کاربران عمومی فقط به فهرست مقالات منتشر شده دسترسی دارند.
9 نتیجه برای موضوع مقاله:
الهه عرب عامری، رسول حمایت طلب، ناصح کریمیانی، سعدی سامی،
دوره 1، شماره 2 - ( 9-1390 )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روشهای مختلف آرایش تمرین مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار بر اکتساب، یادداری و انتقال انواع مختلف پاس بسکتبال (دودستی بالای سر، دودستی سینهای و یکدستی از پهلو) انجام شد. آزمودنیهای این پژوهش (45=N؛ با میانگین و انحراف استاندارد 75/0±04/14 سال) دانشآموزان پسر دوره راهنمایی بودند که هیچگونه سابقهای در ورزش بسکتبال نداشتند و پس از انجام پیشآزمون در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار (به افزایش تدریجی تداخل زمینهای در طول تمرین اشاره دارد) گزینش شدند. آزمودنیها به مدت 9 جلسه طی 9 روز (هر جلسه شامل 9 کوشش) در شرایط ویژه گروه خود، مهارت ملاک را تمرین کردند. بعد از 24 ساعت، آزمونهای یادداری و انتقال با انجام 4 کوشش از هر پاس صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر روی عامل جلسات تمرین حاکی از تفاوت معنیدار بین جلسات تمرین بود، در حالی که اثر گروهها و تعامل گروهها و جلسات تمرین معنیدار نبود. نتایج مقایسه بین میانگین نمرات آزمون یادداری و انتقال گروهها تفاوت معنیدار بین گروهها را نشان داد، به طوری که گروه فزاینده برتری معنیداری نسبت به دو گروه دیگر داشت. نتایج آزمون یادداری و انتقال از نظریه مگیل و هال (1990) و فرضیه نقطه چالش گاداگنولی و لی (2004) حمایت میکند.
محسن وحدانی، رضا شیخ یوسفی، مهرداد محرم زاده، میثاق حسینی کشتان، جمشید جلیلوند،
دوره 2، شماره 3 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبکهای رهبری مربیان و انسجام گروهی تیمهای انفرادی و گروهی حاضر در دهمین المپیاد ورزشی مؤسسات آموزش عالی کشور در تابستان 1389 است. نمونه این پژوهش 321 نفر از ورزشکاران (N=1906) حاضر در المپیاد بودند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه 40 سؤالی مقیاس رهبری در ورزش (LSS) (چلادورای، 1980) و پرسشنامه 18 سؤالی محیط گروهی (GEQ) (کارون و همکاران، 1985) بوده که به ترتیب ادراک ورزشکاران از سبک رهبری مربی خود و انسجام گروهی تیمها را مورد سنجش قرار میدهد. ثبات درونی پرسشنامهها در مطالعهای راهنما و با استـفاده از آزمـون آلفای کرونباخ به ترتیب 0.85 و 0.73 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای کالـموگراف اسمیرنوف، tدو گـروه مستقل، ضریب همبسـتگی پیرسـون، تجزیـه و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری 05/0&leP استفاده شد .نتایج نشان داد مربیان از سبک رهبری آموزش و تمرین بیشتر و از سبک آمرانه کمتر استفاده میکنند.میزان انسجام تکلیف و اجتماعی در میـان تیمهای انفرادی و گروهی تـفاوت معناداری نداشت. در پایـان، نتایج نشان داد میان سبکهای رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با انسجام گروهی ارتباط مثبت و معنادار و میان سبک رهبری آمرانه با انسجام گروهی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد.
ابراهیم نوروزی سید حسنی، فاطمه سادات حسینی، محمدکاظم واعظ موسوی،
دوره 10، شماره 19 - ( 6-1399 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین چشم ساکن و ذهن ساکن بر یادگیری پرتاب دارت بود. سی مرد جوان با میانگین سنی 28/3±53/24 سال به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه چشم ساکن، گروه ذهن ساکن و گروه کنترل تقسیم شدند. اجرای این پژوهش شامل پنج مرحله پیشآزمون، تمرینات به دو شیوه چشم ساکن و ذهن ساکن، یادداری اول، آزمون تحت فشار و یادداری دوم بود. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی و روش های آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر خطای شعاعی برای تمام گروه ها در اثر تمرین کاهش یافته بود(001/0p=). علاوه براین، خطای شعاعی پرتاب دارت برای گروه چشم ساکن به نسبت گروه های دیگر کاهش بیشتری یافته بود(001/0=(P، همچنین این کاهش در گروه ذهن ساکن بیشتر از گروه تمرین بدنی بود(001/0=(P. علاوه براین، نتایج نشان داد تنها گروه چشم ساکن و ذهن ساکن توانستند عملکرد خود را در آزمون تحت فشار حفظ کنند(001/0=(P. نتایج پژوهش حاضر، دو نوع تمرین چشم ساکن و ذهن ساکن را به عنوان ابزاری برای ایجاد شرایط یادگیری پنهان، پیشنهاد می کند.
