1- استادیار دانشگاه تهران
2- کارشناس ارشد رفتار حرکتی دانشگاه تهران
3- کارشناس ارشد رفتار حرکتی دانشگاه ارومیه
چکیده: (9207 مشاهده)
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روشهای مختلف آرایش تمرین مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار بر اکتساب، یادداری و انتقال انواع مختلف پاس بسکتبال (دودستی بالای سر، دودستی سینهای و یکدستی از پهلو) انجام شد. آزمودنیهای این پژوهش (45=N؛ با میانگین و انحراف استاندارد 75/0±04/14 سال) دانشآموزان پسر دوره راهنمایی بودند که هیچگونه سابقهای در ورزش بسکتبال نداشتند و پس از انجام پیشآزمون در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و فزاینده نظامدار (به افزایش تدریجی تداخل زمینهای در طول تمرین اشاره دارد) گزینش شدند. آزمودنیها به مدت 9 جلسه طی 9 روز (هر جلسه شامل 9 کوشش) در شرایط ویژه گروه خود، مهارت ملاک را تمرین کردند. بعد از 24 ساعت، آزمونهای یادداری و انتقال با انجام 4 کوشش از هر پاس صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر روی عامل جلسات تمرین حاکی از تفاوت معنیدار بین جلسات تمرین بود، در حالی که اثر گروهها و تعامل گروهها و جلسات تمرین معنیدار نبود. نتایج مقایسه بین میانگین نمرات آزمون یادداری و انتقال گروهها تفاوت معنیدار بین گروهها را نشان داد، به طوری که گروه فزاینده برتری معنیداری نسبت به دو گروه دیگر داشت. نتایج آزمون یادداری و انتقال از نظریه مگیل و هال (1990) و فرضیه نقطه چالش گاداگنولی و لی (2004) حمایت میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
پذیرش: 1401/1/11 | انتشار: 1390/12/25