هدف این مقاله تحلیل اثر تورم بر سرمایه‏گذاری واقعی در ایران است. پس از مروری مختصر بر نظریه‏های سرمایه‏گذاری و وضعیت آن در ایران، تعیین‌کننده‏های سرمایه‏گذاری را با استفاده از داده‏های سالانۀ ۱۳۳۸تا ۱۳۸۸ بررسی می‏کنیم. نتایج آزمون دیکی‌ـ‌فولر تعمیم‌یافته نشان می‏دهد که تمامی متغیرهای مدل ایستا از درجۀ یک یا I)1) هستند. ارزیابی با استفاده از مدل رگرسیون آستانه‏ای نشان می‏دهد که تولید ناخالص داخلی واقعی و شاخص بازبودن تجاری و نرخ تورم می‏توانند بر سرمایه‏گذاری اثرگذار باشند. نتایج حاکی از آن است که اثر تورم بر سرمایه‏گذاری، از نوعی فرایند تعدیل نامتقارن پیروی می‏کند. سطح آستانه‏ای نرخ تورم 9/11 درصد ارزیابی شده است. اگر نرخ تورم از این سطح آستانه‏ای بالاتر باشد، تورم اثر منفی بر سرمایه‏گذاری خواهد داشت. اما اگر نرخ تورم زیر این نرخ باشد، نه‌تنها اثر منفی از بین می‏رود، بلکه افزایش قیمت‏ها می‏تواند سطح سرمایه‏گذاری را افزایش دهد.