روش‌های فیزیکی و شیمیایی جذب فلزات سنگین معایبی از جمله هزینۀ زیاد و غیرمؤثر­بودن در غلظت‌های کم دارد. روش‌های زیستی جذب فلزات سنگین در چند­دهۀ اخیر مورد توجه قرار گرفت. از­میان جاذب‌های زیستی شامل باکتری‌ها، قارچ‌ها و جلبک‌ها، جلبک‌ها بالاترین توانایی را در جذب فلز دارند. در این تحقیق مشخص شد که نقش اصلی در جذب هم‌زمان فلزات نیکل و کادمیوم بر­عهده اسید­آلژینیک است. جلبک قهوه‌ای فوکوس سراتوس به عنوان جاذب زیستی مقرون به­صرفه در این تحقیق استفاده شده و جذب زیستی هم‌زمان یون کادمیوم و نیکل در راکتور بسته مطالعه شد. ساختار سطحی جلبک وکینتیک جذب فلزات بررسی شده است. زمان تعادل حدود 300 دقیقه بود. ایزوترم جذب با استفاده از معادله لانگموییر تفسیر شد. بیشینۀ جذب برای فلزات کادمیوم و نیکل به­ترتیب حدود 85/0 و 95/0 میلی‌مول بر گرم بود. 

برای بررسی سمیت ناشی از نیکل، دانه‌رست‌های ذرت بعد از جوانه‌زنی در محیط‌های کشت هیدروپونیک حاوی صفر، 50 ، 100 و 200 میکرومولار کلرور نیکل به مدت دو هفته کشت شدند. سپس تأثیر آن  بر رشد، سرعت واکنش هیل و محتوای رنگیزه‌های فتوسنتزی بررسی شد. وزن تر و خشک برگ‌ها و ریشه‌ها در غلظت 50 میکرومولار کلرور نیکل افزایش یافت، اما در غلظت‌های 100 و 200 میکرومولار کاهش نشان داد. با افزایش نیکل، از  طول ریشه و اندام هوایی کاسته شد. با توجه به نتایج حاصل، بافت‌های اندام هوایی‌ و ریشه‌ای در­برابر غلظت‌های مختلف نیکل پاسخ رشدی متمایزی از خود نشان می‌دهند. نیکل تا 100 میکرومولار باعث افزایش میزان کلروفیل a شد، اما در غلظت 200 میکرومولار از میزان آن کاست. تغییر در­خور ملاحظه‌ای در میزان کلروفیل b و کاروتنوئیدها مشاهده نشد. با افزایش نیکل از سرعت واکنش هیل به منزلۀ شاخص توانایی کلروفیل a در مرکز واکنشی PSII برای شکافت آب، کاسته شد.

 امروزه سلول‌های پرتوان القاشده به منزلۀ یکی از جدیدترین و بهترین منابع سلولی برای سلول درمانی مرکز توجه قرار­گرفته اند. در این مطالعه توان تمایزی سلول‌های انسانی کشت داده­شده بر داربست به سلول‌های آندودرم قطعی، که خود پیش‌ساز سلول‌هایی از­جمله سلول‌های هپاتوسیت، پانکراس و ششی هستند، بررسی شد. اجسام جنینی از سلول‌های  پلوری پوتانت ساخته شد و سپس به داربست نانوفیبروز پلی‌کاپرولاکتون، که با روش الکترواسپینینگ تهیه شد، انتقال داده شد. سلول‌ها تحت تأثیر ریزمولکولی با عنوان فاکتور القاکنندۀ آندودرمی IDE1، به سلول‌های آندودرم قطعی تمایز داده شدند. بیان مارکرهای آندودرمی شامل SOX17 ، FoxA2 و GSC  با روش ایمونوسیتوشیمی وRT-PCR  تأیید شد. در این تحقیق مورفولوژی و بقای سلول‌ها به­ترتیب با استفاده از عکس‌های میکروسکوپ الکترونی و آزمون MTT بررسی شد. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان می‌دهد که محیط کشت سه‌بعدی با استفاده از فاکتورهای مناسب می‌تواند بستر مناسبی برای رشد و تمایز سلول‌های پلوری پوتانت انسانی به سلول‌های آندودرم قطعی را فراهم آورد.

