|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای علم صرف
محمدرضا عزیزی،
جلد 28، شماره 89 - ( 9-1399 )
چکیده
در مقاله حاضر، مشخصههای صَرف اسم عربی مانع برداشتهای گوناگون از متون ادبی دانسته شده است. ساختمان اسم عربی از ویژگیهایی ذاتی چون تذکیر و تأنیث، جامد و مشتق، وزن، تثنیه، انواع جمع، ضمایر دقیق، موصول، اسمهای اشاره و... برخوردار است که تعیّن و تداعی دقیق معانی در ذهن مخاطب را به‌همراه دارد. هرچند دقت صَرف عربی در نثر علمی و فلسفی امتیاز به‌شمار می‌رود و دانشمندان می‌توانند مقصود خود را به‌کمک آن به‌روشنی بیان کنند، در متون ادبی، نقص به‌نظر می‌رسد و از چندپهلویی و لطف هنری اثر می‌کاهد. مسکوت‌بودن برخی از این ویژگیها در صرف اسمهای فارسی، به ابهام و ادبیت شعر کمک می‌کند. در دیوان حافظ هفت غزل ملمع وجود دارد که امکان چنین مقایسهای را فراهم می‌آورد. وجود مصراعهایی به زبان فارسی و عربی در یک غزل حافظ به‌خوبی تفاوت امکانات صرفی در زبان فارسی و عربی را نشان می‌دهد. فقدان چنین مشخصههایی یا وجود آن به‌صورت‌کلی در واژه فارسی طیف بیشتری از مخاطبان را با خود همراه می‌سازد و دامنه برداشتهای گوناگون را وسعت می‌دهد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاحب امتیاز و ناشر
