دوره 10، شماره 2 - ( 6-1402 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 117-93 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشکده مدیریت و نوآوری، دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
چکیده:   (694 مشاهده)
هدف: هدف اصلی پژوهش نقش انسان‌انگارانه ربات‌های گفتگو بر خلق ارزش مشترک از دیدگاه انگیزه‌های لذتجویانه و سودمندی گردشگران می باشد.
روش پژوهش: این پژوهش باهدف کاربردی و با ماهیت توصیفی- پیمایشی از پرسش‌نامه 5 بخشی شامل بررسی فاکتورهای خلق ارزش مشترک، انگیزههای لذت‌جویانه، انگیزههای سودمندی، استفاده از ربات‌های گفتگو و نقش انسانگرایانه آن‌ها می باشد. داده­های به‌دست‌آمده به دو روش مطالعه کتابخانه­ای و پیمایشی میدانی از یک نمونه در دسترس از جامعه آماری شامل 280گردشگر از گردشگران یک شرکت خدمات مسافرتی و گردشگری شهر اصفهان جمعآوری شد و تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار Smartpls3 و معادلات ساختاری بوده است.
یافته‌ها:  انگیزههای لذتجویانه و سودمندی بر خلق ارزش مشترک و نقش ربات‌های گفتگو در رابطه بین انگیزه  لذتجویانه و خلق ارزش مشترک در گردشگری نقش میانجی دارد. نقش ربات‌های گفتگو در رابطه بین انگیزه سودمندی و خلق ارزش مشترک در گردشگری نقش میانجی دارد. انسانانگاری در رابطه بین ربات‌های گفتگو  و خلق ارزش مشترک در گردشگری نقش تعدیلگری دارد.
نتیجه‌گیری: بررسیهای این پژوهش نشان داد که اهمیت به انگیزه لذت‌جویانه و کمک به جذاب جلوه‌دادن خدمات گردشگری، مشتریان و گردشگران را به همکاری و مشارکت با برند ترغیب می‌کند. همچنین انگیزه کسب منفعت و سود، مشتریان حوزه گردشگری را به تعامل با شرکت و خلق ارزش مشترک متمایل می‌نماید. ربات‌های گفتگو  می‌توانند لذت مشتری از خرید یا تعامل با شرکت را افزایش داده و به طور هوشمند رفتار و نیاز مشتریان را شخصی‌سازی کنند و این فناوری با ایجاد منفعت مادی و سودمندی مناسب در مشتریان آن‌ها را به ارائه پیشنهادها، خرید و مشارکت در تبلیغ علاقه‌مند ساخته و برای شرکت ارزش خلق می‌کند. انسان‌انگاری و شباهت فعالیت‌های ربات‌های گفتگو به رفتار واقعی انسان می‌تواند تأثیر این ربات‌های گفتگو در افزایش خلق ارزش مشترک در گردشگری را افزایش داده و منجر به مزیت رقابتی پایدار بین رقبای این حوزه گردد.

 
متن کامل [PDF 1059 kb]   (253 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.