کهورک علف‌ هرز مهاجم و مشکل‌ساز مناطق گرم و خشک است و بنابراین مکنترل آن از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور بررسی عوامل مؤثر بر جوانه‌زنی بذر کهورک، بررسی­های آزمایشگاهی شامل بررسی زیستایی بذر، اثر دماهای ثابت و متناوب، اثر خراش‌دهی شیمیایی و فیزیکی بذر و اثر تنش خشکی با اعمال غلظت‌های صفر، 100، 200، 300، 400، 500 و 600  میلی‌مولار PEG و تنش شوری با اعمال غلظت‌های ‌صفر، 100، 200، 300، 400، 500 ، 600  و 700 میلی‌مولار NaCl بر جوانه‌زنی بذر و بررسی گلخانه‌ای شامل اثر عمق کاشت بذر بر ظهور گیاهچۀ کهورک بود. آزمایش در­قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که زیستایی بذر کهورک 81 درصد بود. دمای بهینۀ جوانه ­زنی بذر کهورک، دمای ثابت 30 درجۀ سانتی‌گراد بود و بطور­کلی، دمای ثابت برای جوانه‌زنی بذر کهورک مناسب­­‌تر از دمای متناوب بود. بررسی اثر عمق کاشت بذر نشان داد که بیش‌ترین ظهور گیاهچه مربوط به بذرهایی بود که در عمق 2 سانتی‌متری گلدان کاشته شده بودند. بیشترین درصد جوانه‌زنی بذرکهورک تحت تأثیر تیمار 20 دقیقه با اسیدسولفوریک غلیظ مشاهده شد. خراش‌دهی فیزیکی بذر با سنباده کارایی چندانی در تحریک جوانه‌زنی بذر نداشت. در بررسی اثر تنش خشکی و شوری، بیشترین جوانه‌زنی بذر کهورک (بعد از تیمار شاهد بدون تنش) در پاسخ به غلظت‌های پایین‌تر PEG و NaCl یعنی 100 و 200 میلی‌مولار مشاهده شد و با افزایش شدت تنش خشکی و شوری، جوانه‌زنی بذر کاهش معنی‌داری نشان داد. بر­اساس نتایج پژوهش حاضر، نور نقش مهمی در جوانه‌زنی بذر کهورک ندارد و  به عبارت دیگر بذر کهورک فتوپلاستیک نیست. این ویژگی‌ها از عوامل عمدۀ تهاجم کهورک قلمداد می‌شود و اطلاع دقیق از آنها در کنترل و ممانعت از گسترش این علف‌هرز چند­ساله مؤثر خواهد بود.

جنگل کاسف با مساحتی بالغ بر 12 هکتار در فاصلۀ 20 کیلومتری شمال شهرستان بردسکن در منطقه­ای کوهستانی و خشک، در ارتفاع 1580 تا 1630 متر از سطح دریا با شیب 15درصد در جهت غربی-شرقی واقع شده است. پوشش گیاهی این منطقه در پاییز 1391، پس از نمونه‌برداری‌هایی در بهار و پاییز 1391، به روش فلوریستیک مطالعه و سپس شکل های زیستی و پراکنش جغرافیایی آنها تعیین شد. به طور کلی در منطقه 69 گونه متعلق به 29 تیره وجود دارد که 25 تیره دولپه­ای و 3 تیره تک­لپه­ای هستند و یک تیره­ نیز متعلق به بازدانگان است. بزرگ­ترین تیره­ها نعناع (Lamiaceae) با 11 گونه، کاسنی (Asteraceae) با 9 گونه و تیره میخک (Caryophyllaceae) با 5 گونه هستند. شکل­های زیستی اصلی منطقه عبارتند از: تروفیت­ها با 36% (25 گونه)، همی­کریپتوفیت­ها 29% (20گونه)، کامفیت‌ها 16% (11گونه)، فانروفیت­ها 13% (9گونه) و کریپتوفیت­ها با 6% (4 گونه). درصد بالای همی­کریپتوفیت­ها نشان­دهندۀ اقلیم سرد و کوهستانی منطقه است و درصد بالای تیره کاسنی و حضور گونه­هایی هم چون اسپند (Peganum harmala) نشان­دهندۀ تخریب­ بالای پوشش گیاهی و عدم نظارت و مدیریت مناسب بر محیط زیست این منطقه است.

