دوره 3، شماره 7 - ( پاییز - بهار- 1385 )                   جلد 3 شماره 7 صفحات 47-25 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shafighi E. The secret of Moulana's silence. Journal title 2006; 3 (7) :25-47
URL: http://jls.khu.ac.ir/article-1-830-fa.html
شفیقی احسان، ظهیری ناو بیژن. راز خاموشی مولانا. عنوان نشریه. 1385; 3 (7) :25-47

URL: http://jls.khu.ac.ir/article-1-830-fa.html


1- دانشگاه محقق اردبیلی ، e_shafighi@uma.ac.ir
2- استادیار دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده:   (14648 مشاهده)

یکی از مهم‌ترین آموزه‌ها و اصول تربیتی صوفیه و مکاتب عرفانی، حفظ اسرار و پاسداشت حریم رازهای مگو است. عرفا و پیران طریقت، مریدان نوآموز و مبتدیان راه دشوار طریقت را بدان وسیله می‌آزمودند و صلاحیت آنان را می‌سنجیدند؛ مولانا با انتخاب تخلّص "خاموش" در غزلیات شمس و با تأکید بر سکوت و خاموشی و دم در کشیدن در پایان هر داستان کوتاه و نیمه‌راه حکایات بلند در مثنوی، به‌ویژه در مواردی که امواج سهمگین معارف او بر مکنونات جهان ناپیدا در صدد برافکندن پرده از صحن خانه اسرار برمی‌آید، نام خود را به عنوان برجسته‌ترین پاسدار حریم رازهای عرفان ثبت می‌کند. در این مقاله جلوه‌های این رازپوشی را در مثنوی و غزلیات او پی می‌گیریم. در این جستجو درمی‌یابیم که سکوت و خاموشی مولانا معلول عواملی چون کژفهمی مخاطبان و دعوت به شناخت نیروها و توانایی شگرف و مغفول انسانی، پری و سرشاری از سخن و سرانجام، شوق بی‌پایان او برای کشف حجاب از چهره عروس رازها است. چه در سایه این سکوت و خاموشی و بی‌اعتنایی به ابزار ظاهری شناخت، امکان گذار به دنیای شناخت حقیقی و معرفت الهی حاصل می‌شود و مولانا این مرتبه از شناخت را بارها تجربه نموده است.

واژه‌های کلیدی: مولانا، مثنوی، راز، خاموشی، دیوان شمس، عرفان
متن کامل [PDF 232 kb]   (1069 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |

فهرست منابع
1. بحرالعلوم. (1360). منسوب به رساله سیر و سلوک. به تصحیح سیدمحمدحسین حسینی‌طهرانی. تهران: حکمت.
2. زمانی، کریم. (1381). شرح جامع مثنوی معنوی. تهران: اطلاعات.
3. سروش، عبدالکریم. (1376). قصه ارباب معرفت. تهران: صراط.
4. شریف، سیدرضی. (1377). نهج‌البلاغه (سخنان و خطبه‌های حضرت علی(ع)). ترجمه مصطفی زمانی. چاپ یازدهم. مؤسسه انتشارات نبوی.
5. فروزان‌فر، بدیع‌الزمان. (1364). احادیث مثنوی. تهران: امیرکبیر.
6. لاهوری، محمدرضا. (1377). مکاشفات رضوی. به تصحیح کوروش منصوری. تهران: روزنه.
7. مولوی، جلال‌الدین محمد. (1346). کلیات شمس. به تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چاپ دوم. تهران: جاویدان علمی.
8. مولوی، جلال‌الدین محمد (1375). مثنوی معنوی. به تصحیح استعلامی. تهران: زوار.
9. همایی، جلال‌الدین. (1366). مولوی‌نامه (مولوی چه می‌گوید). چاپ ششم. تهران: هما.

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات و تحقيقات ادبی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Literary Studies

Designed & Developed by : Yektaweb