دوره 12، شماره 45 - ( پاییز 1402 )
جلد 12 شماره 45 صفحات 34-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری، جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2- دانشیار، جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2- دانشیار، جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
چکیده: (1729 مشاهده)
اشتغال بهترین ضامن رفع فقر و محرومیت در جوامع روستایی است، اما منطقه سیستان با رکود اقتصادی، خشکسالیهای پی در پی، بیآبی و بیکاری، دچار مهاجرت و خالی از سکنه شدن روستاها میباشد. با توجه به این وضعیت نامساعد شغلی در منطقه، روستاهایی هستند که پیشرو در ایجاد اشتغال برای ساکنان خود میباشند. اما جهت تعیین این روستاها، ملاک یا شاخص مشخصی نوجود ندارد. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بازشناخت شاخصهای روستاهای پیشرو در اشتغالزایی میباشد. ماهیت این پژوهش از حیث هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی است و برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. تعیین روستاهای پیشرو در اشتغال و مشخص نمودن آنها در روستاهای منطقه طی چند مرحله صورت گرفت. یافتههای مطالعات براساس نتایج به دستآمده از روش گام کوتاهترین فاصله مدل تاکسونومی، نشان میدهد که از روستاهای منطقه سیستان 81 روستا دارای نسبت اشتغال بالاتری برخوردار بودهاند. پس از تعیین شاخصهای روستاهای پیشرو، روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط متخصصین مرتبط با موضوع تأیید و ضریب پایایی(823/0) مورد تأیید قرار گرفت. نتایج سطحبندی شاخصهای روستای پیشرو به روش تاکسونومی نشان داد که 26 روستا در بالاترین سطح شاخصها قرار گرفته و به عنوان روستاهای پیشرو در اشتغال در منطقه سیستان مشخص شدند. نتایج نشان میدهد روستای قلعهنو بالاترین امتیاز گردشگری(7/4) و روستاهای لوتک و خمر به ترتیب (8/4) و (7/4) بالاترین امتیاز تجارت و صنعت را به خود اختصاص دادهاند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |