تداوم و حیات سالم هر جامعه مرهون حفظ و بقاء امنیت پایدار می­ باشد. سرمایه ­اجتماعی نیز  از ابزارهای الزام ­آور در امنیت پایدار محسوب می­شوند. هدف تحقیق بررسی اثرات سرمایه ­اجتماعی بر پایداری امنیت در روستاهای مناطق مرزی می­ باشد. جامعه آماری شامل سرپرستان خانوارهای روستاهای بخش مرکزی شهرستان سراوان می­ باشد (9946N=). 421 خانوار (23 روستا) با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t تک ­نمونه ­ای، همبستگی پیرسون و تحلیل­ مسیر ) استفاده شده است. نتایج یافته­ های تحقیق در زمینه تاثیر سرمایه­اجتماعی در امنیت پایدار روستایی نشان می‌دهد که بیشترین تاثیر مربوط به بعد امنیت اجتماعی می­باشد. بطوری که باعث افزایش حفظ الگوهای زبانی، حفظ فرهنگ و مذهب، کاهش مصرف مواد مخدر در بین جوانان، کاهش میزان نزاع و درگیری بین اهالی و غیره شده است. کمترین تاثیر مربوط به بعد اقتصادی می­ باشد. همچنین در بعد امنیت سیاسی- نظامی یافته­ ها نشان می ­دهد که مشارکت، اعتماد و انسجام بین اهالی و همکاری و مشارکت با نیروی انتظامی و مرزبانی باعث افزایش میزان مشارکت سیاسی مردم، کاهش شکاف ­های قومی و طایفه ­ای، کاهش رفت و آمدهای غیر قانونی به کشورهای مجاور، افزایش همکاری با نیروهای نظامی در مبارزه با اشرار و قاچاقچیان و برقراری نظم و امنیت گردیده است.

تحقیق حاضر میزان دسترسی و بهره­گیری دهستان­های استان گیلان از خدمات کلیدی توسعه روستایی؛ به عنوان یکی از مصادیق کاهش نابرابری و عدالت فضایی را بررسی نموده است. روش تحقیق در این مقاله از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت توصیفی- تحلیلی است؛ برای انجام این پژوهش از مدل موریس، روش شاخص بندی، استاندارد سازی و تقسیم بر میانگین استفاده شده است. براساس نتایج به دست آمده، دهستان های سراوان، کلیشم و گل سفید بیشترین میزان دسترسی و دهستان های کوهستانی تالش، شوئیل و اشکور علیا محروم ترین دهستان ها از نظر دسترسی به امکانات و خدمات روستایی بوده اند؛ بر اساس شاخص های مورد بررسی، فاصله ی بین دهستان های محروم و برخوردار به طور تقریبی بین 2 تا 10 برابر در نوسان بوده است. این وضعیت نشان دهنده نابرابری شدید فضایی در برخورداری از امکانات و خدمات در سطح دهستان های استان گیلان است.

اقدامات متنوع عمرانی طرح‌های هادی، با فراهم نمودن بستر توسعه همه‌جانبه و بهبود شرایط زندگی در روستا، زمینه­ساز ارتقاء سلامت روان روستاییان، به‌عنوان یکی از پیش شرط‌های اصلی رفاه اجتماعی شده است. بر این اساس، تحقیق حاضر در پی ارزیابی اثرات اقدامات طرح‌های هادی بر وضعیت سلامت روان روستاییان در بخش مرکزی شهرستان داراب بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی که در آن از روش اسنادی برای بررسی سوابق و تبیین مسئله، از روش پیمایشی برای جمع‌آوری داده‌ها با ابزار مشاهده، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه در بین روستاییان استفاده گردید. همچنین برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، روش‌های آمار توصیفی، استنباطی و تحلیل فضایی با کمک نرم‌افزارهای Excel، SPSS و ArcGIS انجام شد. یافته‌های پژوهش مؤید آن بود که اقدامات اجرایی طرح‌های هادی در روستاهای مورد مطالعه در سطح مناسبی بود، همچنین نتایج آزمونt ، مطلوبیت وضعیت عمومی سلامت روان روستاییان را نشان داد. بر این اساس کیفیت اجرای این طرح‌ها، در سطح اطمینان 99 صدم، با وضعیت سلامت روان روستاییان دارای همبستگی بوده و نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که حدود 20 درصد از تغییرات وضعیت سلامت روان روستاییان ساکن در روستاهای مورد مطالعه، توسط اجرای طرح‌های هادی قابل پیش‌بینی می‌باشد. دیگر نتایج تحقیق مؤید آن بود که میان وضعیت سلامت روان در هر سه گروه سنی مردان با یکدیگر، اختلاف معناداری وجود داشت ولی در میان زنان نیز تنها بین دو گروه سنی کهن‌سالان با جوانان و میان‌سالان اختلاف معناداری برقرار بود.