لیلی علیزاده، محمدتقی اقدسی، ولی علیزاده،
دوره 11، شماره 21 - ( 4-1400 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر روانسنجی نسخه فارسی پرسشنامه وابستگی به تمرین، بررسی میزان شیوع و برخی عوامل مرتبط با آن در ورزشکاران مرد و زن باشگاه های شهر ارومیه بود. تعداد 325 نفر (206 مرد و 119زن) به صورت در دسترس و داوطلبانه با میانگین سنی (8±06/28) رشته های ورزشی (تیمی 195 نفر و انفرادی 130 نفر) در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه وابستگی به تمرین هازنبلاس و داون (2002) بود. برای تعیین اعتبار و روایی از تحلیل عاملی اکتشافی و برای تعیین ثبات درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج نشان داد پرسشنامه از اعتبار سازه مطلوبی برخوردار است. همچنین میزان شیوع وابستگی به تمرین در بین جمعیت مردان و زنان این پژوهش تفاوت چندان زیادی باهم نداشته و میزان شیوع وابستگی به تمرین در بین ورزش های انفرادی مورد نظر این پژوهش دو برابر ورزش های تیمی است. از آنجا که وابستگی به تمرین در بین طیف متنوعی از ورزشکاران ممکن است وجود داشته باشد لذا برای رفع عوارض منفی ناشی از این عامل، باید دلایل زمینه ای آنرا بررسی نموده و نسبت به تعدیل آن اقدام نمود.
آقای مهرزاد خارستانی، دکتر حسن محمدزاده،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین تصویرسازی ذهنی، یادگیری مشاهده ای، ترکیبی(تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای) و بدنی بر بازنمایی ذهنی و عملکرد گلف بازان مبتدی بود. بدین منظور 60 نفر دانشجو (سن:22.8±2.11) بصورت تصادفی در 4 گروه: 1) تصویرسازی ذهنی، 2) یادگیری مشاهده ای، 3)ترکیبی(تصویرسازی ذهنی+یادگیری مشاهده ای) و تمرین بدنی قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در هرگروه براساس گروه بندی خود تکلیف ضربه گلف را به مدت سه روز متوالی (هر روز 60 کوشش) اجرا کردند و در روز سوم پس آزمون بعمل آمد. دو روز بعد از پس آزمون، آزمون یادداری گرفته شد. دقت اجرا و ساختار بازنمایی ذهنی شرکت کنندگان بعنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که در متغیر عملکرد، گروه تمرین بدنی بهتر از سایر گروه ها بوده است. همچنین عملکرد گروه ترکیبی نسبت به گروه تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای بهتر بود. علاوه براین، در متغیر بازنمایی ذهنی گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها بازنمایی ذهنی ساختاریافته تر و دقیقتری داشت. ضمن اینکه گروه تصویرسازی نسبت به گروه یادگیری مشاهده ای و بدنی از بازنمایی ذهنی بهتری برخوردار بود. در کل نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرین بدنی نسبت به سایر روش ها باعث افزایش دقت در ضربه گلف میشود. همچنین تمرین ترکیبیِ تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای در بهبود ساختار بازنمایی ذهنی تاثیر بیشتری نسبت به سایر روش های استفاده شده در این پژوهش دارد.
