هاجر صالحی، امیر قمرانی، حمیدرضا عرب، طاهره گل کاری،
دوره 3، شماره 6 - ( 9-1392 )
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی کارآیی جهتگیری مذهبی در پیشبینی تجربه شیفتگی دانشجویان تربیتبدنی با توجه به متغیرهای جمعیتشناختی بود. همچنین به نقش متغیرهای دموگرافیک بهعنوان اهداف فرعی توجه شد. 200نفر از دانشجویان دانشکده تربیتبدنی دانشگاه اصفهان بهصورت تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس جهتگیری مذهبی (آلپورت و راس، 1967) و تجربه شیفتگی (سیکزنت میهالی، 1982) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، از رگرسیون چندمتغیره (گامبهگام) و به منظور کارآیی مدل از روش تحلیل ساختاری و نرمافزار 18AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل جهتگیری مذهبی درونی، تجربه شیفتگی را به صورت مثبت و جهتگیری مذهبی بیرونی تجربه شیفتگی را به صورت منفی پیشبینی میکند. همچنین بررسی نقش متغیرهای دموگرافیک نشان داد سن و تحصیلات با تجربه شیفتگی رابطه مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این مشخص شد که مدل جهتگیری مذهبی در صورت حضور متغیرهای دموگرافیک نیز از کارآیی لازم در پیشبینی شیفتگی برخوردار است. درمجموع نتایج حاصل از این پژوهش، کارآیی جهتگیری مذهبی درونی را در پیشبینی تجربه شیفتگی تأیید کرد.
