سامانه نشریات علمی

---

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر رفتارهای مربی­گری بر کارایی مربی­گری و پویایی تیمی تیم­های حاضر در لیگ برتر والیبال کشور در سال 87 - 88 بوده ­است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش مربیان و ورزشکاران تیم­های حاضر در لیگ برتر والیبال مردان، یعنی 13 تیم، و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. ابزار جمع­آوری داده­ها عبارت ­بودند ­از پرسش­نامه اطلاعات فردی ورزشکاران و مربیان فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999)، پرسش­نامه انسجام تیمی کارن، براولی ویدمایر (1985 )، پرسش­نامه کارایی مشارکتی فلتز و لیرج (1998)، پرسش­نامه رفتار مربی­گری مارتین و بارنز (1999)، پرسش­نامه کارایی مربی­گری فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره در سطح آلفای 0.05 حاکی از آن بود که رفتارهای مربی­گری یک مربی بر کارایی مربی­گری تأثیر دارد و کارایی مربی­گری به نوبه خود بر پویایی تیمی (انسجام تیمی) تأثیر می­گذارد. ضمن اینکه رفتارهای مربی­گری نیز بر کارایی مربی­گری و انسجام تیمی تأثیرگذار است. به طور کلی مشاهده شد که رفتارهای مربی­گری توان پیش­بینی کارایی مربی­گری و پویایی تیمی (انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان) را دارد. همچنین کارایی مربی­گری نیز توان پیش­بینی پویایی تیمی (انسجام تیمی) را دارد. نتایج پژوهش نشان می­دهد که برخی از عناصر دوازده­گانه مربی­گری همچون تقویت، آموزش فنی اقتضایی اشتباه، و روابط عمومی و سازماندهی توان پیش­بینی کارایی مربی­گری و پویایی تیمی را دارند و هرچه بر میزان استفاده از این نوع الگوهای رفتاری افزوده می­شود، بهبود بیشتری در میزان کارایی مربی­گری مربی و پویایی تیمی مشاهده   می­گردد. از طرف دیگر، به­کارگیری الگوهای رفتاری منفی همچون تنبیه و آموزش فنی تنبیهی تأثیر منفی بر میزان کارآمدی مربی دارد.

---

 این پژوهش استفاده از مدل تعهد ورزشی برای بررسی انگیزه­های مشارکت مداوم افراد در ورزش رزمی تکواندو بوده است. این مطالعه با استفاده از روش پیمایشی و به­صورت مقطعی  انجام شده است. داده­ها از 135 مشارکت­کننده در ورزش تکواندو در شهر یزد جمع­آوری شده است. ابزار گردآوری داده­ها مقیاس اصلاح­شدۀ تعهد ورزشی بوده است. نتایج آزمون تجربی مدل ارائه­شده به تکواندوکاران مشارکت­کننده در برنامه­های ورزشی نشان داد که پایایی سؤالات پرسش­نامه بالاتر از 75/0 است. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد متغیرهای  پیش­بین  لذت ورزشی، سرمایه­گذاری­های شخصی، محدودیت­های اجتماعی و   فرصت­های مشارکت با تعهد ورزشی تکواندوکاران رابطه دارند. یافته­های رگرسیون چندگانۀ گام­به­گام نیز نشان داد که لذت­بردن از ورزش و سرمایه­گذاری­های شخصی از پیش­بین­های اصلی تعهد در  نمونۀ مورد مطالعه بوده­اند. این دو متغیر مجموعاً توانسته­اند 8/56 درصد از واریانس تعهد ورزشی را تبیین نمایند. نتایج کارآیی مقیاس تعهد ورزشی را برای شناخت انگیزهای مرتبط با  مشارکت مداوم در ورزش تکواندو نشان داده است.

---

هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل تطبیق­پذیری موانع مشارکت ورزشی دبیران زن و مقایسه موانع سه­گانه در دو گروه دبیران ورزشکار و غیرورزشکار با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد بود. روش تحقیق توصیفی از نوع مقایسه­ای است که به شیوه میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق را کلیۀ دبیران زن شاغل در مقطع متوسطه آموزش و پرورش تشکیل دادند (923N=). نمونه تحقیق با استفاده از جدول مورگان 269 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای انتخاب شدند و در نهایت 230 نفر از آن­ها به­طور کامل در تحقیق همکاری کردند. از این تعداد 108 نفر ورزشکار و 122 نفر غیرورزشکار بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه­ محقق­ساخته با40 سؤال بود، که براساس مقیاس 5 ارزشی لیکرت تدوین شده بود و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 86/0 تعیین گردید. موانع مشارکت ورزشی در سه حوزه موانع ساختاری، بین­فردی و درون­فردی  و در 6 مؤلفۀ فرهنگی _اجتماعی، اقتصادی _مالی، منابع انسانی، رفتارهای خانوادگی، امکانات و تسهیلات و رسانه و تبلیغات بررسی شد. تطبیق‌پذیری موانع مشارکت ورزشی در این سه حوزه با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد مورد بررسی قرار گرفت. درنهایت، با استفاده از آزمون t تک­نمونه­ای، میزان تأثیرگذاری هریک از عوامل سه‌گانه و آزمون فریدمن موانع اولویت‌بندی شد و سپس به مقایسه عوامل سه‌گانه در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار پرداخته شد. نتایج نشان داد در هر دو دسته دبیران زن ورزشکار و غیرورزشکار موانع ساختاری مهم‌ترین و تأثیرگذارترین موانع به حساب می­آیند و موانع بین­فردی و موانع درون­فردی در درجه بعدی اهمیت قرار دارند. اولویت­بندی موانع مشارکت ورزشی دبیران در سه حوزه مذکور قابل تطبیق با مدل هرمی موانع کرافورد نبود، بنابراین توجه به موانع ساختاری و زیربنایی در حیطه تحقیق حاضر لازم و ضروری است و برطرف­کردن موانع ساختاری گام مؤثر و مفیدی در ارتقای فرهنگ ورزش و سلامت به حساب می‌آید.