طرز تشکیل فولیکول پر و فولیکول مو در مرحلۀ جنینی تقریباً مشابه است. هدف تحقیق حاضر بررسی شباهت­ها و تفاوت­های ساختاری این دو نوع فولیکول در موش­های صحرایی و کبوترهای بالغ است. برای این منظور، پس از خارج­کردن فولیکول­ها، آنها را  برای بررسی با میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده کردیم. نتایج این تحقیق نشان داد که این دو نوع  فولیکول از­نظر داشتن پاپیلای درمی و ماتریکس اپیدرمی مشابه هستند. همچنین نحوۀ تولید رشته مو و پر در آنها تقریباً یکسان است. اما برخلاف فولیکول مو، در بخش بالای پاپیلای درمی فولیکول پر یک بخش متمایز به نام پولپ وجود دارد. در مرکز این پولپ و همچنین پاپیلای درمی یک رگ خونی قرار دارد که نظیر آن در فولیکول مو دیده نمی­شود. یکی دیگر از تفاوت‌های مشاهده­شده به ضخامت غشای پایه­ای مربوط می‌شود که در مرز ماتریکس اپیدرمی و پاپیلای درمی وجود دارد و در فولیکول پر نسبت به فولیکول مو از ضخامت بسیار بیشتری برخوردار است. همچنین در قاعدۀ فولیکول پر جمعیت مشخصی از سلول­های شبه بنیادی دیده می­شود که نظیر آن در فولیکول مو مشاهده نشد. با توجه به نتایج به نظر می­رسد که پر در پرندگان و مو در پستانداران برای اهداف زیستی مختلفی سازگاری یافته­اند

باران اسیدی که شکل مرطوب آلاینده­های گازی تلقی می­شود، دراثر ترکیب آلاینده­هایی مانند CO_2،  SO₂و NO₂ در اتمسفر با بخار آب در ابرها تشکیل می­شود. با افزایش غلظت این آلاینده­ها در اتمسفر میزان باران اسیدی نیز رو­به­افزایش است. باران اسیدی، که مخلوطی از اسیدهای سولفوریک، نیتریک و کربنیک است، در خاک موجب تغییراتی مانند کاهش pH، زدایش عناصر غذایی­، افزایش آزادسازی فلزات ­سمی و کاهش حاصل‌ خیزی خاک می­شود،که نتیجۀ آن اعمال اثرات منفی بر گیاهان است. در مطالعۀ حاضر طی یک دوره 32 روزه، گیاهان گندم تحت آبیاری و برگ­پاشی با 4 تیمار باران اسیدی حاوی اسیدسولفوریک و اسیدنیتریک با ­pHهای 5/2 و 5/3 و 5/4 و 6/5 قرار گرفتند، درحالی­که گیاهان شاهد با آب معمولی با 4/7pH=  آبیاری شدند. طبق نتایج، گیاهان­ شاهد در تمام شاخص­های رشدی و فیزیولوژیکی بهتر از گیاهان تیمار باران اسیدی با pH­های 5/2 و 5/3 بودند. همچنین گیاهان تیمار­شده با باران اسیدی در pH­های 6/5 و 5/4، به غیر از شدت ­فتوسنتز، محتوای رنگیزه­ها و قندهای محلول در دیگر فاکتورها در سطح پایین‌تری از گیاهان شاهد قرار داشتند. همچنین درpH های 5/3 و 5/2 ایجاد لکه­های سفید در هر­دو سطح برگ، خشک­شدن رأس و کنار­های برگ نیز مشاهده شد.

