|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای شاعران نوپرداز
حمیدرضا قربانی، محمد خدادادی، ،
سال 32، شماره 96 - ( 2-1403 )
چکیده
درخت در شعر فارسی اهمیت ویژهای دارد. عناصر فرهنگی دینی، اسطورهای، اخلاقی، عرفانی و سیاسی، گزارههایی متأثّر از درخت دارند. درخت بعد از آب و خورشید پدیدهای مهم است که عناصر و موقعیتهای ویژۀ ادبی از آن آفریده میشود. با ظهور حوادث مختلف سیاسی در سدۀ اخیر از یک سو و خلق اندیشهها و سبکهای متعدد هنری، از سوی دیگر، شیوههای خلّاقانۀ پیوند پدیدههای طبیعی با عناصر انسانی برجسته میگردد. تصویر درخت در شعر نو، جلوهای تازه و چند جانبه مییابد. شاعران نوپرداز، نقشهای ویژهای به عناصر غیر انسانی میبخشند و از این میانه، درخت همزادی انسانگونه است که تحوّلات جامعه انسانی را در قامت خویش نشان میدهد. با تحلیل و توصیف شواهد شعری بـه روش کتابخانهای در اندیشۀ شاعران منتخب آشکار میگردد که درخت نمودار ناکامیهای شخصی، عشقورزی، واسطۀ ادراک، شاخص آزادی، معرّف زیستبوم، نمادگرایی، تصویر مرگ و دوستی، انعکاس استبداد و انکار موجودیت انسان در حاکمیت استبداد است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاحب امتیاز و ناشر
