چکیده
پژوهش حاضر، شناسایی رابطه بازارهای جادهای با پایداری اقتصادی- اجتماعی روستاهای منطقه سیستان بوده و روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانهای- میدانی (پرسشنامه) است و برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون آماری نرم‌افزار SPSS و جهت تهیه نقشه‌ها از نرم‌افزار GIS استفاده شده است جامعه آماری تحقیق را کلیه روستاهای نزدیک بازارهای جادهای تشکیل می‌دهد که تعداد ۳۶۲۲ خانوار از ۳۴ روستا را دربر می گیرد. برای آزمون فرضیات از آزمون من – ویتنی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که بین میزان پایداری اقتصادی روستاهای نزدیک و دور از بازارهای جاده ای تفاوت معنادار و میزان پایداری اجتماعی عدم تفاوت معنادار وجود دارد، در واقع؛ نتایج بررسی دو گروه از روستاهای نزدیک و دور از بازارهای جادهای که دارای شرایط محیطی یکسان بوده‌اند، نشانگر آن است که روستاهای نزدیک به بازارهای جادهای با میانگین ۹۱/۲ و۹۴/۲ دارای سطح پایداری بالاتری در ابعاد اقتصادی و اجتماعی بوده و به طور کلی ۷۰ درصد روستاهای نمونه نزدیک جاده دارای پایداری مطلوبی هستند.
