استان چهارمحال و بختیاری در بر گیرنده بخشی ارتفاعات زاگرس و زردکوه بختیاری است که سرشاخه­های سه رودخانه­ مهم کشور از جمله زاینده رود، دز و کارون از آن سرچشمه می­گیرد. لذا بررسی روند تغییر اقلیم در این استان می­تواند پاسخ بسیاری از سوالات مربوط به تأمین مطمئن آب و مشکلات زیست اقلیمی در بخش بزرگی از کشور را بدهد. در این پژوهش با بهره­گیری از روش­ ناپارامتریک من کندال و آزمون شیب سنس استیمیتور، روند تغییرات عناصر بارش، تعداد روزهای برفی و نیز متوسط بیشینه و کمینه دما در مقیاس سالانه و ماهانه در ایستگاه­های استان در یک دوره ۳۰ ساله (۲۰۱۵-۱۹۸۶) مورد سنجش قرار گرفت و خروجی آن به صورت جدول، نمودار و نیز نقشه­های هم روند در محیط Arc_GIS ترسیم گردید. نتایج نشان داد اگر چه سری زمانی بارش در استان در بیشتر ماه­های سال از  روند معناداری پیروی نمی­کند، لیکن مقدار بارش در ایستگاه­های؛ (کوهرنگ) به عنوان پُرباران­ترین ایستگاه در مرکز کشور، لردگان و یان­چشمه در در پرباران­ترین ماه سال (مارس) در سطح اطمنیان ۹۹ درصد دارای روند کاهشی است. همچنین تعداد روزهای برفی ایستگاه کوهرنگ در ماه مارس دارای یک روند معنی­دار کاهشی در سطح اطمینان ۹۹ درصد است. متوسط دمای کمینه و بیشینه در بیشتر نواحی استان در تمام ماه­ها و در مقیاس سالانه، بجر ماه­های نوامبر و دسامبر دارای روند معنادار افرایشی است.