جستجو در مقالات منتشر شده


۴ نتیجه برای محمدزاده
مقایسه تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی، یادگیری مشاهده ای و ترکیب آنها بر کارکردهای شناختی و اجرایی گلف بازان مبتدی
آقای مهرزاد خارستانی، دکتر حسن محمدزاده،
دوره ۱۳، شماره ۲۵ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین تصویرسازی ­ذهنی، یادگیری مشاهده­ ای، ترکیبی(تصویرسازی و  یادگیری مشاهده ­ای) و بدنی بر بازنمایی­ ذهنی و عملکرد گلف­ بازان مبتدی بود. بدین منظور ۶۰ نفر دانشجو (سن:۲۲,۸±۲,۱۱) بصورت تصادفی در ۴ گروه: ۱) تصویرسازی­ ذهنی، ۲) یادگیری مشاهده ­ای، ۳)ترکیبی(تصویرسازی ذهنی+یادگیری مشاهده ­ای) و تمرین بدنی قرار گرفتند. پس از اجرای پیش ­آزمون، شرکت­ کنندگان در هرگروه براساس گروه ­بندی خود تکلیف ضربه گلف را به مدت سه روز متوالی (هر روز ۶۰ کوشش) اجرا کردند و در روز سوم پس ­آزمون بعمل آمد. دو روز بعد از پس ­آزمون، آزمون یادداری گرفته شد. دقت اجرا و ساختار بازنمایی ذهنی شرکت ­کنندگان بعنوان متغیر وابسته اندازه ­گیری شد. نتایج پژوهش نشان ­داد که در متغیر عملکرد، گروه تمرین بدنی بهتر از سایر گروه ­ها بوده است. همچنین عملکرد گروه ترکیبی نسبت به گروه تصویرسازی و یادگیری مشاهده ­ای بهتر بود. علاوه براین، در متغیر بازنمایی ­ذهنی گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ­ها بازنمایی ­ذهنی ساختاریافته ­تر و دقیق­تری داشت. ضمن اینکه گروه تصویرسازی نسبت به گروه یادگیری مشاهده ­ای و بدنی از بازنمایی­ ذهنی بهتری برخوردار بود. در کل نتایج پژوهش نشان می­ دهد که تمرین بدنی نسبت به سایر روش ها باعث افزایش دقت در ضربه گلف می­شود. همچنین تمرین ترکیبیِ تصویرسازی و یادگیری مشاهده ­ای در بهبود ساختار بازنمایی ذهنی تاثیر بیشتری نسبت به سایر روش های استفاده شده در این پژوهش دارد.

اثر یک دوره تمرینات پیلاتس روی سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان در دوره شیوع بیماری کووید-۱۹
مینا کشاورز، سپیده جلالی اقدم، حسن محمدزاده،
دوره ۱۴، شماره ۲۷ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات پیلاتس بر سلامت عمومی و اضطراب زنان در دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور ۵۰ زن با میانگین سنی ۲ ±۲۵ سال به روش نمونه‌گیری در دسترس از شهر ارومیه انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۶۰ دقیقه به تمرینات پیلاتس به‌صورت آنلاین در منزل پرداختند و گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسش‌نامه‌های سلامت عمومی و مقیاس اضطراب ویروس کرونا اندازه‌گیری شدند. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که نمرات تمامی مؤلفه‌های سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهتر بود که بیانگر اثربخشی تمرینات پیلاتس بر متغیرهای مربوطه در این دوران قرنطینه است؛ بنابراین، بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان استنباط کرد که پیلاتس باعث بهبود سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان می‌شود و داشتن یک برنامه ورزشی منظم یک استراتژی کلیدی برای حفظ سلامت عمومی افراد در طول قرنطینه ناشی از شیوع ویروس کرونا است.

