچنین میزان شیوع وابستگی به تمرین در بین جمعیت مردان و زنان این پژوهش تفاوت چندان زیادی باهم نداشته و میزان شیوع وابستگی به تمرین در بین ورزش های انفرادی مورد نظر این پژوهش دو برابر ورزش های تیمی است. از آنجا که وابستگی به تمرین در بین طیف متنوعی از ورزشکاران ممکن است وجود داشته باشد لذا برای رفع عوارض منفی ناشی از این عامل، باید دلایل زمینه ای آنرا بررسی نموده و نسبت به تعدیل آن اقدام نمود.
سید حجت زمانی ثانی، وحید حسن پور، - زهرا فتحی رضایی، امیر قیامی راد،
دوره 11، شماره 21 - ( 4-1400 )
چکیده
در سال‌های اخیر شیوع اختلال‌های طیف اوتیسم، که یک وضعیت عصبی رشدی محسوب میشود افزایش یافته است. لذا هدف تحقیق حاضر تاثیر تمرینات شناختی-حرکتی طبق مدل‌جنتایل بر بهبود برخی از مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان مبتلا به اوتیسم بود. در مطالعه نیمه‌آزمایشی حاضر یکی از مراکز توانبخشی تحت نظارت سازمان بهزیستی استان تهران به صورت در دسترس انتخاب و 20 کودک 6-10 ساله دچار اختلال اوتیسم به صورت تصادفی ساده در دو گروه همگن آزمایش و کنترل تخصیص داده شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش در یک پروتکل تمرینی شش هفته‌ای (سه جلسه در هفته) شرکت کردند. هرجلسه تمرین شامل 60 دقیقه تمرینات شناختی- حرکتی طبق مدل‌جنتایل بود. برای گردآوری اطلاعات از خرده آزمونهای تبحر رشد حرکتی برونینکس-اوزرتسکی استفاده شد. دادههای جمع‌آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که پس از تمرین شناختی- حرکتی، مهارتهای سرعت دویدن و چابکی، تعادل ایستا و پویا، هماهنگی اندام فوقانی و سرعت پاسخ در گروه آزمایش بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0P<). باتوجه به یافته‌ها، به‌نظر میرسد تمرینات شناختی-حرکتی طراحی شده به عنوان یک روش مفید می‌توانند جهت توانبخشی مهارتهای درشت و ظریف رشد حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم مورد استفاده قرار گیرند.
نجمه پرهیزمیمندی، مجید چهارده چریک، ربابه رستمی،
دوره 11، شماره 22 - ( 9-1400 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر تمرین بدنی اختیاری / اجباری و فواصل تمرین‌آسایی متفاوت بر تحکیم حافظه‌ی حرکتی پنهان بود. بدین منظور 30 نفر از دانشجویان دختر غیرورزشکار دانشگاه شیراز، در سه گروه آزمایشی با فاصله‌ی تمرین‌آسایی 6، 24 و 48 ساعته مورد آزمون قرار گرفتند. پژوهش شامل دو مرحله و هر مرحله شامل جلسه‌های اکتساب، تمرین بدنی (مرحله‌ی اول اختیاری و مرحله‌ی دوم اجباری) و خاطرآوری (آزمون حافظه) بود. تکلیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب نیز برای سنجش تغییرات حافظه حرکتی استفاده گردید. نتایج نشان داد که هر سه فاصله‌ی تمرین‌آسایی بر تحکیم حافظه‌ی حرکتی پنهان اثر مثبت داشتند اما بین آنها تفاوت معناداری وجود نداشت. در تأثیر تمرین بدنی اختیاری و تمرین بدنی اجباری بر تحکیم حافظه‌ی حرکتی پنهان، تفاوت معناداری به نفع تمرین بدنی اختیاری مشاهده شد. شاید بتوان گفت همراه شدن تمرین‌آسایی با تمرین بدنی اختیاری، نقش موثر و مثبتی در تحکیم حافظه حرکتی پنهان دارد.
دکتر بیژن رجاییان، دکتر رسول یاعلی، خانم سارا افتاده، علی شاه حسینی، شبنم رضوان نوبهار،
دوره 11، شماره 22 - ( 9-1400 )
چکیده
محققان ثابت کرده اند که مهارت های حرکتی بینایی را می توان از طریق تمرین مهارت های بینایی برای عملکرد حرکتی مطلوب در طول ورزش بهبود بخشید. هدف از این تحقیق مقایسه اثر تمرینات بینایی در ورزشکاران ماهر در کارکردهای بینایی بود. شرکت کنندگان در این تحقیق بازیکنان کشوری و استانی منتخب استان اصفهان (ماهر) بودند. از بین ۶۰ نفر شرکت کننده 30 نفر شرکت کننده در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در اولین جلسه از کلیه افراد پیش آزمون گرفته شد و در یک برنامه تمرینی شش هفته ای تمرین کردند و پس آن در پس آزمون شرکت نمودند. آزمون های بینایی شامل: آزمون دور-نزدیک، آزمون ساکادهای دو ردیفی، آزمون جلو آوردن مداد، آزمون هماهنگی چشم و دست و آزمون عکس العمل ساده بود. اطلاعات بدست آمده با آزمون آماری تحلیل کوواریانس آنالیزشد. نتایج نشان داد در برخی کارکردها شامل سرعت تصمیم گیری، ردیابی و تمرکز بین گروه های تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. به نظر می رسد تمرینات بینایی می توانند برای افراد ماهر کاربرد داشته و برخی عملکردهای بینایی را ارتقا بخشد.
