|
۱. آذرفرنبغ فرخزادان (۱۳۸۴) روايت آذرفرنبغ فرخزادان. به‌کوشش حسن رضايي باغ‌بيدي. تهران: مرکز دايرة‌المعارف بزرگ اسلامي. ۲. ارداويراف‌نامه (۱۳۹۴) متن پهلوي، حرف‌نويسي. ترجمة متن پهلوي، واژه‌نامة فيليپ ژينيو. ترجمة ژاله آموزگار. تهران: معين‌ـ انجمن ايرانشناسي فرانسه. ۳. اعتصامي، پروين (۱۳۸۱) ديوان اشعار پروين اعتصامي. به‌کوشش حسن احمدي گيوي. تهران: قطره. ۴. ايران‌شان‌بن‌ابي‌الخير (۱۳۷۷) کوش‌نامه. به‌کوشش جلال متيني. تهران: علمي. ۵. بنونيست، اميل (۱۳۵۴) دين ايراني برپاية متن‌هاي مهم يوناني. ترجمة بهمن سرکاراتي. تهران: بنياد فرهنگ ايران. ۶. تفضلي، احمد (۱۳۷۷) تاريخ ادبيات ايران پيش‌از اسلام. تهران: سخن. ۷. پورداوود، ابراهيم (۱۳۷۷) يشتها. دورة دوجلدي. تهران: اساطير. ۸. جعفري، سياوش، و ابوالقاسم رادفر (۱۳۹۱) «بررسي بيت‌هايي از شاهنامه در ويرايش جلال خالقي‌مطلق». کهن‌نامة ادب پارسي. سال سوم. شمارة ۲: ۴۹-۶۶. ۹. خالقي‌مطلق، جلال (۱۳۶۴) «نفوذ بوستان در شاهنامه». ايران‌نامه. شمارة ۱۲: ۶۲۴-۶۲۶. ۱۰. خالقي‌مطلق، جلال (۱۳۷۴) «اهميت و خطر مآخذ جنبي در تصحيح شاهنامه». ايرانشناسي. سال هفتم. شمارة ۴: ۷۲۸-۷۵۱. ۱۱. خطيبي، ابوالفضل (۱۳۹۴) «يادداشت‌هاي شاهنامه‌شناسي». گزارش ميراث. دورة دوم. سال نهم. شمارة ۱ و ۲: ۱۱-۱۶. ۱۲. داراب هرمزديار (۱۹۲۲) روايات. به‌کوشش رستم اونوالا. دورة دوجلدي. بمبئي: بي‌نام. ۱۳. دهلوي، بيدل (۱۳۶۸) کليات ديوان مولانا بيدل دهلوي. تهران: فروغي. ۱۴. ذوالفقاري، داريوش، و نرگس محمدي‌بدر (۱۳۸۹) «نقد بلاغي بيت معروفي از شاهنامه». کهن‌نامة ادب پارسي. سال اول. شمارة ۲: ۱۵-۲۷. ۱۵. رضی، هاشم (۱۳۷۶) ونديداد (ترجمه از متن اوستايي، مقدمه، تطبيق با ترجمة پهلوي، آوانويسي فارسي، پژوهش‌هاي گسترده و واژه‌نامة تطبيقي). دورة چهارجلدي. تهران: فکر روز. ۱۶. روايت پهلوي (۱۳۹۰) به‌کوشش مهشيد ميرفخرايي. تهران: پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. ۱۷. سجاسي، شمس (۱۳۶۸) فرائدالسلوک. به‌تصحيح و تحشية عبدالوهاب نوراني وصال و غلامرضا افراسيابي. تهران: پاژنگ. ۱۸. سعدي، مصلح‌الدين (۱۳۷۰) بوستان سعدي. تهران: اقبال. ۱۹. شايست‌نا‌شايست (۱۳۶۲) آوانويسي و ترجمة کتايون مزداپور. تهران: پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. ۲۰. عطار نيشابوري، فريد‌الدين (۱۳۶۲) پندنامه و بي‌سرنامه. با تصحيح و مقدمة احمد خوشنويس. تهران: سنايي. ۲۱. فردوسي، ابوالقاسم (۱۳۹۶) شاهنامه. به‌کوشش جلال خالقي‌مطلق. دورة ده‌جلدي. تهران: مرکز دايرة‌المعارف بزرگ اسلامي. ۲۲. فرنبغ‌دادگي (۱۳۸۰) بُندهشن. به‌کوشش مهرداد بهار. تهران: توس. ۲۳. کهريزي، خليل (۱۳۹۱) «بيازار موري که دانه‌کش است». کتاب ماه ادبيات. شمارة ۱۷۸: ۳۶-۴۰. ۲۴. مکنزي، ديويد‌نيل (۱۳۹۰) فرهنگ کوچک زبان پهلوي. ترجمة مهشيد ميرفخرايي. تهران: پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. ۲۵. هرن، پاول، و هاينريش هوبشمان (۱۳۹۳) فرهنگ ريشه‌شناسي فارسي. ترجمة جلال خالقي‌مطلق. تهران: مهرافروز. ۲۶. ياحقي، محمدجعفر (۱۳۹۴) فرهنگ اساطير و داستان‌واره‌ها در ادبيات فارسي. چاپ‌پنجم. تهران: فرهنگ معاصر. 27. Bartholomae, Christian (1904) Altiranisches wörterbuch. Strassburg: kj. Trübner. 28. Kellens, Jean (1995) Liste du verbe avestique. Wiesbaden: Reichert. 29. Modi, Jivanji-Jamshedji (1909) Persian Texts Relating to Zoroastrianism. Sad dar Nasr and Sad dar Bundehesh. Edited by Ervad Bahmanji Nasarvanji Dhabhar. Bombay: British India Press. 30. Pâhlan, Dârâb (1924) The Persian Farziât Nâmeh and Kholâseh-I DÎN. text and version with notes by Jivanji-Jamshedji Modi: Bombay.
|
صاحب امتیاز و ناشر
