دکتر اسفندیار جهانگرد، الهام سپهوند،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
کالاهای واسطه هم همانند دیگر عوامل تولید مانند سرمایه از عوامل تولید هستند. با افزودن نهاده‌های واسطه‌ای ضرایب فزاینده نسبت به حالتی که فقط نهاده‌ی سرمایه در تابع تولید باشد، بزرگ‌تر می‌شود. در این مقاله بر اساس رویکرد جونز (۲۰۱۰ و۲۰۰۷) به محاسبه ضرایب فزاینده‌ی کالاهای واسطه‌ای در قالب الگوهای رشد اقتصادی در ایران می‌پردازیم. برای این منظور از داده‌های جدول داده – ستانده سال ۱۳۸۰، مرکز آمار ایران استفاده می‌کنیم. نتایج نشان می‌دهد که بخش‌ها به طور متوسط ۰۶/۱۰% محصول کل را برای مبادلات درون بخشی صرف می‌کنند. همچنین، بخش‌ها برای مبادلات بین بخشی خود به طور متوسط ۴/۲۸% محصول کل را برای کالاهای واسطه مصرفی در اقتصاد مصرف می‌کنند. ضریب فزاینده برای تولیدات داخلی ۳۸۳/۱، واردات ۱۱۷/۲ و کل اقتصاد ۹۲۹/۲ است. این ارقام نشان می‌دهند که با وجود تجارت، ضریب فزاینده افزایش می‌یابد. همچنین، بخش صنعت (۷۱۸۳۴/۰) بیشترین و بخش معدن (۰۲۰۲۹/۰) نیز کم‌ترین سهم کالاهای واسطه داخلی را برای تولید دارند. از سوی دیگر، برای بیشترین و کم‌ترین سهم کالاهای واسطه‌ی وارداتی در بین بخش‌های اقتصادی، به ترتیب بخش صنعت (۲۶۰۹۶/۰) و بخش آب (۰۰۰۰۵/۰) بیشترین و کم‌ترین سهم را به خود اختصاص می‌دهند.