مقایسه اثر روش‌های آموزش ورزش و سنتی بر فراشناخت و فراهیجان در مهارت‌های تنیس
غزال نوژن، حسن محمدزاده، جلال دهقانی زاده،
دوره ۱۴، شماره ۲۸ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده

در سال­های اخیر تلاش­های زیادی برای ابداع روش‌های جدید آموزش مهارت­های ورزشی صورت‌گرفته که علاوه بر آموزش تکنیک و تاکتیک بازی، شناخت و هیجان فراگیران را بیشتر به چالش می­‌کشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه روش­های آموزش ورزش و سنتی بر فراشناخت و فراهیجان در مهارت­های تنیس بود. پژوهش حاضر نیمه ­تجربی با طرح پیش­‌آزمون - پس‌آزمون بود. آزمودنی­ها شامل ۲۴ دختر نوجوان شهر ارومیه (سن: ۳۶/۱±۵۴/۱۶سال) بودند که به ­صورت غیر تصادفی به دو گروه آموزش ورزش و سنتی تقسیم شدند. تمرینات شامل ۱۴ جلسه به مدت ۴ هفته (۳ جلسه در هفته) بود. ابزار پژوهش پرسش‌نامه فراشناخت ولز و پرسش‌نامه فراهیجان میتمانسگروبر بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه آموزش ورزش و سنتی در افزایش میزان فراشناخت (۰۰۴/۰=p)، فراهیجان مثبت (۰۰۷/۰=p) و فراهیجان منفی (۰۱۵/۰=p) تفاوت معناداری وجود دارد. در گروه آموزش ورزش، به طور معنی­‌داری، فراشناخت (۰۰۱/۰=p) و فراهیجان مثبت (۰۰۱/۰=p) افزایش یافتند و فرا هیجان منفی (۰۰۱/۰=p) بهبود یافت، اما تغییرات این شاخص­ها در گروه آموزش سنتی معنی­‌دار نبود (۰۵/۰<P). در نتیجه، توصیه می‌­شود افراد مبتدی با اجرای فعالیت ورزشی به روش آموزش ورزش علاوه­ بر فواید جسمانی از مزیت­های بهبود دانش فراشناختی و ارتقا فراهیجانی این نوع روش تمرینی بهره‌مند شوند.
 

اثر تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی بر کنترل اجرایی و حرکتی کودکان با اختلال یادگیری
خانم هانیه قاسمیان مقدم، دکتر حسن محمدزاده،
دوره ۱۰۰، شماره ۱۰۰ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
دوران کودکی زمان حیاتی برای رشد مهارت های حرکتی به وسیله تمرینات بدنی مناسب، در نظر گرفته می شود؛ که در نهایت آن، بهبود فعالیت مناطق مختلف مغزی و در نهایت بهبود عملکرد حاصل می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی بر کنترل اجرایی و حرکتی کودکان با اختلال یادگیری بود. بدین منظور، ۳۶ نفر از کودکان دختر با میانگین و انحراف معیار سنی (۴۹/۰± ۳۹/۸)، با مراجعه به مراکز اختلال یادگیری شهر مشهد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (گروه حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی، گروه حسی ـ حرکتی با رویکرد هدفمدار) و یک گروه کنترل جایدهی شدند. گروه های تمرین به صورت دو جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته، در بازه زمانی ۸ هفته در تمرینات یکپارچگی حسی ـ حرکتی شرکت کردند. در طی این مدت، گروه کنترل فعالیت های عادی خود را انجام داد. تغییرات در کنترل اجرایی (کنترل بازداری) و کنترل حرکتی (مهارت های حرکتی درشت) آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین به ترتیب توسط آزمون های استروپ و برونینکس ـ اوزرتسکی سنجیده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی موجب بهبود کنترل اجرایی و حرکتی در تمامی متغیرها در مقایسه با گروه کنترل شده است و در مقایسه با گروه هدفمدار تنها موجب بهبود در متغیر سرعت دویدن و چابکی در مهارت های حرکتی درشت شده است(۰۵/۰>p). بنابراین، تمرینات حسی ـ حرکتی با رویکرد حس بازی به عنوان یک مداخله می توانند به بهبود کنترل اجرایی و حرکتی این کودکان کمک کنند.
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Management and Motor Behavior

Designed & Developed by : Yektaweb