بخش نیروگاهی با سهم 2/28 درصدی از کل انتشار دیاکسیدکربن، بزرگ ترین بخش منتشرکننده ی گاز گلخانهای در کشور است. این مطالعه از تکنیک تجزیهی شاخص دیویژیا میانگین لگاریتمی ( LMDI ) [1] استفاده میکند تا تأثیر پنج عاملِ رشداقتصادی، شدتِ سوخت، شدتِ انرژی برق، ساختار تولید و کیفیت سوخت را در اثرگذاری بر تغییر انتشار دیاکسیدکربنِ بخش نیروگاهی برای دورهی 1386-1378 تبیین کند. اثرِ بازده حرارتی و اثرِ ساختار (ترکیب) سوختی نیز برای تعیین عوامل مؤثر بر تغییر شاخص انتشار دیاکسیدکربن تحلیل میشود. یافتهها نشان میدهد در کل دوره، رشد اقتصادی بیشترین اثر را بر افزایش انتشارِ بخش نیروگاهی داشته است. پس ازآن، به ترتیب اثرِ کیفیت سوخت، اثرِ شدت سوخت و اثرِ ساختار تولید عوامل مؤثر بر رشد انتشار دیاکسیدکربن است. تغییر در ساختار (ترکیب) سوختی بیشترین اثر را بر افزایش شاخص انتشار دیاکسیدکربن ، بهطورخاص برای دورهی 87-1383، داشته است. بررسی شاخص انتشار نشان میدهد که نیروگاه سیکل ترکیبی کمترین شاخص انتشار را در میان انواع نیروگاههای حرارتی دارد و از نظر زیستمحیطی مناسبترین نیروگاه حرارتی برای تولید برق است.