نگرانی­های زیست­ محیطی دربارۀ استفادۀ بی­ رویه از آنتی­ بیوتیک­ها باعث افزایش استفاده از عوامل کنترل­ کنندۀ طبیعی شده است. پلی­ بتا­هیدروکسی بوتیرات پلی­مری طبیعی است که می ­تواند به اسید چرب کوتاه ­زنجیرۀ محلول در آب تبدیل شود و همچون عامل کنترل­کنندۀ میکروبی عمل کند. در این آزمایش تأثیر اضافه­ کردن این ماده به جیرۀ غذایی بچه­ ماهیان در 3 تیمار غذایی (کنترل، 2 و 5 درصد) بر فعالیت و تنوع متابولیکی باکتری­ های بی­ هوازی روده در بچه­ ماهیان تاسماهی سیبری با روش community level physiological  profiles  تحت بررسی قرار گرفت. برای بررسی فعالیت و تنوع متابولیکی باکتری­ های بی­ هوازی در رودۀ بچه ماهیان، از میکروپلیت­ های BiologTM Ecoplate  استفاده شد. نتایج طرح نشان داد که استفاده از پلی ­بتا­هیدروکسی­ بوتیرات میزان فعالیت متابولیکی باکتری­ های بی­ هوازی روده را نسبت به تیمار کنترل افزایش می ­دهد. نتایج منحنی Pareto-Lorenz و شاخص ­های شنون و اونس نشان داد بچه­ ماهیانی که از تیمارهای غذایی استفاده کردند تنوع متابولیکی متفاوتی نسبت به تیمار کنترل داشتند.

آب­های زیرزمینی، به­عنوان تنها منبع تأمین کننده آب در بسیاری از مناطق باید به لحاظ میکروبی ارزیابی شود. از­آنجا­که تیمار آب همیشه نمی­تواند تمام باکتری­های بیماری­زای را که از فاضلاب خانگی به آب­های زیرزمینی راه می­یابد حذف کند، بررسی باکتریایی منابع آب بجنورد انجام گرفت. به­همین دلیل، روش فیلتر غشایی و محتمل­ترین تعداد میکروب­ها در ارزیابی کیفیت آب به­کار­گرفته شد Escherichia coli .و Enteroccocus faecalis  به­عنوان شاخص­های مدفوعی انتخاب شدند. باکتری E.coli  از سه ایستگاه از شش ایستگاه تحت مطالعه جدا شد و Enteroccocus faecalis  تنها از یکی از ایستگاه­ها جدا گردید. اگرچه تکنیک­های مولکولی در تشخیص جمعیت های میکروبی بسیار سریع و دقیق هستند، ولی قادر به تفکیک باکتری­های زنده از مرده و باکتری­های زنده ولی غیرقابل کشت نیستند. با استفاده از روش­ها­ی استاندارد کشت می­توان به مطالعۀ میکروارگانیسم­های زنده و از لحاظ متابولیکی، فعال پرداخت. هر دو باکتری E.coli و E.feacalis، در برخی نمونه­های آب تشخیص داده شد. بنابراین لازم است روش­های سالم­سازی آب­های زیرزمینی به­عنوان آب شرب مورد توجه بیشتری قرار بگیرد.

