حسین محققی، فرشته مطهری فر، مهران فرهادی، ابوالقاسم یعقوبی، محیا حسینی،
جلد ۱۵، شماره ۴۹ - ( پاییز و زمستان ۱۴۰۳ )
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین معنای زندگی و ذهنآگاهی با شکوفایی و نقش میانجی کیفیت زندگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در دانشگاه بوعلی سینا همدان بودند. گروه نمونه که شامل ۳۷۹ نفر بود با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. و به پرسشنامه معنای زندگی (استیگر و همکاران، ۲۰۰۶)، پرسشنامه ذهنآگاهی فرایبورگ، (والاچ و همکاران،۲۰۰۶)، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، (۱۹۹۶) و پرسشنامه شکوفایی (داینر و همکاران،۲۰۱۰) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافتههای حاصل از این پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم معنای زندگی و ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و شکوفایی مثبت و معنادار بودند (۰۱/۰p< ). همچنین اثر کیفیت زندگی بر شکوفایی نیز مثبت و معنادار بود (۰۱/۰p< ). طبق نتایج اثرات غیر مستقیم معنای زندگی و ذهنآگاهی بر شکوفایی نیز مثبت و معنادار بود (۰۱/۰p< ). بر اساس این یافتهها میتوان اینگونه استنتاج کرد که معنی زندگی و ذهنآگاهی با واسطهگری کیفیت زندگی بر شکوفایی تأثیر میگذارند. افرادی که سطوح بالایی از ذهنآگاهی را دارا هستند و در زندگی برای خود معنایی یافتهاند؛ کیفیت زندگی بهتری داشته و ارتقاء کیفیت زندگی نیز به سهم خود منجر به شکوفایی و بالندگی در فرد میشود.
