|
۱. ابن‌ابي‌الحديد (بي‌تا) الفلک الدائر علي المثل السائر. تحقيق احمد حوفي و بَدوي طبانه: مکتبه نهفته المصر بالفجاله. ۲. ابن‌سينا، ابوعلي (۱۹۵۳) رساله¬النفس و بقائها و معادها. تحت نظر حلمي ضياء. اولکن. استانبول. ۳. ابن‌سينا، ابوعلي (۱۹۶۴) القياس من کتاب الشفاء. تحقيق سعيد زايد. قاهره: المؤسسه المصريه العامه للتأليف و الترجمه و النشر. ۴. ابن‌طباطبا علوي، محمدبن‌احمد (۱۹۵۶) عيارالشعر. تحقيق طه هاجري و زغلول سلام. قاهره: شرکه فن الطباعه. ۵. اسدی، سعيد، و همکاران (۱۳۹۵) «از "افسانه" تا "خطاب به پروانه¬ها": بررسی تطبيقی مفهوم بوطيقا در شعر موسوم به دهة جهل و شعر دهة هفتاد». در: مجموعه مقالات کنگرة بين-المللی زبان و ادبيات، مشهد، ص۵۱۱. دسترسی در: https://civilica.com/doc/۵۸۲۲۶۱ ۶. افلاطون (۱۳۳۶) چهار رساله. ترجمة محمود صناعي. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب. ۷. افلاطون (۱۳۸۳) جمهور. ترجمة فؤاد روحاني. چاپ نهم. تهران: علمي و فرهنگي. ۸. براهنی، رضا (۱۳۷۴) خطاب به پروانه¬ها و چرا من ديگر شاعر نيمايی نيستم. تهران: مرکز. ۹. حريري، ناصر (بي‌تا) «شعر چيست؟» مصاحبة ناصر حريري با شاملو. دسترسی در: http://shamlou.org/ تاريخ دستيابی به مدرک: ۲۶/۶/۲۰۲۲. ۱۰. حق‌شناس، علي‌محمد (۱۳۸۳) «سه چهرۀ يک هنر: نظم، نثر و شعر در ادبيات». مطالعات و تحقيقات ادبي. شمارة ۱ و ۲: ۴۷-۶۶. ۱۱. دشتي، مهدي (۱۳۷۹) «فراز و فرود شعر فارسي در عصر صفوي». متن‌پژوهي. دورة پنجم. شمارة ۱۳: ۱۰۷-۱۰۱. ۱۲. رضوان، هادي (۱۳۹۴) «تأثير حکمت سينوي بر نظرية شعر عربي (مطالعة موردي: منهاج البغاري حازم قرطاجني)». ادب عربي. دورة هفتم. شمارۀ ۱: ۱۱۱-۱۲۸. ۱۳. رعيت حسن‌آبادي، عليرضا (۱۳۹۴) «مانيفست و تلقي از آن در گفتمان شعر مدرن و پسامدرن فارسي». نقد ادبي. سال هشتم. شمارة ۳۱: ۶۵-۹۰. ۱۴. زرقاني، سيدمهدي (۱۳۹۰) تاريخ ادبي ايران و قلمرو زبان فارسي. چاپ دوم: سخن. ۱۵. زرقاني، سيدمهدي (۱۳۹۱) بوطيقاي کلاسيک. تهران: سخن. ۱۶. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۵۵) شعر بي‌دروغ شعر بي‌نقاب. تهران: جاويدان. ۱۷. