دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )                   جلد 2 شماره 4 صفحات 39-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه اصفهان ، mnezakat2003@yahoo.com
2- دانشگاه خوارزمی
3- دانشگاه تهران
چکیده:   (10496 مشاهده)
هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم­یافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهده­ای بود. 90  آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهده­ای (بازخورد خودکنترلی، جفت­شده، آزمونگر) تقسیم شدند و  برای اجرای تکلیف از دستگاه زمان­بندی متوالی استفاده شد. تکلیف  فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان­بندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و  یادداری و  انتقال 12 کوشش انجام شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوشش­های اکتساب معنی­دار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمان­بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت­شده داشت. در مرحله یادداری و انتقال  اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمان­بندی نسبی معنی­دار بود (05/0P &le) و گروه  خودکنترلی دارای خطای زمان­بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه­های جفت­شده و آزمونگر بود.
متن کامل [PDF 1325 kb]   (5176 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
پذیرش: 1401/1/11 | انتشار: 1391/12/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.