مفهوم تعادل هم در دیدگاه تکاملی دیویس و هم در حوزه معرفت‌شناسی سیستمی و هم در مفاهیم و تفسیر آیات قرآن در مورد پدیده‌های سطح زمین به کار گرفته‌شده است نظریه دیویس در مورد تعادل اشکال و مورفولوژی بیان می‌کند که اشکال زمین در زمان‌های طولانی‌تر یا رو به تکامل می‌باشند یا به تدریج تحلیل می‌روند به عبارتی تغییر پیش‌رونده و برگشت‌ناپذیر دارند. این مفهوم به شدت بیشینه‌سازی آنتروپی و پس‌خورند مثبت دارد ولی بدون تردید آنچه از مفهوم تعادل در دیدگاه دیویس مورد نظر است با آنچه در دیدگاه سیستمی و مفاهیم آیاتی از قرآن که مبین تحول، نظم، تداوم و تعادل در پدیده‌ها می‌باشد با سه نگاه قابل بررسی است که از دو نگاه تطابق و در مورد بازه زمانی لازم برای انهدام کوه‌ها تغایر دارد. ولی با دیدگاه گیلبرت که پیدایش شکل و فرآیند را می‌توان به مکانیسم‌هایی از پس‌خورند منفی مربوط دانست برآیندها با شدت‌های مختلف در معرض تغییر و نوسان قرار دارند و موجب می‌شوند تا اشکال سطحی زمین متناسب با شدت نوسان شکل خود را تغییر دهند که با آیات قرآن تغایری ندارندو همچنین در دیدگاه گایا که حیات و آثار آن در زمین را با توجه به پس‌خورندهای مثبت و منفی در یک سیستم بررسی می‌کند با مفاهیم آیات قرآن مطابقت دارد این تحقیق داده‌ها به روش کتابخانه‌ای گردآوری و به‌صورت تطبیقی پردازش‌شده و تحقیقی بنیادی است که با هدف تطبیق فرارشته ای سه نظریه دیویس، گیلبرت و گایا با آیات قرآن به وجوه توافق و تغایر آن می‌توان دست یافت.
