|
۱. آبرامز، ام. اچ (۱۳۸۴) فرهنگ توصيفي اصطلاحات ادبي. ترجمة سعيد سبزيان. ويراست هفتم. تهران: رهنما. ۲. آرين‌پور، يحيي (۱۳۸۲) از صبا تا نيما (جلد دوم). چاپ هشتم. تهران: زوار. ۳. اخوان‌ثالث، مهدي (۱۳۶۸) تو را اي کهن بوم و بر دوست دارم. تهران: مرواريد. ۴. اخوت، احمد (۱۳۷۱) نشانه‌شناسي مطايبه. اصفهان: فردا. ۵. اسموئز، آرون (۱۳۸۸) «اخلاق طنز»، ترجمة سيدجواد فندرسکي و شادي حدادپور خيابان. اطلاعات حکمت و معرفت. شمارة ۴۵: ۳۷-۴۳. ۶. اصلاني، محمدرضا (۱۳۸۵) فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. همدان: کاروان. ۷. انصاري، محمدباقر (۱۳۸۸) «لطيفه‌ها و ضمير ناخودآگاه (جستاري در بازانديشي لطيفه‌ها ازمنظر زيگموند فرويد)». کتاب طنز (۵). سورة مهر: ۹۴-۱۱۴. ۸. برگسون، هانري لويي (۱۳۷۹) خنده. ترجمة عباس باقري. تهران: شباويز. ۹. پلارد، آرتور (۱۳۸۶) طنز. سعيد سعيدپور. چاپ چهارم. تهران: مرکز. ۱۰. حري، ابوالفضل (۱۳۸۷) دربارة طنز (رويکردهاي نوين به طنز و شوخ طبعي). تهران: سورة مهر. ۱۱. حق‌شناس، علي‌محمد (۱۳۸۷) «لنگرود در او مي‌زيد». گوهران. شمارة ۱۹ و ۲۰: ۱۷۶-۱۸۰. ۱۲. خرمشاهي، بهاءالدين (۱۳۹۰) طنز و تراژدي. چاپ دوم. تهران: ناهيد. ۱۳. خيام نيشابوري، عمر (۱۳۸۴) رباعيات خيام. تهران: نارمک. ۱۴. داد، سيما (۱۳۸۵) فرهنگ اصطلاحات ادبي. چاپ سوم. تهران: مرواريد. ۱۵. سليماني، محسن (۱۳۹۱) اسرار و ابزار طنزنويسي. تهران: سورة مهر. ۱۶. شاملو، احمد (۱۳۸۹) مجموعة آثار. دفتر يکم: شعرها. چاپ نهم. تهران: نگاه. ۱۷. شريفي، فيض (۱۳۹۲) شعر زمان ما (شمس لنگرودي). تهران: نگاه. ۱۸. شمس لنگرودي، محمد (۱۳۸۸) مي‌ميرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم. تهران: چشمه. 19. ــــــــ (1390) مجموعة اشعار. چاپ دوم. تهران: نگاه. 20. ــــــــ (1394) مجموعة اشعار. دفتر دوم. تهران: نگاه. ۲۱. صفا، ذبيح‌الـله (۱۳۷۵) تاريخ ادبيات. جلد اول. تهران: انديشه. ۲۲. صنعتي، محمد (۱۳۸۰) صادق هدايت و هراس از مرگ. چاپ دوم. تهران: مرکز. ۲۳. ــــــــ و همکاران (۱۳۸۸) «مرگ (مجموعه مقالات)». ارغنون. تهران: سازمان چاپ و انتشارات: ۱-۶۵. ۲۴. عباسي، علي (۱۳۹۱) تخيل و مرگ در ادبيات و هنر. تهران: سخن. ۲۵. عزيزي، پيام (۱۳۸۷) «شاعري با پلک‌زدن‌هاي پست‌مدرن». گوهران. شمارة ۱۹ و ۲۰: ۱۳۸-۱۴۹. ۲۶. فرويد، زيگموند (۱۳۹۰) لطيفه و ارتباطش با ناخودآگاه. ترجمة آرش اميني. تهران: ارجمند. نسل فردا. ۲۷. کريچلي، سيمون (۱۳۸۴) درباب طنز. ترجمة سهيل سمي. تهران: ققنوس. ۲۸. کوندرا، ميلان (۱۳۸۲) کلاه کلمنتيس. ترجمة احمد علائي. تهران: باغ نو. ۲۹. لوناچارسکي، ا. و (۱۳۵۱) چندگفتار دربارة ادبيات. ترجمة ع. نوريان. تهران: پويا. ۳۰. مشيري، فريدون (۱۳۹۰) مجموعة اشعار. چاپ دوازدهم. تهران: چشمه. ۳۱. معتمدي، غلامحسين (۱۳۸۷) انسان و مرگ. ويراست دوم. تهران: مرکز. ۳۲. منشي‌زاده، کيومرث (۱۳۸۷) «گفت وگو». در: کتاب طنز (۴). تهران: سورة مهر: ۱۲۴-۱۳۲. ۳۳. موريل، جان (۱۳۹۲) فلسفة طنز. ترجمة محمود فرجامي و دانيال جعفري. تهران: ني. ۳۴. موکه، داگلاس کالين (۱۳۸۹) آيروني. ترجمة حسن افشار. تهران: مرکز. 35. Eileen John and Dominic Mciver Lopez (2004) Philosophy of Literature, Blackwell,U. S. A. 36. Klein, Allen (1986) Humor and Play, Context Institute, U.S.A. 37. Lewis, Paul (1989) Comic Effects (Interdisciplinary Approaches to Humor in Literature) State University of New York Press, U.S.A. 38. Zhou, Jingqing (2006) Black Humor, Peterlang Publishing Inc. New York, U.S.A.
|
صاحب امتیاز و ناشر
