سامانه نشریات علمی

---

هدف این تحقیق بررسی ابعاد مختلف تکانش­گری ورزشکاران رشته­های برخوردی و غیربرخوردی بود. به همین منظور ۱۲۰ نفر ورزشکار حرفه­ای در دو گروه ۶۰ نفری رشته­های برخوردی (سن: ۶/۴±۹/۲۵) و ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی (۹/۴±۶/۲۷ سال) از فدراسیون­های مختلف ورزشی کشتی، تکواندو، دو و میدانی، شنا، جودو و قایقرانی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس تکانش­گری بارات[۱] (BIS؛ بارات، ۱۹۹۴) را تکمیل و در آزمون عملکرد مداوم[۲] (CPT) شرکت کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین ورزشکاران شرکت­کننده در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی از نظر آیتم­های آزمون عملکرد مداوم (۸۹/۰^۲=&eta Partial و ۰۰۱/۰=P، ۲۷/۳ =_۲,۱۱۷F) و نیز از نظر عامل­های مقیاس تکانش­گری (۵۵/۰^۲=&eta Partial و ۰۰۱/۰=P ، ۶۶/۴۷ =_۳,۱۱۶F) تفاوت معنی­داری وجود دارد. بدین­صورت که در عامل­های توجهی، حرکتی و بی­برنامگی از خرده­مقیاس­های تکانش­گری و تعداد تشخیص درست از آزمون عملکرد مداوم، ورزشکاران رشته­های برخوردی نسبت به ورزشکاران  رشته­های غیربرخوردی نمره بیشتری را کسب کردند؛ و برعکس ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی مقادیر بیشتری در متوسط زمان نادرست و تعداد تشخیص نادرست، از آزمون عملکرد مداوم نسبت به ورزشکاران غیربرخوردی داشتند. با توجه به نتایج این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که کنش­های تکانش­گری ورزشکاران در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی متفاوت است.
[۱] Barratt’s Impulsivity Scale [۲] Continues Performance Test