سجاد مومنی، جلال دهقانی زاده،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه فعالیت بدنی در دوران پاندمی کرونا 19 با امید به زندگی و رضایت از زندگی سالمندان با ارائه یک مدل ساختاری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1400 صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان مرد بالای 60 سال شهر همدان تشکیل دادند. تعداد 391 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و از تمامی اماکن عمومی شهر همدان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سؤالات پرسشنامه بین‌المللی فعالیت جسمانی، رضایت از زندگی و امید به زندگی بزرگ‌سالان پاسخ دادند. دادهها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS26 و Smart PLS3 به روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 2/54 درصد از افراد فعالیت بدنی کم، 6/37 درصد متوسط و 2/8 درصد فعالیت بدنی شدید داشتند. فعالیت بدنی در دوران کرونا تأثیر مثبت و معناداری بر رضایت از زندگی (01/0>P) و امید به زندگی (01/0>P) داشته است. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر به نظر می‌رسد اگر سالمندان به انجام فعالیت‌های بدنی بپردازند پیامدهای آن افزایش امید و رضایت از زندگی در دوران کرونا خواهد بود.
مینا کشاورز، سپیده جلالی اقدم، حسن محمدزاده،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات پیلاتس بر سلامت عمومی و اضطراب زنان در دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیشآزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 50 زن با میانگین سنی 2 ±25 سال به روش نمونه‌گیری در دسترس از شهر ارومیه انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به تمرینات پیلاتس به‌صورت آنلاین در منزل پرداختند و گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسش‌نامه‌های سلامت عمومی و مقیاس اضطراب ویروس کرونا اندازهگیری شدند. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که نمرات تمامی مؤلفه‌های سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهتر بود که بیانگر اثربخشی تمرینات پیلاتس بر متغیرهای مربوطه در این دوران قرنطینه است؛ بنابراین، بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان استنباط کرد که پیلاتس باعث بهبود سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان میشود و داشتن یک برنامه ورزشی منظم یک استراتژی کلیدی برای حفظ سلامت عمومی افراد در طول قرنطینه ناشی از شیوع ویروس کرونا است.
هانیه قاسمیان مقدم، مهدی سهرابی،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات پایه تکواندو بر کارکردهای اجرایی کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. بدین منظور، 20 نفر از کودکان پسر 10 تا 12 سال با اختلال یادگیری در شهر مشهد انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل جای‌دهی شدند. گروه تمرین به مدت 12 جلسه، هر جلسه 50 دقیقه و با تکرار سه روز در هفته تمرینات تکواندو را انجام دادند. گروه کنترل نیز در طی این دوره به فعالیت‌های عادی روزمره خودپرداخت. تغییرات در کارکردهای اجرایی آزمودنیها قبل و بعد از دوره تمرین توسط آزمونهای ان – بک و برج لندن سنجیده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که تمرینات پایه تکواندو موجب بهبود کارکردهای اجرایی در گروه تمرین میشود؛ تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (05/0> p)؛ بنابراین بر اساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات پایه تکواندو با تأثیر بر مناطق مغزی مربوط به کارکردهای اجرایی در کودکان با اختلال یادگیری، به بهبود کارکردهای اجرایی این کودکان کمک میکند.
آقای مهدی باباپور لشنلو، دکتر جلال دهقانی زاده،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
ادبیات یادگیری حرکتی خودکنترلی شامل کوشش‌هائی است که به گروهی از فراگیران را که اختیار انتخاب برای جنبه‌ای از محیط تمرینی خود دارند، با گروهی که به آن انتخاب‌ها وابسته هستند مقایسه میکند. بنابراین مطالعات متعددی نشان داده‌اند که تمرینات خودکنترلی دارای مزایائی هستند. در پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد خودکنترلی، اختیار ترتیب انتخاب در حین تمرینات گلف، میزان دقت مهارت، خودمختاری و خودکارآمدی بررسی شد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و در دوره پیگیری 24 ساعته انجام گرفت، 24 دانشجو مبتدی به صورت در دسترس و تصادفی در گروه تجربی (12 نفر) یا جفت شده (12 نفر) قرار گرفتند. در پیشآزمون، شرکت‌کنندگان به انجام آزمون ضربۀ گلف پرداختند. سپس گروه جفت شده به ترتیب انتخاب گروه تجربی از ابزارهای تمرینی استفاده کرد. در روز اول دقت مهارت، خودمختاری و خودکارآمدی در پیشآزمون و اکتساب و سپس با آزمون یادداری اندازهگیری شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر نشان داد که خودکنترلی بر مهارت ضربه گلف، خودمختاری و خودکارآمدی تأثیر معنادار دارد.. بنابراین، انتخاب جزئی مانند ترتیب تمرین در رویکرد خودکنترلی میتواند بر عملکرد و یادگیری حرکتی، و مولفه‌های روانشناختی مرتبط با آنها مؤثر باشد.