---

امروزه فرهنگ سازمانی نقش مهمی در پیاده­سازی نظام مدیریت دانش دارد. ازاین­رو، هدف اصلی این تحقیق پیش­بینی مدیریت دانش از طریق فرهنگ سازمانی در سازمان­های ورزشی است. جامعۀ آماری این تحقیق شامل کلیۀ مدیران فدراسیون­های ورزشی، کمیتۀ ملی المپیک و پاراالمپیک و آکادمی ملی المپیک (225n=) است که با استناد به جدول مورگان 124 نفر با روش نمونه­گیری طبقه­ای متناسب با حجم و تصادفی جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. به­منظور جمع­آوری داده­ها، از پرسش­نامۀ 21 سؤالی مدیریت دانش پروبست و همکاران (2000) و نیز پرسش­نامۀ 25 سؤالی فرهنگ سازمانی ادوین (2006) استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از روش آماری رگرسیون ساده و چندگانه انجام شد. نتایج تحلیل داده­ها نشان داد مدیریت دانش با فرهنگ سازمانی رابطۀ معناداری دارد (05/0p≤). به­علاوه، فرهنگ سازمانی قابلیت پیش­بینی مدیریت دانش را دارد. همچنین، در بین خرده­مقیاس­های فرهنگ سازمانی، سه خرده­مقیاس مشارکت، سازگاری و انعطاف­پذیری سازمانی به­ترتیب بیشترین توان پیش­بینی معنادار را برای مدیریت دانش داشتند. با درنظرگرفتن نتایج به­دست­آمده، توجه به فرهنگ سازمانی در محیط کاری می­تواند همچون مؤلفه­ای تأثیرگذار بر ارتقای مدیریت دانش در نظر مدیران قرار گیرد. 

---

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه روش تمرینی دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی در یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور 24 دانش‌آموز دختر که هیچ سابقه­ی تمرینی در شوت بسکتبال نداشتند، با دامنه سنی 13 تا 15 سال انتخاب شده و بر اساس نمرات پیش‌آزمون در دو گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی همتا‌سازی شدند. هدف تمرین در افراد گروه دوتایی رقابتی جلو زدن از همتایشان در کسب امتیاز شوت بسکتبال بود و در پایان هر جلسه تمرینی برنده مورد تشویق قرار می‌گرفت؛ اما افراد گروه دونفره مشارکتی در صورتی تشویق می‌شدند که جمع امتیاز آن‌ها در پایان هر جلسه به 75 می‌رسید. در پایان جلسه دهم آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون‌های یادداری و انتقال انجام شد. نتایج نشان داد دو گروه در طول مرحله اکتساب صرف‌نظر از روش تمرینی تغییر معناداری از خود نشان دادند، اما بین گروه­ها در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معناداری مشاهده نگردید. درحالی‌که در آزمون انتقال گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی به‌صورت معناداری بهتر از گروه تمرین دونفره با رویکرد رقابتی ظاهر شد. در نتیجه چنانچه تمرین دوتایی با رویکرد مشارکتی همراه شود اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد رقابتی به ارمغان خواهد آورد.

---

هدف مطالعه: تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین انگیزه مشارکت ورزشی و وضعیت اجتماعی- اقتصادی جوانان شهر تهران می‌پردازد. روش کار: این تحقیق توصیفی- همبستگی بوده و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی در چهار منطقه تهران (شمال، جنوب، شرق و غرب) بود. 130 نفر به صورت تصادفی و در دسترس بعد از مراجعه به باشگاه‌های ورزشی انتخاب شدند و پرسشنامه های وضعیت اجتماعی- اقتصادی و انگیزه مشارکت ورزشی را تکمیل کردند. نتایج: یافته همبستگی پیرسون نشان داد که بین مؤلفه های انگیزه مشارکت ورزشی و  خرده مقیاس های وضعیت اجتماعی – اقتصادی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (05/0≥p). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر بیانگر رابطه معنی داری بین میزان درآمد، طبقه اقتصادی، سطح تحصیلات والدین (پدر و مادر) و انگیزه مشارکت ورزشی بود. خانواده های با درآمد و طبقه اقتصادی بالا و متوسط انگیزه بیشتری به مشارکت در فعالیت های بدنی دارند. سطح تحصیلات والدین بخصوص پدران نقش مهمی در تشویق و ترغیب فرزاندان به مشارکت های ورزشی دارد.