در این پژوهش ریخت‌شناسی گیاه و ریزریخت شناسی گرده در 24 جمعیت از 3 گونۀ متعلق به 2 بخش Hemisphace و Plethiosphace از جنس Salvia در ایران بررسی شد. در مطالعۀ ریخت شناسی، 25 صفت کمی و کیفی تحت بررسی قرار گرفت و نتایج حاصل از این مطالعه به­خوبی بخش­های تحت بررسی را از یکدیگر تفکیک کرد. دانۀ گردۀ نمونه‏های هرباریومی به روش استولیز آماده و با استفاده از میکروسکوپ نوری 4 ویژگی در آنها اندازه­گیری شد. تحلیل داده‏ها به روش مولفۀ اصلی انجام شد. نتایج ریزریخت­شناسی دانۀ گرده نشان داد که اگرچه دانه‌های گرده در گونه‏های این جنس مشابه هستند و همگی شش­شیاری و واجد تزئینات شبکه‏ای هستند، تنوع قابل توجهی در داده‏های کمی نشان می‏دهند. قطر قطبی و قطر استوایی از­جمله ویژگی‌های ارزشمند هستند که بر­اساس آنها می‏توان گونه‏های این جنس را به دو گروه تقسیم کرد. این گروه­بندی نتایج حاصل از مطالعۀ ریخت­شناسی مبنی بر تفکیک این دو بخش در جنس Salvia را تا حد زیادی تأئید می­کند.

ساپونین­ها متابولیت­های ثانویه­ای هستند که در بسیاری از گیاهان و برخی جانوران یافت می­شوند. این ترکیبات گلیکوزیدهایی با وزن مولکولی زیاد هستند و یک گروه قندی متصل به آگلیکون تری­ترپنی یا استروئیدی دارند. بسیاری از ساپونین­ها خاصیت پاک­کنندگی دارند و در آب کف پایدار ایجاد می­کنند. جنس  Silene L. با بیش­از 700 گونه یکی از بزرگترین جنس­های تیرۀ میخکیان است که اغلب در نیمکرۀ شمالی گسترش دارند. ترکیبات ساپونینی از متابولیت­های ثانویۀ فراوان موجود در گیاهان این جنس هستند. در پژوهش حاضر، محتوای ساپونین کل ریشه و بخش هوایی به صورت کمی و کیفی در سه گونه از جنس Silene ، Melzh. (Ghaz. subsp. Penducularis (Fenzl ex Boiss. S. ginodioica، (Willd.) M. Bieb.   S. spergulifolia و S. swertiifolia Boiss.  به روش­های اسپکتروفتومتری و کروماتوگرافی لایۀ نازک تحت مطالعه قرار گرفت. در این بررسی 5 فرکشن مختلف از هر بخش گیاه به دست آمد که فرکشن 1 در هردو بخش و در هر سه گونه حاوی بالاترین مقدار ساپونین بود. از سوی دیگر، مقدار ساپونین استخراج­شده از ریشه­ها زیاد بود. همچنین کروماتوگرافی عصاره­ها بر روی صفحات TLC لکه­های ساپونینی با مقادیر R_f مختلف را آشکار ساخت.

اثرات ناشی از کاهش لایۀ اوزون و افزایش اشعۀ فرابنفش را امروزه بسیاری از محققان بررسی کرده­اند. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر پرتو UV-B بر گیاه بادرنجبویه (ملیسا اوفیسینالیس) و تأثیر سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی در کاهش اثر زیان­بار این پرتو بر این گیاه بود. گیاهان بادرنجبویه به مدت 60 روز در وضعیت گلخانه­ای کشت یافتند. تیمار فرابنفش بعد از مرحلۀ شش­برگی اعمال شد و پرتو UV-B به مدت 15 روز و هر­بار به مدت 20 دقیقه اعمال گردید. اسید سالیسیلیک نیز بعد از مرحلۀ شش­برگی با غلظت 1 میلی­مولار به مدت یک­هفته روی گیاهان پاشیده شد. تیمار میدان مغناطیسی به مدت یک ساعت و با شدت­های صفر، 40 و 85  میلی­تسلا اعمال شد. نتایج نشان داد که پرتو UV-B باعث کاهش وزن تر و خشک، رشد طولی ریشه و اندام هوایی شد. این پرتو همچنین میزان رنگیزه­های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید)، میزان قندها و پروتئین­های محلول را کاهش داد. میزان فعالیت فنیل­آلانین آمونیا­لیاز و ترکیبات جاذب UV نیز تحت تأثیر پرتوهای UV-B افزایش نشان داد. بررسی نتایج نشان داد تیمار با سالیسیلیک اسید و میدان مغناطیسی باعث تخفیف آسیب­های ناشی از اعمال پرتوهای UV-B در گیاه شد و توانست فاکتورهایی را که تحت تابش­های فرابنفش تغییر یافته بودند جبران کند.

