۴ نتیجه برای بلالی
خانم مرضیه بلالی، دکتر محمد کاظم واعظ موسوی، دکتر عبدالله قاسمی،
دوره ۹، شماره ۱۷ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی پیش بینیهای نظریه نقطه چالش (گاداگنولی و لی، ۲۰۰۴) از طریق مقایسه دو گروه بازیهای چالشی و غیرچالشی در توسعه مهارتهای بنیادی دستکاری بود. برای این منظور ۳۰ کودک ۴ تا ۶ سال از یکی از مهد کودکهای تهران انتخاب و بر اساس نمرههای پیشآزمون در دو گروه قرار داده شدند. در هر دو گروه، از بازیهایی جهت توسعه مهارتهای دستکاری استفاده شد با این تفاوت که در گروه بازی های چالشی، سختی تکلیف به صورت پیشرونده افزایش پیدا میکرد، در حالی که سختی تکلیف در گروه دیگر ثابت باقی میماند. مداخله ۸ هفته، ۲ جلسه در هفته و ۴۲ دقیقه در هر جلسه بود. مهارتهای دستکاری کودکان با استفاده از آزمون رشد حرکتی اولریخ، ویرایش دوم، در ابتدا و یک هفته پس از انتهای دوره مداخله اندازهگیری شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد پیشرفت دو گروه در نمره کلی مهارتهای دستکاری و همه خرده مقیاسها به جز دریافت کردن با هم اختلاف معناداری نداشت. در مجموع، هر چند پیشبینیهای نظریه نقطه چالش به طور کامل در توسعه مهارتهای دستکاری کودکان سالم مورد تایید قرار نگرفت اما برتری گروه چالشی در مهارت دریافت نشان داد این روش در توسعه مهارتهای پیچیده کاربرد بیشتری دارد.
حبیب اله حامدیان، مهدی نمازی زاده، سید محمدکاظم واعظ موسوی، مرضیه بلالی،
دوره ۱۳، شماره ۲۵ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سطوح بالیدگی جسمانی و سن تقویمی بر‌توانایی‌های حرکتی دانش‌آموزان ۱۲-۷ سال انجام شد. براین اساس تعداد ۶۰۰ دانش آموز دختر و پسر ۱۲-۷ سال در‌سه رده سنی ۸-۷ سال، ۱۰-۹ سال و ۱۲-۱۱ سال انتخاب شدند. برای تعیین وضعیت بالیدگی جسمانی از برآورد درصد قامت بزرگسالی استفاده شد. درنهایت جهت ارزیابی توانایی حرکتی از آزمون توانایی حرکتی (DMT) استفاده شد. این آزمون برای ارزیابی توانایی‌های استقامت، قدرت، سرعت، هماهنگی، انعطاف پذیری و توانایی عملکرد عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج نشان داد اثر سن تقویمی و اثر سطح بالیدگی برای توانایی‌های حرکتی مورد مطالعه معنادار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد دانش‌آموزان متولد شده در سطح بالیدگی طبیعی دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت به دانش‌آموزان در سطح بالیدگی زودرس و دیر‌رس می‌باشند. همچنین دانش‌آموزان دختر با سطح بالیدگی دیر‌رس دارای پایین‌ترین میانگین توانایی حرکتی هستند. نتایج نشان‌داد اثر تعاملی سطح بالیدگی- سن تقویمی دختران معنادار بود. براساس نتایج مطالعه حاضر سطح بالیدگی اثر معناداری بر عملکرد و اجرای مهارتهای حرکتی دارد. در نهایت نتایج این پژوهش منحصر‌به جامعه فعلی و محدود به رنج سنی ۱۲-۷ سال شهر تهران می‌باشد و نماینده تمام گروه های سنی نیست.
مریم ناصری، مرضیه بلالی، زهرا انتظاری،
دوره ۱۰۰، شماره ۱۰۰ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی آموزش خطی و غیرخطی بر عملکرد مهارتهای حرکتی جابجایی و انگیزش حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان با اختلال هماهنگی رشدی ارومیه بود. نمونه آماری شامل ۳۰ پسر (سن=۳۷/۱۹ ±۳۵/۹) بودند که به روش در دسترس از مدارس ارومیه انتخاب شدند. برای تشخیص اختلال هماهنگی رشدی آزمون MABC-۲، برای ارزیابی مهارت حرکتی آزمون ۳ TGMD- و برای ارزیابی انگیزش حرکتی پرسش‌نامه انگیزش حرکتی استفاده گردید. برای اجرای این مطالعه شرکت کندگان برای مدت هشت هفته هر هفته دو جلسه ۵۰ دقیقه‌ای مداخلات مهارت حرکتی را در دو روش خطی (۱۵ نفر) و غیرخطی (دستکاری تکلیف)، دستکاری تکلیف (۱۵ نفر) تمرین کردند. قبل و پس از مداخلات متغیرها اندازهگیری شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش غیرخطی در مقایسه با آموزش خطی هم در مهارت جابجایی (p=۰,۰۴) و هم برای انگیزش حرکتی (p=۰,۰۰۰) به‌طور معناداری بیشتر از گروه خطی پیشرفت داشتند. با توجه به این نتایج روش‌های غیرخطی با در نظر گرفتن ویژگی‌های فردی هر کودک برای کمک به کودکان با اختلالات حرکتی کمک‌کننده است. در نظر گرفتن ویژگی‌های منحصربه‌فرد هر کودک کمک می‌کند تا هم مهارتهای حرکتی ارتقا یابد و هم انگیزه کافی برای ادامه فعالیت وجود داشته باشد. لذا استفاده از روش‌های غیرخطی برای کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پیشنهاد میشود.
خانم زهرا ملوندی، آقا شهاب پروین پور، خانم مرضیه بلالی، خانم زهرا انتظاری،
دوره ۱۰۰، شماره ۱۰۰ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دستکاری قیود تکلیف بر شاخصهای عملکردی و وضعیت شناختی سالمندان بود. در این پژوهش۳۰ سالمند سالم به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. برای ارزیابی همگنی شیب خط رگرسیون و مقایسه میانگین اطلاعات پیشآزمون و پسآزمون از آزمون آنالیز کوواریانس استفاده شد. تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد اعمال پروتکل تمرینات دستکاری قیود تکلیف منجر به بهبود قدرت (۰۰۶/۰=P)، استقامت قلبی-عروقی (۰۱۰/۰=P)، چابکی (۰۰۱/۰=P)، تعادل (۰۰۳/۰=P) و وضعیت روانی (۰۰۲/۰=P) سالمندان در گروه مداخله میشود. به علاوه نتایج حاکی از آن است که انعطافپذیری گروه کنترل از مرحلهی پیشآزمون تا پسآزمون کاهش معنیداری داشت (۰۰۷/۰=P). نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیشآزمون نشان داد متغیر ترکیب بدنی از مرحلهی پیشآزمون تا پسآزمون تفاوت معنیداری نداشت (۲۶۴/۰=P). به نظر میرسد که تمرینات با دستکاری قیود تکلیف بر شاخصهای عملکردی و شناختی سالمندان موثر باشد. لذا پیشنهاد میگردد برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان تمرینات با دستکاری قیود تکلیف مدنظر قرار گیرد.