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۵۷) ارسطو و فن شعر. تهران: اميرکبير. ۱۸. سنايي غزنوي، ابوالمجد (۱۳۸۳) حديقه‌الحقيقه. تصحيح محمدتقي مدرس رضوي. چاپ ششم: دانشگاه تهران. ۱۹. شفيعي‌کدکني، محمدرضا (۱۳۸۹) موسيقي شعر. چاپ دوازدهم. تهران: آگه. ۲۰. شفيعي‌کدکني، محمدرضا (۱۳۹۴) مفلس کيميافروش (نقد و تحليل شعر انوري). چاپ ششم: سخن. ۲۱. شميسا، سيروس (۱۳۸۳) سبک‌شناسي شعر. چاپ نخست از ويرايش دوم. تهران: ميترا. ۲۲. صفوي، کوروش (۱۳۸۳) از زبان¬شناسي به ادبيات. جلد اول. نظم. تهران: سورة مهر. ۲۳. ضيف، شوقي (۱۳۹۳) تاريخ و تطور علوم بلاغت. ترجمة محمدرضا ترکي. چاپ سوم. تهران: سمت. ۲۴. طوسي، محمدبن‌محمدحسن (۱۳۲۵) معيارالأشعار. تصحيح مدرس رضوي. تهران: دانشگاه تهران. ۲۵. فارابي، ابونصر (۱۴۰۸ق) المنطقيات للفارابي النصوص المنطقيه. مقدمه و تحقيق: محمدتقي دانش‌پژوه. تحت نظر سيدمحمود مرعشي. الجزء الاول. الطبعه¬الاولي. قم: دفتر مرعشي نجفي. ۲۶. فراي، نورتروپ (۱۳۷۷) تحليل نقد. ترجمة صالح حسيني. تهران: نيلوفر. ۲۷. فرکلاف، نورمن (۱۳۸۷) تحليل انتقادي گفتمان. گروه مترجمان. چاپ دوم: تهران: دفتر مطالعات و توسعة رسانه‌ها، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي. ۲۸. قائمي، فرزاد (۱۳۸۷) «افلاطون و نظريه¬هاي دوگانة او دربارة شعر». ادبيات فارسي دانشگاه آزاد مشهد. دورة پنجم. شمارة ۱۹: ۱۴۲-۱۶۱. ۲۹. کورنگ بهشتي، رضا، و محمدجواد صافيان اصفهاني (۱۳۹۴) «زبان از نظر افلاطون و هايدگر: يک بررسي مقايسه‌اي». متافيزيک. سال هفتم. شمارة ۱۹: ۴۱-۶۴. ۳۰. ليکاف، جورج، و مارک جانسون (۱۳۹۵) استعاره‌هايي که با آنها زندگي مي‌کنيم. ترجمة هاجر آقاابراهيمي. چاپ دوم. تهران: علم. ۳۱. محبتي، مهدي (۱۳۸۷) «جايگاه شعر و شاعري در هستي از ديدگاه حکيم سنايي غزنوي». مجلة دانشکده ادبيات و علوم انساني مشهد. شمارة ۳: ۲۳۳-۲۴۶. ۳۲. محبتي، مهدي (۱۳۹۰) از معنا تا صورت. ۲ جلد. تهران: سخن. ۳۳. منوچهري دامغاني (۱۳۹۰) ديوان اشعار. تصحيح محمد دبيرسياقي. چاپ هفتم. تهران: زوار. ۳۴. مکاريک، ايرنا ريما (۱۳۸۳) دانشنامة نظريه¬هاي ادبي. ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوي. تهران: نگاه. ۳۵. مهاجر، مهران، و محمد نبوي (۱۳۹۳) به‌سوي زبان‌شناسي شعر. تهران: آگه. ۳۶. نامورمطلق، بهمن (۱۳۸۷) «ياوس و آيزر، نظرية دريافت». پژوهشنامة فرهنگستان هنر. شمارة ۱۱: ۱۱۰-۹۳. ۳۷. نظامي (۱۳۷۰) کليات خمسه نظامي. تصحيح حسن وحيددستگردي. چاپ پنجم: اميرکبير. ۳۸. واعظ، بتول(۱۳۹۷) «نقدی بر بوطيقا (نظرية شعر) کلاسيک». پنجمين همايش متن¬پژوهی ادبی نگاهی به سبک-شناسی، بلاغت، نقد ادبی. تهران: هستة مطالعات ادبی و متن¬پژوهی دانشگاه علامه طباطبايي. 39. Iser, Wolfgang (2006) "How to Do Theory". Blachwell Publishing History. Volume 3. Issue 2.
|
صاحب امتیاز و ناشر