Pedicularis L. سرده‌ای نیمه­انگلی است که غالباً در مناطق سرد و کوهستانی نیمکرۀ‌ شمالی پراکنش دارد. در این مطالعه کلالۀ 9 گونه از این سرده که در فلور ایران گزارش شده است به­وسیلۀ میکروسکوپ الکترونی تحت مطالعه قرار گرفت. سطح کلاله در P. pycnantha و P. wilhelmsiana مسطح است، در P. cabulica، P. caucasica ، P. rechingeri، P. sibthorpii، P. condensata  و P. strausii به شکل نیمه­کروی بوده و در P. rhinanthoides  مخروطی­شکل است. به منظور تعیین روابط بین گونه‌ها، تحلیل عددی با استفاده از 45 صفت کمی و کیفی ریخت‌شناسی، تشریحی و گرده‌شناسی انجام گرفت و نمودارهای حاصل از دو روش UPGMA و PCA ترسیم و روابط بین گونه‌ها مشخص شد. براساس نتایج حاصل از تحلیل، صفاتی مانند ضخامت پری‌کارپ میوه، ضخامت پارانشیم حفره‌ای در برگ، ارتفاع ساقه، ضخامت پوست ساقه، ضخامت کل ساقه و طول رگبرگ میانی از­جمله صفاتی هستند که با وجود تغییرپذیری زیاد، می‌توانند در شناسایی گونه‌ها و تعیین روابط بین آنها مفید باشند.

ساختار گل و رویان­شناسی در تیرۀ آلاله­ایان موضوع مطالعات مختلف بوده است، اما پراکنش مطالعات تکوینی در این تیره ناموزون است؛ به­طوری­که مطالعۀ برخی از جنس‌ها به طور محدود انجام شده یا اصلاً مطالعه نشده­اند. در این پژوهش مراحل و چگونگی تکوین تخمک در گیاه Consolida orientalis بررسی شد. گل­ها و غنچه­ها در مراحل مختلف نمو برداشت، تثبیت و نگهداری شد. سپس با میکروتوم برش‌گیری و رنگ‌آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین انجام گرفت. لام­های تهیه­شده از مراحل مختلف تکوینی با دقت با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد .بر­اساس نتایج حاصل از این بررسی، در گونۀ تحت مطالعه، تخمک از نوع دو­پوششی، نسبتاً پرخورش و واژگون است. پس­از تقسیم میوز تترادهای مگاسپور آرایش خطی یا غیرخطی دارند. تکوین کیسۀ رویانی از طرح تک­اسپوری و تیپ پلی‌گونوم پیروی می‌کند، درحالی­‌که وجود تیپ آلیوم نیز در این تیره رایج است. یاخته­ های آنتی­پود برخلاف تیپ متداول پلی­گونوم شدیداً پلی­پلوئید و نیز پایا هستند، اما تک‌هسته‌ای باقی می‌مانند و با فشار پوستامنت به وسط کیسۀ رویانی پیش‌روی می‌کنند. تحلیل آنها با تأخیر قابل توجه و در مرحلۀ آندوسپرم سلولی صورت می‌گیرد.