دوره 7، شماره 18 - ( مقالات پذیرفته شده آماده انتشار 1394 )                   جلد 7 شماره 18 صفحات 119-99 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rezaei M, Zarei Fard R. Consolidating Literature and Linguistics Terminology. Journal title 2015; 7 (18) :99-119
URL: http://jls.khu.ac.ir/article-1-1836-fa.html
رضائی مهدی، زارعی فرد رها. تطبیق اصطلاحاتی از ادبیات و زبان‌شناسی. عنوان نشریه. 1394; 7 (18) :99-119

URL: http://jls.khu.ac.ir/article-1-1836-fa.html


1- سلمان فارسی کازرون ، rezaei@kazerunsfu.ac.ir
2- جهرم
چکیده:   (13357 مشاهده)

مطالعه زبان از سده­های نخستین هجری در بین پژوهشگران حوزه ادبیات و فلسفه درکانون توجه قرار گرفته و آثار چشمگیری در این حوزه به زبان فارسی و عربی تألیف شده است. از رهگذر این تحقیقات، علم مطالعه زبان دربین فارسی‌زبانان نهادینه و برای بیشتر شاخه­های مطالعه زبان ازقبیل دستور، سبک‌شناسی، معانی، بیان و آواشناسی و... اصطلاحات لازم وضع شد. ازطرف دیگر، زبان‌پژوهان در سده جاری، از علم مطالعه زبان به روش نوین استقبال کردند و ضمن این مطالعات، انبوه کتاب­ها و مقالات از زبان­های غربی ترجمه شد و بدون توجه به مطالعات بومی واژه­های جدیدی ساخته شد. این پژوهش به دنبال آن است تا با بررسی اصطلاحات و زیرشاخه­های نوین زبان‌شناسی و مطالعات بومی و اصطلاحات رایج آن، مقایسه و پیوندی بین دستاوردهای کهن و نو ایجاد کند.

متن کامل [PDF 7177 kb]   (2941 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

فهرست منابع
1. البرزی، پرویز (1386) مبانی زبان‌شناسی متن. تهران: امیرکبیر.
2. انوری، حسن و همکاران (1374) دستور زبان فارسی 2. تهران: فاطمی.
3. بدری‌زاده، فضل‌الـله و منیژه یوحنایی (1381) «اصطلاحات زبان‌شناسی و مشکل تعدد معادل‌ها در زبان فارسی». پژوهش زبان‌های خارجی. شماره 13: 3ـ17.
4. تفتازانی، سعدالدین (1411ه‍. ق) مختصرالمعانی. قم: دارالفکر.
5. خطیب‌رهبر، خلیل (1381) دستور زبان فارسی. تهران: مهتاب.
6. خیام‌پور، عبدالرسول (1384) دستور زبان فارسی. تبریز: دانشگاه تبریز.
7. رحیمیان، جلال (1381) دستور زبان فارسی: صورت، نقش و معنا. شیراز: دانشگاه شیراز.
8. سجودی، فرزان (1382) «شرح و بازبینی چند اصطلاح علم بیان از دیدگاه زبان‌شناسی». فصلنامه فرهنگستان هنر: 54ـ77.
9. شقاقی، ویدا (1389) مبانی صرف. تهران: سمت.
10. شمیسا، سیروس (1374) نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوسی.
11. شمیسا، سیروس (1379) بیان. تهران: فردوسی.
12. شمیسا، سیروس (1375) معانی. تهران: میترا.
13. صفوی، کورش (1384) فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی. تهران: فرهنگ معاصر.
14. فرشیدورد، خسرو (1382) دستور مفصل امروز. تهران: سخن.
15. فرشیدورد، خسرو (1388) دستور مختصر امروز. تهران: سخن.
16. فرشیدورد، خسرو (1383) فعل و گروه فعلی. تهران: سروش.
17. قریب، عبدالعظیم و دیگران (1371) دستور زبان فارسی پنج استاد. تهران: نگاه.
18. مشکوه‌الدینی، مهدی (1388) دستورزبان فارسی، واژگان و پیوندهای ساختی. تهران: سمت.
19. مشکوه‌الدینی، مهدی (1374) دستورزبان فارسی، برپایه نظریه گشتاری. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
20. معین، محمد (1377) فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.
21. میرعمادی، سیدعلی (1376) نحو زبان فارسی. تهران: سمت.
22. وحیدیان‌کامیار، تقی (1386) دستور زبان فارسی 1. تهران: سمت.
23. هاشمی، احمدبن ابراهیم‌بن مصطفی (1379) جواهرالبلاغه فی‌المعانی و البیان و البدیع. قم: بخشایش.
24. همایی، جلال‌الدین (1375) فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.
25. یول، جرج (1389) کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده مهدیرجی و همکاران. تهران: سمت.
26. Aryadoust, Seyed VAhid (2007) A Dictionary of Sociolinguistics. Shiraz: Faramatn.
27. Hafman, Th.r (1993) Realms of Meaning. New York: Longman Group limited.

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات و تحقيقات ادبی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Literary Studies

Designed & Developed by : Yektaweb