وحید شجاعی، فرشاد تجاری، بهاره سلیمانی تپه سری، عسگری محمدیان،
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین سبکهای مختلف مدیریت تعارض و کیفیت ارتباط دوطرفه بین مدیر و کارمند با تأکید بر ویژگیهای دموگرافیک بود. ۱۰۰ نفر آزمودنی (۳۲ مدیر و ۶۸ کارمند) شامل مدیران و کارمندان سطوح مختلف در اداره کل تربیت بدنی استان مازندران و هیئتهای مختلف ورزشی دو پرسشنامه LMX-۷ و ROCI-П را داوطلبانه تکمیل کردند. یافتههای حاصل از تحقیق نشان داد از نظر کارمندان، تأثیر سبکهای مختلف مدیریت تعارض بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند معنیدار است، همچنین تأثیر سبک سازش بر متغیر وابسته معنیدار بوده است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری نیز مثبت است، اما معنیداری آن مورد تأیید قرار نمیگیرد. همچنین از نظر مدیران تأثیر سبک سازش و انسجام بر متغیر وابسته معنیدار است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری و رقابت نیز مثبت است، ولی تأثیر سبک رقابت و اجبار بیشتر از سبک همـکاری است، اما هیچکدام از اینها به طــور معنیدار مورد تأیید قرار نمیگیرند. نتیجه کلی نشان میدهد از میان سبکهای مختلف مدیریت تعارض، سبکهای سازش و همکاری بیشترین تأثیر را بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند از نظر کارمندان دارند، اما فقط تأثیر سبک سازش معنیدار است، لذا باید مدیران و کارمندان را تشویق کرد تا با اتخاذ سبک انسجام و همکاری در برخورد با تعارض، باعث افزایش اثربخشی سازمانی گردند.
