|
۱. آزاديان، شهرام، و مسعود راستی (۱۳۸۸) «بررسی انتحالات راوندی». مجلة ادب فارسی دانشگاه تهران. شمارة ۲: ۹۵-۱۰۸. ۲. احمدی، بابک (۱۳۷۲) ساختار و تأويل متن. جلد ۲. تهران: مرکز. ۳. احمدي، بابك (۱۳۸۸) هايدگر و پرسش بنيادين. تهران: مركز. ۴. افشار، اسماعيل‌خان (۱۳۱۳) «سلجوق‌نامة ظهيری و راحه‌الصدور راوندی». مهر. سال دوم. شمارة ۲: ۱۵۷-۱۶۱. ۵. باغستانی، اسماعيل (۱۳۸۴) «سيری در راحه‌الصدور». کاشان‌شناخت. شمارة ۱: ۶۹-۸۷. ۶. براهني، رضا (۱۳۷۴) خطاب به پروانه‌ها. تهران: مرکز. ۷. خاقاني، افضل‌الدين (۱۳۶۸) ديوان. به‌کوشش ضياءالدين سجادي. تهران: زوار. ۸. راوندي، محمدبن‌علي‌بن‌سليمان (۱۳۶۴) راحه‌الصدور و آيه‌السرور. تصحيح محمد اقبال و مجتبي مينوي. تهران: اميرکبير. ۹. زمخشری (۲۰۰۵) تفسير الکشاف للزمخشری. بيروت: دارالمعرفه. ۱۰. شاملو، احمد (۱۳۷۱) ابراهيم در آتش. تهران: نگاه. ۱۱. کميلی، مختار (۱۳۸۷) «راوندی، انتحال يا اقتباس». آيينة ميراث. شمارة ۴۳: ۱۵۰-۱۶۲. ۱۲. مدرس صادقي، جعفر (۱۳۷۳) بازخواني تاريخ سيستان. تهران: مرکز. ۱۳. مکاريک، ايرناريما (۱۳۸۵) دانشنامة نظريه‌هاي ادبي معاصر. ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوي. جلد دوم. تهران: آگه. ۱۴. نامورمطلق، بهمن (۱۳۸۶) «ترامتنيت؛ مطالعة روابط يک متن با ديگر متن‌ها». پژوهش‌نامة علوم انساني. شمارة ۵۶: ۱۲۷-۱۴۲. ۱۵. نامورمطلق، بهمن (۱۳۹۰) درآمدي بر بينامتنيت. تهران: سخن. ۱۶. نجم‌الدين رازي (۱۳۸۴) مرصاد‌العباد. به‌کوشش محمدامين رياحي. تهران: علمي-فرهنگي. ۱۷. نديم‌مرعشلي (د.ت) مفردات الفاظ القرآن. بيروت: دارالفکر. ۱۸. نيشابوري، ظهيرالدين (۱۳۳۲) سلجوق‌نامه. تهران: کلالة خاور. ۱۹. همايي، جلال‌الدين (۱۳۷۱) فنون بلاغت و صناعات ادبي. تهران: هما. 20. Genett, Gerard (1997) Palimpsests: Literature in the Second Degree, translated by Channa Newman and Claude Doubinsky, Lincoln, University of Nebraska Press.
|
صاحب امتیاز و ناشر
