یاسر خنجری، الهه عرب عامری، مهدی شهبازی، شهزاد طهماسبی، فریبا بهرامی،
دوره ۱۰۰، شماره ۱۰۰ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات الگوی EMG طی یادگیری مهارت دارت در دست برتر و غیر برتر بود. نمونه های پژوهش حاضر را ۱۰ نفر از دانشجویان غیر ورزشکار با میانگین سنی ۵/۲±۲۳ تشکیل دادند که به دو گروه دست برتر(۵ نفر) و دست غیربرتر(۵ نفر) تقسیم شدند. به منظور اندازه گیری عملکرد در سطح اجرا و تغییرات فعالیت EMG از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج در سطح اجرا کاهش معنی دار خطای مطلق پرتاب دارت و در سطح عضلات افزایش فعالیت EMG به همراه کاهش هم انقباضی عضلات را در مراحل اکتساب و یادداری در هر دو گروه نشان داد(۰۵/۰>P). همچنین، بین فعالیت EMG در گروه دست برتر و غیر برتر پس از اکتساب مهارت تفاوت معنی دار وجود نداشت(۰۵/۰<P). به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که همزمان با تغییرات نسبتا ثابت اجرا طی یادگیری مهارت دارت، تغییرات نسبتا ثابتی در الگوهای EMG نیز بوجود می آید، به طوری که مفهوم یادگیری حرکتی در سطح عضلات نیز قابل مشاهده است. همچنین، نتایج این تحقیق از وجود یک برنامه حرکتی یکسان برای کنترل دست برتر و غیر برتر حتی در شرایط کنترل انتقال دو سویه حمایت کرد.
