چکیده: (1365 مشاهده)
این شماره «دوفصلنامه نظریه و عمل در برنامه درسی» زمانی تقدیم خوانندگان گرامی می شود که جامعه ایران و به ویژه جامعه آموزش عمومی و آموزش عالی، با چالش های جدی و دوران ساز مواجهه بوده و هست. از شروع سال تحصیلی جدید، بارها بخشنامه های قاطعانه متمرکز و بدون انعطاف و اختیار، خطاب به مدیران مدارس و دانشگاه ها صادر شد که حتماً و حتماً و تحت هر شرایطی، لازم است که مانند قبل از تعطیلیهای دوران همهگیری کووید-19، آموزش ها به شکل فیزیکی/حضوری اجرا شوند و درواقع، کلاس های مجازی برچیده شوند. این درحالی بودکه از تجربه های گرانقدر آموزش مجازی استفاده نشد و برای انجام پژوهش های کاربردی با هدف امکان سنجی به منظور تلفیق دو تجربه غنی آموزش مجازی و آموزش فیزیکی در قالب «آموزش ترکیبی»، عملاً غفلت شد. حتی برای صرفه جویی در انواع هزینه ها و افزایش کیفیت آموزش های مدرسه ای و دانشگاهی نیز، به اینکار بها داده نشد. ولی درعوض، برخوردهای جزمی برای عبور از آموزش مجازی به آموزش فیزیکی شدت گرفت، درصورتیکه شرایط به گونه ای رقم خورد که بارها مسئولان به ضرورت هایی که خود تشخیص دادند، همان دستورالعمل های اکید را نقض کردند و دستور تعطیلی کلاسهای حضوری و ارائه و ادامه آموزش را به صورت مجازی صادرکردند. این وضعیت همچنان ادامه دارد و آونگ برگزاری کلاسهای درس از حضوری به مجازی، درحال نوسان است و با جدیت، این شیوه تصمیم گیری بدون دخالت مدیران مراکز آموزشی انجام می شود. از طرف دیگر، حوادث دردناکی رُخ داده که مهمترین شان، درگیرکردن مدارس و خوابگاه های عموماً دخترانه، با پدیدهای به نام «مسمویت سریالی» است که هنوز، اطلاعات دقیقی به جامعه داده نشده و اینبار، والدین به وحشت افتاده اند و بعضی از آنها، راهحل را در این دیده اند که فرزندان دختر خود را به مدرسه نفرستند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
نقد و ارزیابی تحولات برنامه درسی در عرصه اجرا دریافت: 1401/12/20 | ویرایش نهایی: 1402/8/26 | پذیرش: 1401/9/10 | انتشار: 1401/9/10