فصلنامه روانشناسی شناختی

هدف از مطالعه­ی حاضر بررسی تأثیر برنامه­ی آموزش ژیمناستیک به عنوان یک فعالیت­حرکتی بر چرخش­ذهنی به عنوان یک فاکتور­شناختی است. تحقیق حاضر با در­نظر­گرفتن گروه­آزمایش با تمرین آموزش ژیمناستیک، از بین دانشجویان رشته­ی تربیت­بدنی، و گروه­کنترل بدون تمرین و آموزش، از بین دانشجویان دیگر­رشته­های علوم­انسانی، هر­گروه 40 نفر (20نفر پسر و 20 نفر دختر) انجام شد. ابتدا از هر­دو­گروه آزمون چرخش­ذهنی پترز و همکاران (1995) گرفته شد و پس از آن گروه­آزمایش، 9 هفته به برنامه­ی آموزش حرکات پایه و ابتدایی ژیمناستیک پرداختند. پس از اتمام جلسات آموزش، مجدداً پس­آزمون از هر دو گروه گرفته شد. برای بررسی تفاوت در نمرات پیش و پس آزمون در دو­گروه، از تحلیل کواریانس یکراهه (ANCOVA) و برای بررسی تفاوت چرخش­ذهنی بین دوگروه­و دختران و پسران در نمرات پیش آزمون، از آزمون t استفاده شد. یافته­ها، تفاوت معنادار در نمرات پس­آزمون نسبت به پیش­آزمون و تنها برای گروه آزمایش را نشان داد. تفاوت بین نمرات دانشجویان رشته­ی تربیت­بدنی و دانشجویان دیگر­رشته­های علوم­انسانی، به نفع دانشجویان تربیت بدنی معنادار بود. همچنین بین نمرات پسران و دختران در چرخش­ذهنی، تفاوت معناداری به نفع پسران مشاهده شد. مطالعه­ی حاضر حاکی از تأثیر برنامه­ی آموزش ژیمناستیک بر توانایی چرخش­ذهنی بود، که تأثیرات برنامه­ی مداخله­ی حرکتی بر توانایی­های فضایی و شناختی را نشان می­دهد.