امروزه تغییرات اقلیمی ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای موجب افزایش رخداد های حدی و مخاطرات جوی شده است. هدف از این پژوهش، تحلیل و بررسی آینده اقلیم بر مخاطرات جوی منطقه سیستان است. در این مطالعه جهت شبیه سازی داده های کمینه و بیشینه دما از داده های مدل CanESM۲ تحت سه سناریوی (RCP۲,۶ ,RCP۴.۵ ,RCP۸.۵ ) با ریزگردانی آماری SDSM و جهت شبیه سازی داده های بارش از مدل Hadcm۳ تحت سناریوهای (A۱B ,A۲, B۱) با ریز گردانی آماری LARS-WG استفاده شده است. بدین منظور، پس از انجام واسنجی، صحت سنجی و مدلسازی داده ها در ایستگاه منتخب، کارایی مدل از نظر میزان انطباق داده های پایه دما (۲۰۰۵-۱۹۸۴) و بارش (۲۰۱۵-۱۹۸۶) با مقادیر شبیه سازی (۲۰۳۹-۲۰۲۰) در سطح اطمینان معنی داری مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت انطباق داده های پایه با داده های شبیه سازی شده از سه معیار ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، ضریب تعیین (R۲) و میانگین مربعات خطا (MSE) استفاده شده است. با توجه به داده های شبیه سازی شده چهار مخاطره مهم جوی یخبندان، امواج گرمایی، بارش های حدی و خشکسالی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که امواج گرمایی و خشکسالی در آینده تهدیدات جدی در منطقه هستند بطوریکه در سال ۲۰۲۱ و تحت سناریوی انتشارRCP ۲,۶ ، ۳۲ موج گرما پیش بینی شده و محدوده مورد مطالعه بیشتر از ۵ موج گرما را در سال تجربه خواهد کرد. همچنین بیشترین فراوانی خشکسالی در سال ۲۰۲۰ و تحت سناریوی انتشارA۱B پیش بینی گردیده است. بارش های حدی در بعضی از سالها و تحت سناریویB۱ می توانند تهدید قابل توجهی در منطقه باشند. شدت و فراوانی یخبندان سالانه تحت سناریوی انتشار RCP۲,۶ نسبت به سناریوهای دیگر بیشتر و نسبت به تهدیدات جوی بررسی شده کمتر است.
