پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی برنامه درمانگری Coping cat بر سبک های مقابله ای کودکان( 9 تا 11 ساله) مبتلا به اختلال های درونی سازی شده انجام گرفت. روش پژوهش، تجربی واقعی و در قالب یک طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان مبتلا به اختلالهای درونی سازی شده شهر تهران و  نمونه پژوهش مشتمل بر 80 کودک (40کودک گروه آزمایش و 40 کودک گروه کنترل) بود که بر اساس ارزیابی مادران، معلمان و مصاحبه تشخیصی به شیوه تصادفی از جمعیت عادی انتخاب شده بودند و مدت 16 جلسه برنامه درمانگری Coping cat را دریافت کردند. ابزار پژوهش فرمهای فهرست رفتاری کودک(CBCL) و فرم گزارش معلم(TRF) نظام سنجش مبتنی بر تجربه آشنباخ( آشنباخ و رسکورلا،2001)، مصاحبه تشخیصی درمانگر و پرسش نامه راهبردهای مقابله ای فرایدنبرگ و لویس(1992) بود که کودکان هر دو گروه قبل و بعد از برنامه درمانگری توسط آنها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس عاملی نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در سبکهای مقابله ای سازش یافته، سازش نایافته و انزوای مایوسانه در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد و عامل جنس تاثیر تعدیل کننده ای بر نتایج نداشت

واژه‌های کلیدی: برنامه درمانگری COPING CAT، اختلالهای درونی سازی شده، سبکهای مقابله ای