|
۱. آموزگار، ژاله (۱۳۸۳) تاريخ اساطيري ايران. چاپ ششم. تهران: سمت. ۲. اردبيلي، محمد و عليرضا آزادي (۱۳۹۳) «هگل، هايدگر و مسئلة زمان». پژوهش‌هاي فلسفي دانشگاه تبريز. شمارة ۱۴: ۴۹-۶۹. ۳. اسلامي¬ندوشن، محمدعلي (۱۳۹۴) زندگي و مرگ پهلوانان در شاهنامه. چاپ دهم. تهران: شرکت سهامي انتشار. ۴. الياده، ميرچا (۱۳۶۲) چشم¬اندازهاي اسطوره. ترجمة جلال ستاري. تهران: توس. ۵. باستيد، روژ (۱۳۷۰) دانش اساطير. ترجمة جلال ستاري. تهران: توس. ۶. پلامناتز، جان (۱۳۶۷) شرح و نقدي بر فلسفة سياسي‌ـ اجتماعي هگل. ترجمة حسين بشيريه. تهران: ني. ۷. تيلور، چارلز (۱۳۷۹) هگل و جامعة مدرن. ترجمة منوچهر حقيقي¬راد. تهران: مرکز. ۸. ثاقب¬فر، مرتضي (۱۳۸۷) شاهنامة فردوسي و فلسفة تاريخ ايران. چاپ دوم. تهران: قطره. ۹. دورانت، ويل (۱۳۹۵) تاريخ فلسفه. ترجمة عباس زرياب خويي. چاپ بيست‌وپنجم. تهران: علمي و فرهنگي. ۱۰. دونت، ژاک (۱۳۸۱) درآمدي بر هگل. ترجمة محمدجعفر پوينده. چاپ دوم. تهران: چشمه. ۱۱. راوچ، ليو (۱۳۸۲) فلسفه هگل. ترجمة عبدالعلي دستغيب. آبادان: پرسش. ۱۲. رزمجو، حسين (۱۳۷۴) «عدالت‌جويي و ظلم‌ستيزي فردوسي». در: نميرم از اين پس که من زنده‌ام، مجموعة مقالات کنگرة جهاني بزرگداشت فردوسي (هزارة تدوين شاهنامه). به‌کوشش غلامرضا ستوده: ۲۹۸-۲۶۳. ۱۳. زند، زاگرس (۱۳۹۲) «سبک تاريخ¬نويسي شاهنامة فردوسي». پژوهشنامة ادب حماسي. سال نهم. شمارة ۱۵: ۷۷-۹۹. ۱۴. زنر، آر.سي (۱۳۷۵) زروان يا معماي زرتشتي¬گري. ترجمة تيمور قادري. چاپ دوم. تهران: فکر روز. ۱۵. ستاري، رضا و مرضيه حقيقي (۱۳۹۳) «نقد کهن¬الگويي ريشه¬هاي دوگانه¬انگاري اسطوره¬اي در شاهنامة فردوسي». متن¬شناسي ادب فارسي. دورة جديد. سال ششم. شمارة اول (پياپی۲۱): ۱۱۱-۱۳۰. ۱۶. سرکاراتي، بهمن (۱۳۸۵) سايه¬هاي شکارشده. چاپ دوم. تهران: طهوري. ۱۷. سينگر، پيتر (۱۳۷۹) هگل. ترجمة عزت‌الـله فولادوند. تهران: طرح نو. ۱۸. صادقي، علي (۱۳۸۸) آزادي و تاريخ تأملاتي در ديالکتيک هگل. چاپ سوم. تهران: پرستش. ۱۹. صفا، ذبيح¬الـله (۱۳۶۹) حماسه¬سرايي در ايران. چاپ پنجم. تهران: اميرکبير. ۲۰. طاووسي، محمود (۱۳۶۱) «نکته¬اي از داستان فريدون». آينده. سال هشتم. شمارة ۸: ۵۰۲-۵۰۵. ۲۱. عباسي، حبيب¬الـله و الهه عظيمي يان¬چشمه (۱۳۹۵) «مغلطة تأثير عاطفي در بازنمايي تاريخ (نگرشي انتقادي بر تاريخ¬نگاري شهاب¬الدين نسوي در سيرت جلال¬الدين و نفثه¬المصدور». متن‌پژوهي ادبي. سال بيستم. شمارة ۶۷: ۷-۳۵. ۲۲. علامي، ذوالفقار و نسرين شکيبي‌ممتاز (۱۳۹۳) «نشان¬وارگي درفش¬هاي شاهان و پهلوانان در شاهنامه». زبان و ادبيات فارسي دانشگاه خوارزمی. سال بيست‌ودوم. شمارة ۷۷: ۱۵۵-۱۸۶. ۲۳. فتحي، چيمن و رامين محرمي (۱۳۹۴) هم‌سويي حماسه‌ها: ايمان ترجمه (بررسي تطبيقي شاهنامة فردوسي و بهشت‌گمشدة جان ميلتون). سقز: گوتار. ۲۴. فردوسي، ابوالقاسم (۱۳۸۸) شاهنامه. تصحيح جلال¬خالقي¬مطلق. جلد اول. چاپ دوم. تهران: دايرة‌المعارف بزرگ اسلامي. ۲۵. فلاح، غلامعلي و فرزاد بالو (۱۳۹۳) «از مخاطب راوي تا مخاطب روايت (با تأملي در روايت¬هاي داستاني شاهنامه). زبان و ادبيات فارسي دانشگاه خوارزمی. سال بيست و دوم. شمارة ۷۷: ۲۱۳-۲۳۶. ۲۶. کاپلستون، فردريک (۱۳۸۲) تاريخ فلسفه از فيشته تا نيچه. ترجمة داريوش آشوري. جلد هفتم. چاپ دوم. تهران: علمي و فرهنگي. ۲۷. کريمي، حسين (۱۳۶۱) فلسفة تاريخ. تهران: جهاد دانشگاهي. ۲۸. مجتهدی، کريم (۱۳۸۹) دربارة هگل و فلسفة او. چاپ چهارم. تهران: اميرکبير. ۲۹. محرمي، رامين و رقيه ممي¬زاده (۱۳۹۰) «تقابل نمادهاي خير و شر در دورة اساطيري شاهنامه»، متن‌پژوهي ادبي. شمارة ۴۹: ۱۲۷-۱۴۳. ۳۰. مختاري، محمد (۱۳۶۸) حماسه در رمز و راز ملي. تهران: قطره. ۳۱. مختاري، محمد (۱۳۷۹) اسطورة زال (تبلور تضاد و وحدت در حماسة ملي). چاپ دوم. تهران: توس. ۳۲. مسکوب، شاهرخ (۱۳۸۶) سوگ سياوش. چاپ هفتم. تهران: خوارزمي. ۳۳. مسکوب، شاهرخ (۱۳۹۶) ارمغان مور. چاپ ششم. تهران: ني. ۳۴. هگل، گئورک ويلهلم فريدريش (۱۳۳۶) عقل در تاريخ. ترجمة حميد عنايت. تهران: دانشگاه صنعتي‌شريف. ۳۵. هگل، گئورک ويلهلم فريدريش (۱۳۵۸) خدايگان و بنده (با تفسير الکساندر کوژو). ترجمه و هگل، گئورک ويلهلم فريدريش (۱۳۹۷) پديدارشناسي جان. ترجمة باقر پرهام. چاپ پنجم. تهران: کندوکاو. 36. Ed. By.Beiser, Fredrick. C (1993) The cambridge Companion to Hegel,Cambridge University Press. [ DOI:10.1017/CCOL0521382742] 37. Hegel. (1977) Phenomenology of Spirit, by V Miller, Oxford and Newyork, Oxford university press.
|
صاحب امتیاز و ناشر
