بازداری به عنوان یکی از مهمترین مؤلفه­های کنش­های شناختی اجرایی نقش مهمی در بروز بزهکاری نوجوانان دارد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی نقش بازداری رفتاری در بزهکاری نوجوانان با یا بدون سابقه سوء مصرف مواد بود. 42 نوجوان بزهکار و 20 نوجوان عادی به عنوان گروه کنترل به صورت انتخاب تصادفی خوشه ای و در دسترس انتخاب شدند. گروه بزهکاران به دو گروه با یا بدون سابقه سوء مصرف مواد تقسیم شده و گروه ها از نظر سن و جنس همتا سازی شدند و با آزمون برو- نه- برو و آزمون ایست علامت مورد ارزیابی قرار گرفته و داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیری، تحلیل واریانس تک متغیری و آزمون توکی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که نوجوانان بزهکار نسبت به نوجوانان عادی عملکرد ضعیف­تری در بازداری رفتاری داشتند، اما بین گروه بزهکاران با یا بدون سوء مصرف مواد تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0(p>. نارسایی بازداری رفتاری می­تواند یکی از علل زیر بنایی گرایش به بزهکاری باشد. این یافته بر ضرورت مداخله­های متمرکز بر بهبود کنش­های اجرایی در نوجوانان بزهکار تأکید می­کند.

واژه‌های کلیدی: بزهکاری، بازداری رفتاری، سوء مصرف مواد، آزمون برو- نه- برو و آزمون ایست علامت