مریم عبدالشاهی، احمد فرخی، علی اکبر جابری مقدم، سیدمحمدکاظم واعظ موسوی، انوشیروان کاظم نژاد،
دوره ۳، شماره ۵ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
یافتههای جدید نشان دادهاند تمرینِ زیاد یک مهارت، موجب توسعه بازنمایی حافظهای خاصی میشود که به دلیل اجرای بالایش، نسبت به بقیه مهارتهای همان طبقه، منحصربهفرد میشود و مهارت برجسته نام میگیرد. هدف این پژوهش بررسی ظهور مهارت برجسته و بازآزمایی فرضیه زمینه بینایی با استفاده از بازیکنان بدمینتون در سه سطح مهارت (خبره، ماهر، کمتجربه) و تکلیف سرویس کوتاه بکهند با دو وضعیت محیطی (زمین معمولی و پوشیده) بود. آزمودنیها (هر گروه ۱۰ نفر، میانگین سنی ۸۵/۳ ± ۱۳/۲۳) ۱۰۰ سرویس را از ۵ فاصله (۵/۱، ۲، ۵/۲، ۳، ۵/۳ متری از تور) در هریک از موقعیتهای محیطی اجرا کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت برجسته در اجرای دو گروه خبره و کمتجربه دیده نشده است، اما دقتِ گروه ماهر در نقطه ۲ متری بهطور معنیداری از پیشبینی معادله رگرسیون بالاتر بود و از اثر مهارت برجسته حمایت کرد (۰۵/۰p<). این برتری خاصِ بهوجودآمده از تمرین در این نقطه، هنگام فقدان نشانههای بینایی از بین رفت که حمایتی از فرضیه زمینه بینایی بود.
